|
Peginterferon alfa-2a
|
|
پگ اينترفرون آلفا 2.آ
|
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) هپاتيت C مزمن در بيماراني که پيش از آن با اينترفرون آلفا درمان نشده‌اند و بيماري کبدي جبران شده دارند؛ بيماران مبتلا به هپاتيت C مزمن و HIV و بيماران مبتلا به هپاتيت B مزمن که بيماري کبدي جبران شده و رشد و يروس و التهاب کبدي دارند.
بزرگسالان: mcg 180 زيرجلدي (تزر يق در شکم وياران) يک بار در هفته به مدت 48 هفته.
ب) هپاتيت C مزمن به همراه ريباويرين.
بزرگسالان: mcg 180 زيرجلدي (تزريق در شکم ياران) يک بار در هفته به همراه mg 800 ريباويرين به مدت 48 هفته.
تنظيم دوز: در بيماراني که دچار عوارض شديد گشته‌اند، دوز دارو به mcg 135 زيرجلدي يک بار در هفته کاهش يابد. در صورت لزوم مي توان ميزان دارو را به mcg 90 هفتگي کاهش داد.
در بيماراني که دچار عوارض خوني شده‌اند، در صورتي که تعداد نوتروفيل‌ها زير 750 سلول/ميلي ليتر باشد ، دوز دارو را بايد به mcg 135 هفتگي کاهش داد. در صورتي که تعداد ANC زير سلول/ ميلي ليتر 500 باشد، دارو را قطع کرده تا ANC به بالاي 1000 برسد و آنگاه دارو با mcg 90 هفتگي آغاز مي گردد.
در صورت کاهش پلاکت‌ها به زير 50000 دوز دارو به mcg 90 هفتگي کاهش يابد.
در صورت افت پلاکت به زير 25000 مصرف دارو قطع شود.
در بيماراني که همودياليز مي شوند دوز دارو به mcg 135 هفتگي کاهش داده شود.
در بيماراني که ALT آنها بالاتر از نرمال مي شود دارو به mcg 135 هفتگي کاهش داده شود. در صورت بدتر شدن نارسايي کبدي و يا افزايش بيلي روبين دارو قطع شود.
|
موارد منع مصرف و احتياط:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف : حساسيت به دارو؛ نوزادان؛ هپاتيت اتوايميون؛ بيماري کبدي جبران نشده و درمان نشده.
موارد احتياط: سابقه افسردگي؛ افکار خودکشي؛ اقدام به خودکشي؛ نروتروفيل اوليه زير 1500؛ پلاکت اوليه زير 90000 ؛ هموگلوبين اوليه زير g/dl 10 ؛ بيماري قلبي ؛ افزايش فشارخون ؛ بيماري تيروئيد؛ اختلالات اتوايميون؛ اختلالات تنفسي؛ کوليت؛ پانکراتيت؛ اختلالات بينايي؛ ml/min 50 ClCr<
ايمني و کارآيي دارو در بيماراني که با آلفا اينترفرون شکست درماني داشتند ، بيماران مبتلا به هپاتيت C که تحت پيوند کبد يا پيوند اعضا قرار گرفته‌اند، بيماران مبتلا به هپاتيت C و HIV يا HBV شناخته نشده است.
|
عوارض جانبي:
عوارض جانبي
اعصاب مرکزي: اضطراب ، آستنيا، خونريزي مغزي، کوما، اختلال در تمرکز و حافظه، افسردگي، سرگيجه، خستگي، تب، سردرد، بي خوابي، تحريک پذيري، درد، خودکشي.
قلبي ـ عروقي: آمبولي ريه.
دستگاه گوارش: درد شکم ، بي اشتهايي، اسهال، خشکي دهان ، تهوع، پانکراتيت، استفراغ.
خون: نوتروپني، ترومبوسيتوپني.
عضلاني - اسکلتي: درد مفاصل، درد کمر، درد عضلاني.
پوست: ريزش مو، درماتيت، افزايش تعريق، واکنش در محل تزريق، بثورات جلدي، راش.
ساير عوارض: لرز.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: مصرف بيش از حد دارو باعث عوارض جدي نگرديده است. دوزهاي بالا باعث ايجاد خستگي، افزايش آنزيم‌هاي کبدي، نوتروپني و ترومبوسيتوپني مي گردد. در صورت مصرف بيش از حد درمان علامتي است. آنتي دوت خاصي وجود ندارد. همودياليز و يا دياليز پريتونئال دارو را برداشت نمي نمايد.
|
|
|
تداخل دارويي:
تداخل دارويي
اينترفرون مي تواند سطح تئوفيلين را افزايش دهد.
|
مکانيسم اثر:
مکانيسم اثر
اثر ضدويروس: دارو به رسپتورهاي خاصي در سطح سلول متصل شده و باعث مهار پرول يفراسيون سلولي و متعادل شدن ايمني مي‌شود.
دارو به طور برگشت پذير باعث کاهش لکوسيت‌ها و پلاکت‌ها مي‌گردد (عمدتاً از طريق تحريک توليد پروتئين‌هاي افکتور)
|
|
|
فارماكوكينتيك:
فارماكوكينتيك
جذب: پس از تزريق زيرجلدي جذب مي شود.
پخش: اطلاعي در دسترس نيست.
متابوليسم: دارو ممکن است توسط کبد و کليه متابوليزه گردد.
دفع: دارو از طريق کليه‌ها دفع مي گردد.
|
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Injection: 180 mcg/ml, 270 mcg/ml, 0.5ml, 360 mcg/ml, 0.5ml
|
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: متعادل کننده پاسخ بيولوژيک.
طبقه‌بندي درماني: ضدويروس.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
ملاحظات اختصاصي
دارو پرخطر مي باشد؛ هنگام مصرف احتياطات لازم صورت گيرد.
دارو مي تواند باعث بروز مشکلات خطير پوستي از جمله ضايعات وزيکولار، سندرم استيونس جانسون و درماتيت اگزفولياتيو گردد. در صورت بروز اين عوارض مصرف دارو قطع گردد.
دارو مي تواند باعث بروز علائم شبه آنفلوانزا گردد.
در صورت بدتر شدن علائم سايکوتيک بيمار و يا علائم پايدار و شديد سايکوتيک مصرف دارو قطع گردد. احتمال بروز عوارضي چون افسردگي، افکار خودکشي و اقدام به خودکشي وجود دارد. در بيماران سايکوتيک شديد استفاده نشود.
در صورت بروز عارضه بينايي جديد و يا بدتر شدن اختلالات بينايي مصرف دارو قطع شود.
در صورت بدتر شدن عفونت و يا وجود يک عفونت پايدار و شديد مصرف دارو قطع گردد.
در صورت بدتر شدن علائم بيماري قلبي ايسکميک و يا وجود يک بيماري ايسکميک شديد و پايدار مصرف دارو قطع شود.
مصرف در سالمندان: با احتياط مصرف شود.
مصرف در كودكان: ايمني و کارآيي دارو در کودکان شناخته نشده است.
مصرف در شيردهي: ترشح دارو در شير مشخص نيست. مادران در حين مصرف دارو نبايد به نوزاد خود شير دهند.
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
اينترفرون ممکن است باعث افزايش ALT گردد هم چنين مي تواند سطح هموگلوبين و هماتوکريت، ANC، پلاکت و WBC را کاهش دهد. مي تواند باعث افزايش يا کاهش تست‌هاي عملکردي تيروئيد گردد.
|
