فرم مطلوب

● با فرهاد توحیدی درباره جریان تله فیلم ها
فرهاد توحیدی رئیس کانون فیلمنامه نویسان کشور است و در کارنامه خود فیلمنامه این فیلم های سینمایی را دارد؛ گاهی به آسمان نگاه کن، توکیو بدون توقف، شیدا و من قاتل پسرتان هستم که از روی کتابی به همین نام از احمد دهقان بازنویسی شده است. علاوه بر این توحیدی فیلمنامه چند سریال تلویزیونی هم از جمله مجموعه نودشبی سلام، سریال یک مشت پر عقاب و... را دارد. مصاحبه ما را بخوانید.
▪ نظرتان در مورد تله فیلم هایی که اخیراً از تلویزیون پخش می شود چیست؟
به هرحال TV Movie یا تله فیلم موضوعی است که فکر می کنم سیاست تولیدش، سیاست درستی است.
به لحاظ فرم نمایشی که زودبازده است و این برای تلویزیون که دائم به خوراک نیاز دارد، فرم مطلوبی است و این امر در مقایسه با سریال هایی که زمان طولانی تری صرف تحقیق و نگارش و پیش تولید و عملیات بعد از تولید می شود، بیشتر به چشم می آید. هر سریال ۱۳ قسمت یا ۲۶ قسمت یا بیشتر طول می کشد و البته بستگی به نوع و شکل سریال نیز دارد. از زمان نقطه آغاز نگارش تا بهره برداری ممکن است یک سال و اندی طول بکشد و در بعضی تولیدات هم ممکن است کار به زمان های بالاتری هم بکشد که جای خود دارد.
آن وقت رسانه یی که دارد روی تله فیلم یا دیگر برنامه های نمایشی سرمایه گذاری می کند چیزهایی را در نظر می گیرد، طبیعتاً با پایان آن شما یک سریال دارید با یک موضوع در طول چند هفته متوالی و اگر از سطح کیفی خوبی برخوردار باشند می توانند برای توفیق شبکه کارآمد باشند و ارزش داشته باشند.
▪ با توجه به سیاستی که اخیراً از سوی تلویزیون اعلام شده است طبعاً وقت و سرمایه بیشتری به تله فیلم ها اختصاص داده می شود به خصوص که ممکن است تولیدات خارجی از چرخه تلویزیون حذف شود و این فرصتی است برای تولید تله فیلم ها ولی از سوی دیگر مخاطبانی داریم که از کیفیت کارهای پخش شده در زمینه تله فیلم راضی نیستند، به نظر شما مشکل کار کجاست؟
من فکر می کنم این به نگاه رسانه به تله فیلم ها بستگی دارد و اینها چیزهایی است که من کم و بیش در مورد سیاست جدید تلویزیون با خبر شده ام و در تله فیلم ها اعمال می شود و جدی گرفته می شود و در حقیقت سرمایه گذاری خوبی در این مورد دارد صورت می گیرد در حالی که کسانی که قصد تجربه اندوزی داشتند یا به هر دلیل قرار بود کمکی به آنها شود اقدام به ساخت تله فیلم می کردند یعنی تولید تله فیلم ها در سال های گذشته با این ملاحظات گره خورده بود ولی حالا به گمان من نگاه تازه تری به این مقوله و جایگاهش شده است و من فکر می کنم که با بالا رفتن سطح کیفی تله فیلم ها و بالا رفتن استاندارد کارها شاهد تولیدات بهتری باشیم که تماشاگر را هم راضی کند.
▪ از نظر شما تفاوت فیلمنامه نویسی در تلویزیون و سینما در چیست؟
دست سینما به لحاظ ماهیت اقتصادی اش بازتر است و فکرهای بزرگ تری دارد و دنبال موضوعاتی می رود که گاهی در تلویزیون نمی شود به آن پرداخت. در تله فیلم، از نظر نوشتن، مسائل اقتصادی، لوکیشن، سیر حوادث، رویدادها و تعدد شخصیت ها، محدودیت هایی به وجود می آید که تاثیرگذار است و برای فیلمنامه نویسی که با اینها مواجه می شود دشوار است و دستش را می بندد. تفاوت و سرشت اقتصاد این دو نوع تولید تاثیرات خودش را روی نوشتن و نوع ساختمان و ساختار فیلم ها می گذارد.
▪ آیا در تلویزیون گروه متشکلی وجود ندارد که به کار فیلمنامه نویسی بپردازد؟
تا آنجایی که من می دانم تلویزیون گروه متشکل فیلمنامه نویسی ندارد. از قدیم هم این طور بوده یعنی آن دوره یی که تولید توسط تهیه کنندگان رسمی سازمان انجام می شد و کارمندانی بودند که از این بابت حقوق می گرفتند این طور نبود.
ممکن است فارغ التحصیلان صداوسیما که گرایش فیلمنامه نویسی داشته اند و در تلویزیون هم مصدر کاری بوده اند به این کار بپردازند ولی به عنوان یک ماموریت سازمانی کسی موظف نیست و همان موقع هم نبود و در حال حاضر که به کلی وضع فرق می کند و اوضاع این طور نیست چون تلویزیون جزء اولین سازمان هایی است که کار تولید را به بخش خصوصی سپرد و با توجه به سیاست خصوصی سازی تولید در تلویزیون که کارها به بخش خصوصی سپرده می شود این تولیدکنندگان برای اجرای کارهای شان به فیلمنامه نویسان آزادی که در بیرون کار می کنند مراجعه می کنند.
▪ از نظر شما این به عنوان یک کمبود قلمداد نمی شود؟
این تمایل وجود دارد، به هرحال دوستانی که در سینما کار می کنند در تلویزیون هم هستند و این بستگی به خود شخص دارد و ممکن است به عنوان تشکل یافته محل رجوع نباشد، مساله دیگر که گفتید البته این باعث تاسف است که فکر کنیم حالا که آمده ایم و برای تلویزیون کار می کنیم به نسبت پولی که می گیریم کار کنیم. این روش پسندیده یی نیست. کسی که پای اثری امضا می گذارد حیثیت کاری اش را به معرض خطر نمی اندازد. این دوستانی که شما اشاره کردید انگشت شمار هستند و انگشت شمار خواهند ماند چون کسانی که برای کارشان ارزش قائل هستند، تلویزیون را مستثنا نمی کنند.
▪ شما کار جدیدی برای تلویزیون ندارید؟
چرا مشغول نگارش یک سریال هستم به نام «باغ صورتی» که هنوز کارگردانش معلوم نیست و در حال رایزنی با دوستان هستیم. تهیه کننده این کار خانم سوسن حریری هستند. «باغ صورتی» رویکردی اجتماعی دارد و فکر می کنم داستان کم و بیش تازه یی دارد. چند کار هم برای تله فیلم دارم که در مرحله انتخاب کارگردان قرار دارند.

کوروش رنجبر

منبع : روزنامه اعتماد