ریاست جمهوری فرانسه و نامزدهای آرمانگرا

با نزدیك شدن به زمان انتخابات ریاست جمهوری فرانسه هر یك از نامزدهای این انتخابات سیاستهای آینده دولت احتمالی خود را برای جلب آرای رای دهندگان بیشتر ارایه می كردند.
مواضع دو نامزد برتر یعنی «نیكلا ساركوزی» و «سگولن رویال» در خط مقدم و دو نامزد دیگر «فرانسوا بایرو» و «ژان ماری لوپن» در خط دوم برای مردم فرانسه از اهمیت زیادی برخوردار است.
در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری دوازده نفر از احزاب مختلف بایكدیگر رقابت دارند. در اینجا مواضع اعلام شده نامزدهای مطرح تر ریاست جمهوری درباره مسایل داخلی كشور ارائه می شود.
● رشد اقتصادی فرانسه
نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در خصوص رشد اقتصادی كه یكی از مشكلات اقتصادی همه كشورهای صنعتی است، نظرات متفاوتی دارند.
▪ «نیكلا ساركوزی» نامزد حزب راست «او ام پی» (اتحاد برای جنبش مردمی) معتقد است: رشد اقتصادی همه چیز ما است. در زمانه ای كه هر فرانسوی به دنبال خانه و شغل است، نمی توان سخن از رشد منفی به میان آورد.
باید همه اقدامات را برای ایجاد اشتغال بیشتر بكار بست تا رشدی متناسب با ضرورتهای زیست محیطی داشته باشیم و راه آن استراتژی توسعه پایداراست.
▪ «سگولن رویال» نامزد حزب سوسیالیست می گوید: رشد همان كار و اشتغال است و باید رشد اقتصادی قوی داشت ولی پیش از هر چیز باید به دو چیز توجه شود، توزیع مناسب میوه های رشد و دوم دگرگونی در مفهوم رشد تا اولویت های زیست محیطی در صدر قرار گیرد.در حوزه انرژی، باید به انرژی های تجدیدپذیر روی آورد و ازسویی باید با مهار انرژی در منازل، راه ذخیره و افزایش آن را به مردم نشان داد.
▪ «فرانسوا بایرو» دیگر نامزد ریاست جمهوری كه رهبر حزب «او دی اف» (اتحاد برای دمكراسی فرانسه) است، نیز می گوید: واژه رشد منفی یك نوع دام است، اگر شما این نوع رشد را به صرفه بخوانید معنی اش آن است كه این یك نوع رشد است و اگر به توسعه پایدار نظر داشته باشید به این معناست كه در انرژی فسیلی و مصرف مواد اولیه باید صرفه جویی شود و این به معنای رشد كمتر است ولی به معنای رشد بهتر نیست.
▪ « اولیویه بزانسونه» نامزد «اتحاد كمونیست انقلابی»، در این مورد به «سود» فكر نمی كند و معتقد است كه فرانسه كشور ثروتمندی است و هیچگاه تاكنون به این اندازه از نظر مالی غنی نبوده ولی با این همه ثروت، نیازهای اجتماعی كارمندان، كارگران و بازنشستگان در حد رضایت آنان تامین نمی شود. به نظر او باید در توزیع این ثروت در فرانسه، بازنگری شود.
بزانسونه با طرح سوالاتی نظیر چه تولید كنیم، برای كه تولید كنیم، چگونه تولید كنیم، با چه هزینه اجتماعی و زیست محیطی و چه هدف و غایتی انسانی نیازها را تامین كنیم، معتقد است كه باید از تقابل ایدئولوژیك رشد و رشد منفی دست برداشت و از گردونه آن برای همیشه خارج شد.
▪ «ژوزه بووه» شخصیت برجسته جریان ضدجهانی سازی معتقد است: فعالیت های اقتصادی مضر و آلاینده را باید تعطیل كرد، فعالیت هایی كه در ایجاد اشتغال نیز خلاق نیستند. باید فعالیت هایی را تشویق كرد كه از نظر اجتماعی و زیست محیطی خلاق بوده و كار آفرینند.
به عقیده وی با گسترش حمل ونقل عمومی، ارایه خدمات اجتماعی برای فرزندان و تامین امكانات عمومی مسكن، شرایط زندگی را بهبود بخشید و فعالیت های رشد منفی به نفع فعالیت های رشد مثبت متحول شوند.
▪ «دومینیك ووانه» نامزد «سبزها» در انتخابات فرانسه معتقد است كه باید برای زمینه های مضر در محیط زیست رشد منفی ایجاد كرد تا از بین برود و فضای فردا برای فرزندان بهبود یابد. وی بر این باور است كه رشد مساعد زیست محیطی برای ایجاد اشتغال نیز مفید است.
ژ به نظر او مصوبه اتحادیه اروپا در بكار بستن سیاست سوخت های غیركربنی هر چند بلندپروازانه است، ولی می تواند كار آفرین باشد و بتدریج محقق شود. او بر خلاف سایر نامزدها معتقد است رشد تولید ناخالص ملی و رشد درآمد سرانه از راه اشتغال الزاما به رفاه عمومی منجر نمی شود چرا كه فرانسه امروز دو برابر ثروتمندتر از فرانسه دهه هفتاد است ولی هنوز نارضایتی عمومی از خدمات و دستمزدها وجود دارد و از فقر و بی عدالتی كاسته نشده است.
▪ بدهی خزانه
مساله بدهی ها نیز به عنوان عاملی فلج كننده در اقتصاد فرانسه به صورت دایمی مورد بحث نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری این كشور قرار گرفته است. منتقدین معتقدند كه خزانه فرانسه بالای ۶۰درصد مقروض است و مدام از رشد صنعتی و اقتصادی خود نگران است در حالیكه همین رقم در ژاپن به ۱۱۰درصد می رسد و این كشور از نظر رشد اقتصادی خیلی جلوتر از فرانسه است.
▪ ساركوزی راستگرا در پاسخ كسانی كه ژاپن را مثال می زنند معتقد است كه فرانسه با ژاپن قابل مقایسه نیست، بدهی ژاپن نتیجه ۱۰سال كاهش و ركود اقتصادی بود حال آنكه بدهی فرانسه نتیجه ۲۵سال ركود اقتصادی در زمان ریاست سوسیالیست ها بر كشور است.
▪ رویال چپگرا نیز در این ارتباط معتقد است: همه مساله این نیست كه گفته می شود، شاید مناسب تر باشد كه دولت مقروض شود ولی بتواند برای آینده سرمایه گذاری كرده و هزینه های آینده را پوشش دهد.
به گفته رویال، امروز بدهی دولت بالا است، ۶۴درصد از تولید ناخالص داخلی و ۱۸هزار یورو به ازای هر فرانسوی. این نامزد سوسیالیست تقصیرها را متوجه راست ها می كند و معتقد است كه آنها در این پنج سال اخیر مدیریت خود، سرانه بدهی را به ازای هر فرانسوی چهار هزار یورو افزایش داده اند به گونه ای كه امروز مانورهای بودجه ای فرانسه متاثر از بدهی این كشور است. وی می گوید: ما سریعتر باید بجنبیم و نباید سنگینی این دیون را بر گردن فرزندانمان بیاندازیم.
باید از راه افزایش رشد اقتصادی و موثرتر كردن هزینه های موجود و با اعطای مسوولیت بیشتر به استانها و مناطق و شفاف سازی سطوح مختلف تصمیم گیری در كشور، این مقصود را به انجام برسانیم.
▪ بایرو دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه می گوید: بدهی، فی نفسه بد نیست اگر صرف سرمایه گذاری برای آینده شود همچون بدهی های مربوط به مدارس، جاده ها و بیمارستانها، ولی بدهی زمانی خطرناك است كه برای بازپرداخت آنها، از موجودی گرفته و پرداخت شود و این همان مورد فرانسه است كه هر روز ۲۰درصد بیش از چیزی كه بدست می آورد هزینه می كند. پرداخت ۴۵میلیارد یورو بهره این بدهی ها هر ساله بر مالیات بر درآمد افراد سنگینی می كند و از همین رو است كه دولت زمین گیر می شود و این همان وضعی است كه دولت های ۲۵سال گذشته به آن مبتلا بوده اند.
▪ بزانسونو معتقد است كه نباید با بزرگ كردن این مساله كه نسل های آینده با این بدهی چه خواهند كرد، مردم را بترسانیم. «مهم آن است كه بودجه كافی بوده و باید به راههای درست خود برای تامین نیازهای عمومی به ویژه در بخش خدمات اندیشید.»
▪ بووه می گوید: بدهی خزانه ناشی از فقدان اراده سیاسی در سطح مدیران كشور است.
«كسری خزانه به خاطر هزینه كردن فراتر از حد مقرر از تولید ناخالص داخلی ایجاد نمی شود چرا كه این مساله تقریبا ثابت است و به سبب هدایای دولت به ثروتمندان در معافیت آنها از مالیات های موظف، ایجاد می شود.» بدهی خزانه بر عكس آنچه كه می گویند فقط متوجه نسل های بعدی كشور نیست بلكه متوجه همین نسلی است كه هم اینك مالیات می پردازد تا قدرتمندان از رانت های خزانه برخوردار شوند، بنابراین همین مردم و نه نسل های آینده مشغول پرداخت هزینه ها هستند.
▪ ووانه نیز می گوید: اینكه گفته شود هر فرانسوی بیش از ۱۸هزار یورو بدهكار است یك مغلطه است، بدهی دولت رقم ثابتی نیست كه از نسل ما به نسل پسین به ارث برسد بلكه جریانی شناور است كه می تواند با اعمال سیاست هایی از سوی دولت به مرور زمان كاسته شود یا بر آن بیفزاید.
فرانسه نیز در مقام مقایسه، كشور بسیار بدهكاری نیست و این میزان حتی از متوسط بدهی دولت ها در منطقه «یورو» كمتر است و به نظر من بدهی های زیست محیطی كه ما برای فرزندانمان خواهیم گذاشت بسیار سنگین تر از بدهی های مالی امروز دولت است.
● جهانی سازی و كمك به كشورهای جنوب
در این مورد همه نامزدهای انتخاباتی فرانسه ضمن داشتن نگاهی به درون فرانسه ناگزیر از داشتن نگاهی منطقه ای و اروپایی اند. جهانی شدن یكی از دغدغه های مردم فرانسه و احزاب سیاسی است كه هم مدافعان آن و هم مخالفان در این عرصه انتخاباتی نامزد مشخص دارند.
▪ ساركوزی كمك به كشورهای فقیر را وظیفه همه كشورهای توسعه یافته و به ویژه فرانسه می داند چرا كه از نظر او این مساله، مساله ای حیثیتی است و با شعارهای حقوق بشری فرانسه پیوند خورده و جزیی از هویت فرانسه شده است. از نظر ساركوزی مالیات «جیمز توبین» در این امر نوعی معجزه توصیف شده است ولی به اعتقاد او می توان بدون این مالیات نیز در راه توسعه بخش های محروم تر جهان كوشید.
▪ سگولن روایال: از برقراری نوعی مالیات بر تبادلات مالی جانبداری می كند و معتقد است این طرح را باید در اتحادیه اروپا و نهادهای بین المللی مرتبط دنبال كرد. روایال صرف كردن ذخایر مالی و سرمایه های ملی را برای توسعه بخش های محروم تر جهان ضروری می داند و معتقد است كه سود این نوع هزینه ها باید مستقیم بدست استفاده كنندگان آن برسد.*فرانسوا بایرو: مالیات «توبین» را چیز تازه ای نمی داند و می گوید كه او سالها پیش از مشابه همین طرح خبر داده است. به اعتقاد بایرو مالیاتی با بهره پایین از رهگذر تبادلات مالی به ویژه در حوزه اروپا می تواند به توسعه كشورهای عقب مانده مدد كرده و نیازهای حیاتی آنان را از جمله آب، برق، آموزش و بهداشت برای آن مناطق تامین سازد.
▪ ژوزه بووه از وضع مالیات در تبادلات مالی حمایت می كند ولی معتقد است كه یك همبستگی جدی در سطح بین المللی می تواند دسترسی بخش محروم جهان را به نیازهای حیاتی شان تسهیل سازد.
▪ اولیویه بزانسونو جوان چپ و رادیكال نیز درخصوص جهانی شدن و كمك به كشورهای فقیر معتقد است كه كار مالیات بر تبادلات مالی را نه فقط در سطح اروپا بلكه باید در سطح جهان دنبال كرد ولی این مالیات نمی تواند همه مشكلات كشورهای فقیر را حل كند.
این نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه معتقد است كه راه دیگری پیش روست و آن لغو همه بدهی های كشورهای فقیر به كشورهای توسعه یافته است.
▪ دومینیك ووانه نامزد سبزها نیز در این باره معتقد است كه مالیات پیشنهادی «توبین» خوب است و باید آن را ابتدا از جهت تضمین های اجرایی موجود در سطح اتحادیه اروپا عملی كرد.

منبع : روزنامه ابرار