جنگ ابدی دیگر دولت آمریکا

در حالی كه ایالات متحده چندین دهه است كه مدعی مبارزه با تجارت مواد مخدر می‌باشد و همه ساله حدود ۴۰ میلیارد دلار در این بخش هزینه می‌كند، اما نه تنها نتوانسته است در برابر این موج موفقیتی كسب نماید كه روز به روز بر دامنه آن افزوده می‌شود. بوركراسی، روابط پشت پرده مسؤولان و مافیای موادمخدر، ضعف قانون و... از جمله عوامل ناكافی ایالات متحده می‌باشد.
دیوید مورای، تحلیلگر سیاست‌های مربوط به مواد مخدر در دولت جورج بوش، اخیراً در مورد كشت كوكایین در كشور كلمبیا كه دولت آمریكا از سال ۲۰۰۰ میلادی مبارزه با كشتگران كوكا را در این منطقه آغاز نموده، هشدارهایی داده است. وی در مصاحبه با نیویورك تایمز می‌گوید: «در این تجارت، هر یك روز هم باید مورد بررسی قرار گیرد.»
امروزه، به صورت متوسط ۴۰۰۰۰ عراقی در هر سال در درگیری‌های این كشور كشته می‌شوند كه این رقم ۳ برابر میانگین كشتارهای صدام حسین در دوران حكومتش است. حتی در دوستانه‌ترین گزارش‌های مربوط به درگیری‌های عراق كه از سوی منابع نظامی برای خوشایند رسانه‌ها مطرح می‌گردد، نظیر حضور دیگ چنی در برنامه زنده لری كینگ، نیز نمی‌توان واقعیت‌های همه روزه این كشور اشغال شده را پنهان نمود.
با تثبیت شكست ارتش آمریكا در خاك عراق، پوشش اخبار جنگ نیز با محدودیت روبه‌رو شده است. البته حداقل جر و بحث‌ها و مجادلات در مورد این جنگ همچنان ادامه دارد، اما از سوی دیگر، نمی‌توان این توجیهات را در مورد ناكامی دیگر دولت‌های آمریكا در دروغ‌گویی مقامات این كشور از یك سو و بی‌تفاوتی شهروندان آمریكا از سوی دیگر در مورد هزینه ۴۰ میلیارد دلاری سالانه‌ای كه از جیب مالیات‌دهندگان در جنگ علیه موادمخدر صرف می‌شود، تكرار نمود.
البته ناكامی ایالات متحده در این جنگ، حدود ۴۰ سال پیش از سوی ریچارد نیكسون اعلام شده بود، هرچند از آن زمان تاكنون همواره این مشكل در دوره مسئولیت همه رؤسای جمهور و فرمانداران ایالت‌های آمریكا وجود داشته است. اما در واقع، تعداد كشته شدگان در این راه، شامل مصرف‌كنندگان و قاچاقچیان و توزیع‌كنندگان، به علاوه ناكامی در درمان معتادان، و بی‌تفاوتی دولتمردان به این مسأله در مقایسه با مصرف الكل و سایر مسایل مرتبط با آن، هرگز در كانون توجه مسئولان آمریكایی نبوده است. (هرچند به دلیل اینكه در این ماجرا، اقلیت‌ها بیش از سایرین در معرض آسیب‌های مصرف این مواد هستند، باید همانند جنگ داخلی آمریكا در قرون گذشته، دولت به صورت جدی وارد عمل شود). به عنوان مثال، ۱۰ سال پیش كه رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده بیل كلینتون، «قانون رفاه» را امضا نمود، همان‌طور كه همه ما می‌دانیم، «رفاه» ما پایان یافت. لذا اگر برنامه‌های یك دولت نیازمند تغییراتی اساسی هستند، مبارزه علیه مواد مخدر نیز باید در این چارچوب قرار گیرد.
امروزه ایالات متحده در جنگ علیه موادمخدر دچار مشكل بوروكراسی شده است. زندانیان دربند ما همچنان به تجارزت خود ادامه می‌دهند. نیروهای پلیس ما در پی كسب درجات و ترفیعات بیشترند و سیاست‌مداران ما هم‌چنان به بحث‌های بی‌نتیجه خود ادامه می‌دهند. به هر حال، در كنار پاره‌ای از موفقیت‌های قانون رفاه، موادمخدر همچنان قربانیان خود را به تباهی می‌كشاند. به علاوه، این ناكامی‌ها بر سیاست خارجی ایالات متحده هم تأثیراتی ناخوشایند داشته است. به عنوان مثال، كشور كلمبیا را در نظر بگیرید، از سال ۲۰۰۰ میلادی تاكنون، دولت ایالات متحده حدود ۷/۴ میلیارد دلار در جهت ریشه‌كنی مزارع زیر كشت كوكا هزینه كرده است. در نگاه كلان به نظر می‌رسد كه جنگی دامنه‌دار علیه این گیاه در این كشور وجود داشته باشد، اما در واقع، این شعارها تنها پوششی برای مداخله‌های نظامی ارتش آمریكا و مبارزه با چریك‌های چپ‌گرای مستقر در این كشور آمریكای مركزی است. به خاطر داشته باشید كه كلمبیا پس از اسراییل و مصر، سومین دریافت كننده كمك مالی خارجی دولت آمریكاست. همچنین بیشتر مقدار این كمك‌ها در قالب تجهیزات نظامی است. اما نتیجه این اقدامات چه بوده است؟ براساس تحقیقات روزنامه نیویورك تایمز، مساحت زمین‌های زیر كشت كوكا در سال جاری در مقایسه با سال ۲۰۰۰ میلادی (سال آغاز طرح مبارزه)، هیچ تغییری نكرده است. (هرچند زمین‌های زیركشت این گیاه در پرو و بولیوی با افزایش روبه‌رو شده است.) به علاوه استنشاق این گیاه نیز رشدی ۳ برابر یافته است. امروزه تولید كوكایین تنها یك سوم كل تقاضای موجود را تأمین می‌نماید، اما به خاطر داشته باشید كه قیمت خرده‌فروشی این ماده از سال ۲۰۰۰ میلادی، علی‌رغم كاهش عرضه تاكنون هیچ تغییری در ایالات متحده نداشته است.
لذا اتلاف منابع مالی صرف شده در این پروژه، بهترین واژه برای توصیف واقعیت كنونی است. همچنین سایر مواد جایگزین كوكایین كم خطرتر، نشئه‌آورتر، ارزان‌تر و البته كم خطرتر برای انسان‌ها و محیط زیست می‌باشد.
مقایسه‌ای بین نتایج جنگ ایالات متحده علیه مواد مخدر و سایر لشكركشی‌ها و نبردهای كنونی دولت آمریكا در عراق و افغانستان علیه تروریسم، می‌تواند شكست ما را در هر دو جبهه نشان دهد. ما آمریكایی‌ها همواره از شكست بیمناكیم، چرا كه آن را علیه منافع خویش می‌بینیم، لذا هنگامی كه شكست یك گزینه ممنوع تلقی می‌گردد، نمی‌توان از سایر گزینه‌های فراروی ما در تبیین وضعیت موجود نیز چشم‌پوشی كرد. ما آینده را بر مبنای اشتباهات خود بنا می‌كنیم، همان‌طور كه در این دو جنگ نیز بر پایه اشتباهات وارد شدیم و به ناكامی رسیدیم. لذا باید همه كاری كنند كه از تباهی حاصل از توزیع و مصرف موادمخدر و تأثیرات خطرناك آن بر افراد جامعه جلوگیری شود، البته اگر دولتمردان ما تمایلی به این كار داشته باشند.

نویسنده: پی‌یر تریستام
منبع: WWW.Commondreams.org
منبع: ماهنامه سیاحت غرب

منبع : خبرگزاری فارس