فرانسه، غرب و بحران اقلیت ها

«بسیاری از تحلیلگران و پژوهشگران فرانسوی به گونه های مختلف و با ارایه تحلیل های متفاوت سعی كرده اند بحران های متعدد اقلیت های مختلف در فرانسه را ناشی از بیكاری مزمن و فقر توجیه كنند اما واقعیت بر خلاف تمامی این تحلیل ها است و موضوع بیكاری مزمن و فقر تنها قسمتی از این بحرانها را تشكیل می دهد.
اقلیت هایی چون اقلیت های سیاه پوستان یا مسلمانان در فرانسه با داشتن این دیدگاه كه پاریس غنی ترین و قدیمی ترین مهد دموكراسی در غرب به شمار می رود انتظاراتی را از نظام دموكرات حاكم در این كشور دارند و در راس تمامی این انتظارات عدالت یا برابری اجتماعی است كه متاسفانه به اعتقاد بسیاری این امر در نظام دموكرات فرانسه برای اقلیت ها در نظر گرفته نشده است.»
احمد عمرابی، تحلیلگرالبیان با ارایه تحلیلی درباره وضعیت اقلیت ها در فرانسه با تیتری تحت عنوان «فرانسه، غرب و بحران اقلیت ها» نوشته است: «برای بررسی این معضل در فرانسه كافی است به درگیری های اخیر اقلیت های آفریقایی تبارها در این كشور اشاره كنیم، درگیری هایی كه به دنبال بزرگداشت سالروز كشته شدن دو تبعه فرانسوی آفریقایی تبار انجام گرفته است و اقلیت های آفریقایی در اعتراض به این واقعه و وجود نابرابری های اجتماعی تحصن كردند و دهها دستگاه خودرو را در این اعتراض ها به آتش كشیدند و دهها تن نیز بر اثردرگیری مستقیم با نیروهای پلیس ضد شورش فرانسه زخمی شدند.
این درگیری ها عمق وجود نابرابری ها و معضل و بحران اقلیت های نژادی موجود در فرانسه را نشان می دهد؛ در غیر این صورت در كشوری كه شعار نظامش آزادی و برابری است و داعیه پیشرفته ترین دموكراسی در غرب را دارد چرا باید جوانان آفریقایی فرانسوی الاصل به تحصن و اعتراض دست زنند؟»در ادامه این تحلیل آمده است: «متاسفانه به رغم آنكه در قانون اساسی فرانسه به صورت صریح بر مبارزه با هر گونه نژاد پرستی و نابرابری اجتماعی تاكید شده است اما این امر میان نژاد سفید پوستان فرانسوی جا نیافتاده است و این مردمان با حربه های شرعی مختلفی به مبارزه با این قوانین می پردازند.
این افراد بدون نقض صریح قانون اساسی فرانسه در گزینش افرادی با اقلیت های نژادی و در برخورد اجتماعی با این افراد رویه نژاد پرستانه ای را دنبال می كنند. یكی از پژوهشگران فرانسوی این حالت موجود میان شهروندان سفید پوست فرانسوی را به عصیان عقلی علیه قانون توصیف كرده است كه برابر با معنای حیله های شرعی می باشد و افراد در این نوع عصیان تلاش می كنند كه زیركانه به رویارویی با قانون بپردازند و بدون نقض صریح مفاد قانونی به تعریف تبصره هایی از این قانون می پردازند.»
احمد عمرابی می نویسد: «بحران نابرابری های اجتماعی و وجود سیاست نژاد پرستانه در بسیاری از شركت ها و اماكن دولتی فرانسه در مقابل اقلیت های مهاجر موجود به گونه ای پیش رفته است كه نارضایتی موجود در طبقات مهاجر و اقلیت های فرانسوی از حالت سكون و بی تفاوتی به حالتی ازاعتراض و اقدام به خشونت در آمده است. دولت فرانسه تا به امروز برای حل این معضل تلاش های گسترده ای را انجام داده است.
از جمله این تلاشها انجام برنامه ریزی های سازمان یافته برای تعلیم جوانان مهاجر فرانسوی است. در این برنامه ریزی های سازمان یافته انواع مهارت های مختلف كه بازار كار فرانسه نیازمند آن است به اقلیت های جوانان مهاجر آموزش داده می شود. همچنین دولت فرانسه سعی كرده است با تاكید بر قوانین صریح قانون اساسی فرانسه در زمینه مبارزه با نژاد پرستی و نابرابری های اجتماعی این دستورهای اكید قانونی را به نوعی در مجتمع فرانسوی جا بیاندازد و با تكرار مكرر آنها به این قوانین میان شهروندان سفید پوست فرانسوی عمومیت بخشد.
متاسفانه به رغم تمامی این اقدامات دولت فرانسه، هنوز هم جوانان مهاجر و اقلیت های فرانسوی در این كشور از استبداد نژاد پرستی رنج می برند.»تحلیلگرالبیان در ادامه می آورد: «متاسفانه مهاجرین و اقلیت های موجود در فرانسه تنها از نابرابری اجتماعی و سیاست نژاد پرستانه در امور اشتغال به كار رنج نمی برند بلكه رنج اصلی آنها از عمومیت این نابرابری ها در كل جامعه فرانسوی است.
این امور در بسیاری از روابط اجتماعی روزمره فرانسه رواج دارد و همین امر صبر اقلیت های موجود در فرانسه را لبریز كرده است. موضوع نابرابری های اجتماعی و سیاست نژاد پرستی تنها در كشور فرانسه كه به اعتراف غربی ها قدیمی ترین نظام دموكراتیك را در بر می گیرد، وجود ندارد بلكه این معضل در بسیاری از كشورهای غربی دیگر به صورت شاخصی نماد دارد. مثلا موضوع نژاد پرستی و نابرابری های اجتماعی در آلمان بیش از فرانسه مطرح است اما به دلیل نظام های موجود در این كشورها این موضوع به صورت های متفاوت تری در عرصه بین المللی مطرح است.»عمرابی در پایان می آورد: «اگر بخواهیم در آینده بسیار دور تصور كنیم كه نظام فاشیستی و نابرابری های اجتماعی در غرب در قبال اقلیت های نژادی از میان خواهد رفت و نظام اجتماعی غرب بر اساس نوع رنگ و نژاد با تبعه خود برخورد نكند مطمئنا این آینده دور كمتر از صد سال دیگر نیز محقق نخواهد شد.
اگر بخواهیم واقع بینانه تر و به دور از تعصب این امر را یعنی نابرابری های اجتماعی را به بررسی گذاریم می بینیم كه تنها فرانسه، آلمان یا كلا غرب دچار این پدیده غیر انسانی نیستند بلكه این پدیده دربسیاری از جامعه های دیگر نیز هویدا است. دلیل اصلی وجود این پدیده اختلاف فرهنگ ها و تضاد های موجود میان آنها است و تا زمانی كه تضاد های فرهنگی میان ملت های مختلف وجود دارد مطمئنا پدیده نابرابری های اجتماعی و استبدادهای فاشیستی در قبال اقلیت های نژادی هم چنان وجود خواهد داشت.»

منبع : روزنامه ابرار