Streptozocin | اطلاعات دارویی | اطلاعات عمومی دارو

Streptozocin

استرپتولیزین

موارد و مقدار مصرف:
استرپتوزوسين در درمان كارسينوماي لوزالمعده و همچنين تومورهاي كارسينوييد مصرف مي شود.

عوارض جانبي:
سميت و نارسايي كليوي و كاهش قندخون از عوارض نسبتا شايع استرپتوزوسين هستند.

تداخل دارويي:
مصرف همزمان استرپتوزوسين با داروهاي سمي براي كليه و فني تويين باعث تشديد عوارض سمي دارو مي شود.

مکانيسم اثر:
به نظر مي رسد كه استرپتوزوسين از طريق ايجاد يون هاي متيل كاربونيوم به اجزاء داخل سلولي و از جمله اسيدهاي هسته اي متصل مي شود.اثرات سمي آن از طريق اتصال به رشته هاي DNA كه در نهايت به مهار ساخت DNA منجر مي گردد،اعمال مي شود.اثرات ديابتوژنيك اين دارو به خاطر جذب آن توسط سلولهاي جزاير بتا لوزالمعده و اثرات سمي آن بر روي اين سلولها است.

نکات قابل توصيه به بيمار:
1.استرپتوزوسين را مي توان به صورت تزريق سريع داخل وريدي و يا انفوزيون كوتاه مدت (10-15دقيقه) و يا طولاني (طي 6 ساعت) تجويز كرد.
2.در صورت نشت دارو هنگام تزريق ،امكان زخم شدن و نكروز شديد بافت وجود دارد.
3.به خاطر احتمال بروز عوارض كليوي ،تزريق داخل شرياني دارو توصيه نمي شود.
4.به خاطر احتمال بروز كاهش قندخون هنگام تزريق ،محلول دكستروز تزريقي بايد در دسترس باشد.
5.بين دوره هاي درمان استرپتوزوسين بايد 4-6 هفته فاصله باشد تا در صورت بروز سميت كليوي امكان كنترل آن باشد.در صورت بروز سميت كليوي مصرف دارو بايد قطع شود و يا مقدار مصرف كاهش يابد.تجويز مقادير كافي مايعات در هنگام تجويز دارو به كاهش عوارض كليوي كمك مي كند.

فارماكوكينتيك:
متابوليسم دارو كبدي است و نيمه عمر نهايي آن حدود 35 دقيقه براي دارو و 40 ساعت براي متابوليت هاي آن است .دفع دارو عمدتا كليوي و همچنين از دستگاه تنفس است.

اشكال دارويي:
For Injection:1g