|
Magnesium Sulfate
|
|
منیزیوم سولفات
|
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) درمان حملات تشنجي ناشي از كمي منيزيم خون.
بزرگسالان: مقدار 2-1 گرم (به صورت محلول 10 درصد) طي 15 دقيقه تزريق وريدي و سپس، مقدار يك گرم هر 6-4 ساعت، براساس پاسخ بيمار و غلظت خوني منيزيم، تزريق عضلاني مي‌شود.
ب) درمان حملات تشنجي ناشي از كمي منيزيم خون در نفريت حاد.
كودكان: مقدار mg/kg 40-20، عضلاني براساس نياز تا كنترل تشنج تجويز مي‌شود. غلظت 50% را تا غلظت 20% رقيق نموده و مقدار ml/kg 2/0-1/0 از آن را تجويز نماييد.
پ) آريتمي‌هاي تهديدكننده حيات:
بزرگسالان: براي بيماران با تاكيكاردي بطني مداوم و يا آريتمي torsade de pointes، ابتدا g 6-1 وريدي طي چند دقيق تجويز شده و به دنبال آن انفوزيون وريدي با سرعت mg/min 20-3 به مدت 3 تا 48 ساعت انجام مي‌شود. در بيماران با تاكيكاردي حمله‌اي دهليزي،4-3 g وريدي طي 30 ثانيه تجويز مي‌شود.
ت) جلوگيري از حملات تشنجي در پره اكلامپسي يا اكلامپسي يا كنترل آن.
بزرگسالان: ابتدا، مقدار 4 گرم در 250 ميلي‌ليتر دكستروز پنج درصد انفوزيون وريدي و 4 گرم به طور عميق در هر يك از عضلات سريني، با استفاده از محلول 50% رقيق شده، تزريق مي‌شود. سپس، در صورت لزوم، هر چهار ساعت مقدار 4 گرم به طور عميق و متناوب در هر يك از عضلات سريني تزريق، يا مقدار 4 گرم به صورت تزريق وريدي سرشار و به دنبال آن ، مقدار 4-1 گرم هر يك ساعت انفوزيون وريدي مي شود. حداكثر دوز روزانه 30 تا 40 گرم است.
تعديل دوز: در نارسايي شديد كليوي، حداكثر دوز، g 20 در 48 ساعت مي‌باشد.
ث) زايمان زودرس.
بزرگسالان: مقدار g 6-4 وريدي طي 20 دقـيقه به‌عنوان دوز سرشار و به دنبال آن انفوزيون نگهدارنده g/hr 4-2 به مدت 12 تا 24 ساعت پس از رفع انقباضات تجويز مي‌شود.
ج) مسموميت با باريوم، آسم.
بزرگسالان: مقدار g 2-1 وريدي تجويز مي‌شود.
چ) كمبود خفيف منيزيم خون.
بزرگسالان: مقدار g 1 عضلاني هر 6 ساعت تا 4 روز تجويز مي شود. براي موارد شديد هايپومنيزيمي، تا مقدار mg/kg 250 مي‌توان از راه عضلاني طي يك مدت 4 ساعته تجويز نمود و يا مي‌توان مقدار g 5 در يك ليتر محلول دكستروز 5% يا محلول قندي- نمكي حل كرده و طي 3 ساعت انفوزيون نمود.
ح) كاهش خطر مرگ پس از MI.
بزرگسالان: مقدار g2 وريدي طي 5 تا 15 دقيقه تجويز شده و به دنبال آن g18 طي 24 ساعت انفوزيون مي‌شود (mg/min5/12). درمان بايد تا حد امكان سريع و حداكثر ط ي 6 ساعت پس از MI آغاز شود.
مكانيسم اثر
اثر ضد تشنج: سولفات منيزيم داراي اثرات مضعف CNS است. اين دارو از طريق محيطي عمل كرده و عروق را گشاد مي‌كند.
مقادير متوسط اين دارو موجب برافروختگي و تعريق، و مقادير زياد آن موجب بروز افت فشار خون مي‌شود. اين دارو با انسداد انتقال عصبي- عضلاني سبب جلوگيري از بروز حملات تشنجي يا كنترل اين حملات مي‌شود.
سولفات منيزيم عمدتاً در زنان باردار، براي جلوگيري از بروز حملات تشنجي پره‌اكلامپسي يا اكلامپسي يا كنترل اين حملات به كار مي‌رود. همچنين، اين دارو براي درمان حملات تشنجي ناشي از كمي منيزيم خون در بزرگسالان و در كودكان مبتلا به نفريت حاد مصرف مي‌شود.
|
موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
مصرف همزمان با الكل، داروهاي مخدر، داروهاي ضداضطراب، باربيتوراتها، ضد افسردگي‌ها، داروهاي خواب‌آور، داروهاي آنتي سا يكوتيك و بيهوش كننده‌هاي عمومي ممكن است اثرات مضعف CNS را افزايش دهد. در اين موارد ، كاهش مقدار مصرف ممكن است لازم باشد.
مصرف همزمان با سوكسينيل كولين يا توبوكورارين اثر مهاركنندة عصبي- عضلاني اين داروها را تشديد و طولاني مي‌كند. مصرف همزمان اين داروها بايد همراه با احتياط باشد.
مصرف همزمان با گليكوزيدهاي قلبي بايد با احتياط فراوان همراه باشد.
|
|
|
|
|
تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: خواب‌آلودگي ، كاهش رفلكس‌ها، فلج شل
قلبي- عروقي: افت فشارخون ، برافروختگي، كلاپس گردش خون، كاهش فعاليت قلبي، بلوك قلبي.
ساير عوارض: فلج دستگاه تنفس، کاهش كلسيم خون، درد در محل انفوزيون، تعريق، هيپوترمي
توجه: در صورت بروز علائم حساسيت مفرط، آنوري، علائم مسموميت يا غلظتهاي سمي سرمي، بايد مصرف دارو قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: سقوط ناگهاني فشارخون و فلج دستگاه تنفس ، تغييرات EKG (افزايش فواصل PR، QRS و QT)، بلوك قلبي و آسيستول.
درمان: شامل تهوية مصنوعي و تزريق وريدي كلسيم براي بازگشت فعاليت تنفسي و رفع بلوك قلبي مي‌شود. مقدار معمول مصرف 10-5 ميلي اكي والان كلسيم (20-10 ميلي‌ليتر از محلول كلسيم گلوكونات 10 درصد) است.
|
مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: به‌صورت وريدي و عضلاني تجويز مي‌شود.
پخش: به طور گسترده در سرتاسر بدن انتشار مي‌يابد.
متابوليسم: ندارد.
دفع: به صورت تغيير نيافته در ادرار، و مقداري از آن در شير ترشح مي‌شود.
|
|
|
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف : بلوك قلبي شناخته شده، صدمات قلبي، آسيب ميوكارد، نارسايي شديد كليوي، هپاتيت، بيماري آديسون
موارد احتياط : كاهش عملكرد كليه ، افرادي كه گليكوزيدهاي قلبي دريافت مي‌كنند، مياستني گراويس و ساير بيماري‌هاي نوروماسكولار، زمان زايمان، طي دو ساعت از زايمان در زنان مبتلا به توكسمي بارداري.
|
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Injection: 10%, 10ml, 10%, 50ml , 20%, 10ml , 20%, 50ml , 50%, 10ml , 50%, 50ml
|
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مادة معدني، الكتروليت
طبقه‌بندي درماني: ضد تشنج
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: ردة A
ملاحظات اختصاصي
1- تزريق وريدي سرشار دارو بايد به صورت آهسته انجام شود تا از ايست قلبي يا تنفسي جلوگيري گردد.
2- در صورت امكان، دارو بايد با پمپ ثابت انفوزيون مصرف شود. حداكثر سرعت انفوزيون 150 ميلي‌گرم در دقيقه است. انفوزيون سريع موجب بروز احساس گرما مي‌شود.
3- به محض بروز اثر دارو، بايد مصرف آن قطع شود.
4- در صورت تكرار مصرف دارو، رفلكس حركتي زانو بايد قبل از هر بار مصرف آزموده شود. در صورت فقدان اين رفلكس، مصرف منيزيم بايد قطع شود. در صورت مصرف منيزيم در اين حالت، احتمال بروز نارسايي مركز تنفس وجود دارد.
5- تعداد تنفس قبل از هر نوبت مصرف دارو بايد 16 بار در دقيقه يا بيشتر باشد. املاح كلسيم بايد براي تزريق وريدي در دسترس باشد.
6- براي جلوگيري از مصرف بيش از حد دارو، بايد غلظت سرمي منيزيم و وضعيت باليني بيمار پيگيري شود.
7- در صورت مصرف اين دارو در زنان مبتلا به توكسمي بارداري طي 24 ساعت قبل از زايمان ، نوزادان بايد از نظر بروز علائم مسموميت با منيزيم مثل ضعف تنفسي و عصبي- عضلاني تحت مراقبت قرار گيرند.
8- سطح سرمي براي اثر ضد تشنجي، mEq/L5/7-5/2 است.
9- براي تزريق وريدي، حداكثر غلظت بايد 20% باشد. براي تزريق عضلاني در بزرگسالان، معمولاً محلولهاي 25% و 50% استفاده مي‌شود. در نوزادان و كودكان ، غلظت نبايد بيش از 20% باشد (mg/ml200).
مصرف در شيردهي: سولفات منيزيم در شير ترشح مي‌شود. در بيماران داراي كليه سالم، طي 24 ساعت بعد از قطع دارو، تمام منيزيم از بدن دفع مي‌شود. شيردهي در طول مصرف اين دارو توصيه نمي‌شود.
|
