پیام هایی از بیروت پایتخت مقاومت

توجه جهان در دو روز گذشته به تحولات و وضع اسفبار لبنان معطوف بوده است و این مسأله در دستور كار كشورهای بزرگ صنعتی كه در سن پترزبورگ تشكیل جلسه داده بودند، قرار داشت.
اتحادیه اروپایی نیز به همین سبب نشستی در سطح وزیران خارجه خود در تاریخ ۱۷ ژوئیه در بروكسل برگزار كرد و شورای امنیت و پیش از آن كشورهای عربی نیز روز شنبه گذشته نشست های مشابهی تشكیل دادند.
همه این ها نشان دهنده میزان توجه جامعه جهانی و جهان عرب به اوضاع منطقه و میزان تمایل آنان به دستیابی به راه حلی است كه "اسرائیل" زخم خورده را خشنود سازد!
برای نخستین بار ـ در طول چند مدت گذشته ـ است كه همه بزرگان و كوچك ترها تصمیم و موضعی یكپارچه و منسجم اتخاذ می كنند و تا حد استعمال كلمات و عبارات مشابه پیش می روند ـ كه نشان دهنده هماهنگی و تفاهم است ـ حمایت خود را از "اسرائیل" اعلام می كنند و بر "آزادسازی بی قید و شرط نظامیان اسیر شده صهیونیستی و توقف حملات موشكی نیروهای مقاومت علیه اشغالگران صهیونیست و اجرای قطعنامه ۱۵۵۹ شورای امنیت سازمان ملل علیه لبنان و سپس توقف تجاوزات اشغالگران علیه لبنان، تاكید می كنند.
جالب آنكه این شروط دقیقا مشابه مطالباتی است كه سران كشورهای گروه هشت درباره نوار غزه ـ كه هدف حملات شبانه روزی اشغالگران قرار دارد ـ مطرح كردند.
این تحرك سیاسی جهانی و این مواضع پیاپی و مشابه تا حد تطابق كامل آنها با اشغالگران صهیونیست پیام های مهمی دارد كه در ذیل به برخی از آنها اشاره می شود:
جامعه جهانی به رهبری واشنگتن به رژیم صهیونیستی چراغ سبز نشان داده است تا از فرصت و وقت به دست آمده برای نابود مقاومت لبنان استفاده كند حتی اگر این امر به كشتار و تخریب تمام لبنان منجر شود.
دلیلی بهتر از اظهارات كوندالیزا رایس وزیر امور خارجه آمریكا در تاریخ ۱۶/۷/۲۰۰۶ میلادی در حاشیه كنفرانس سران هشت كشور صنعتی نیست كه مدعی شد:" واشنگتن اكنون در فكر زیر فشار گذاشتن اسرائیل نیست، زیرا مشكل ـ طبق ادعای رایس ـ از ناحیه حزب الله است، زیرا هر گاه كه "اسرائیل" بمباران را متوقف می كند، حزب الله شلیك موشك ها را آغاز می كند". علاوه بر این اظهارات، بوش نیز بارها تكرار كرده است كه حق اسرائیل در دفاع از خود را به رسمیت می شناسد! و حال آنكه صدها غیر نظامی لبنانی در تجاوزات اسرائیلی ها به قتل رسیده و زیرساخت های این كشور به صورت كامل ویران شده اند.
رفت و آمد هیأت ها به بیروت و قدس با به همراه داشتن مطالبات رژیم صهیونیستی شمشیر آخته دیگری بر سر لبنانی هاست و نشان می دهد كه جامعه جهانی به رهبری آمریكا نه تنها نقش میانجی را بر عهده ندارد و حاضر به مذاكره نیست، بلكه تلاش می كند تا لبنان و مقاومت آن را به تسلیم و بالا بردن پرچم سفید وادار سازد، در غیر این صورت جامعه جهانی از لبنان صرف نظر خواهد كرد و خود را از خون بر زمین ریخته شده لبنانی ها تبرئه خواهد كرد و مدعی می شود كه راه حل مشكل را ارائه كرده است، اما لبنان از پذیرش خواست بین المللی كه البته دقیقا همان خواست "اسرائیل" است، امتناع می كند و به همین سبب لبنان و همپیمانانش مسئول این وضع خواهند بود!
استفاده واشنگتن از حق وتوی خود علیه مصوبه شورای امنیت در محكومیت تهاجم "اسرائیل" به نوار غزه و درخواست آزادی اسیران دو طرف. در پی این اقدام آمریكا، شورای امنیت از دستیابی به یك مصوبه در خصوص وضع لبنان ناكام ماند، زیرا جان بولتون دوست بسیار نزدیك "اسرائیلی ها" تلاش زیادی برای عدم تصویب چنین قطعنامه انجام داد و این پیام آشكاری به "اسرائیل" بود تا بداند كه شورای امنیت از تصویب قطعنامه علیه "اسرائیل" خودداری می كند و در نتجیه حضور اتحادیه عرب در نیویورك جز نمایشی مضحك در صحن شورای امنیت وابسته به آمریكا و فرار حكومت های عربی از مسئولیت ملی و اخلاقی خود در قبال لبنان و فلسطین، نیست.
۴. برخی از كشورهای عربی با متهم كردن مقاومت لبنان به ایجاد وضع كنونی لبنان و خودداری آنها از مسئول شناختن رژیم اشغالگر قدس كه اراضی كشورهای عربی را به اشغال درآورده است و از آزاد كردن بیش از ده هزار اسیر فلسطینی و عرب و لبنانی خودداری می كند، اقدامی خطرناك در عرصه سیاسی انجام دادند. این اقدام خطرناك به ویژه از جانب كشورهایی مانند مصر و عربستان كه همیشه مشكل را اشغالگری صهیونیست ها می دانستند و مقاومت را حق طبیعی ملت های تحت اشغال می دانستند، بسیار مخاطره آمیز است. از این رو، این گونه مواضع به انشعاب بیشتر در مواضع كشورهای عربی می انجامد كه بر اثر آن دو طرف ذیل زیان خواهند دید:
گروه اول: به رهبری واشنگتن و تل آویو با پوشش سیاسی از سوی برخی از كشورهای عربی از جمله عربستان و مصر و اردن.
گروه دوم به رهبری مقاومت فلسطین و لبنان و همراهی ملت های عربی و اسلامی و حمایت های سوریه و یمن و سودان و الجزائر و ایران و غیره.
در این راستا، لبنان كه اكنون به بهانه اسارت دو نظامی صهیونیست، عرصه تاخت و تاز ماشین جنگی ارتش متجاوز رژیم صهیونیستی شده است، ممكن است در صورتی كه برخی از كشورهای عربی روند سیاسی خود را تغییر ندهند و در كنار ملت های خود علیه اشغالگران صهیونیست و سلطه جویی آمریكا نایستند متحمل خسارت ها و زیان های فراوانی شود.
همه می دانند كه وضع در منطقه بسیار خطرناك و بحران در اوج خود است و "اسرائیل" همچنان به قلدری خود ادامه می دهد و با حضور نیروهای بین المللی در میان دو طرف خودداری می كند و این بدان معناست كه خواهان ادامه جنگ تا به آخر است و با متهم كردن سوریه و ایران به كمك به مقاومت تلاش می كند كه دایره جنگ و تجاوزات خود را افزایش دهد و همزمان آمریكا نیز خواستار مجازات سوریه است.
در مقابل، مقاومت نیز بر حق خود در آزادی اسیران از زندان های اشغالگران صهیونیست تاكید می كند و سوریه نیز حمایت خود را از لبنان و ملت این كشور اعلام و تاكید كرده است كه به هر گونه تجاوز با قدرت پاسخ می دهد و در این راستا ایران نیز از سوریه حمایت می كند.
بی گمان بیروت پایتخت همان مقاومتی كه توانسته است اشغالگران صهیونیست را بدون قید و شرط از یك سرزمین عربی بیرون براند، تاثیر بزرگی بر پایان دادن به مناقشه عربی ـ صهیونیستی ( كه وارد مرحله جدید و حساسی با نام "مقاومت" شده است) دارد.

نویسنده: احمد الحیله
منبع:مركز اطلاع رسانی فلسطین

منبع : خبرگزاری فارس