سرمایه‌داری دمکراتیک بوش و سوسیالیسم دمکراتیک چاوز

من نمی‌خواستم سومین «تأملات» پیاپی را بنویسم، اما نمی‌توانم آن را به دوشنبه موکول کنم.‏
یک پاسخ دقیق به «سرمایه‌داری دمکراتیک» بوش وچود دارد: سوسیالیسم دمکراتیک چاوز. هیچ راه ‏دقیق‌تری برای بیان تضاد بزرگ موجود بین شمال و جنوب در نیم‌کرۀ ما، بین اندیشه‌های بولیوار و مونرو ‏وجود ندارد. ‏
حسن بزرگ اندیشه‌های بولیوار این بود که در زمانی که رسانه‌های ارتباطی مدرن، حتا کانال پاناما وجود ‏نداشت، بیان شد. امپریالیسم آمریکا وجود نداشت. تنها سیزده مستعمره انگلیسی‌زبان وجود داشت، که ‏متحد شده و در سال ۱٧٧۶‏‎ ‎با حمایت فرانسه و اسپانیا استقلال خود را به دست آوردند.‏
ناجی، که گویی قادر بود فراتر از قرن‌ها جلوتر از زمانِ خود را ببیند، در سال ١۸۲٩‏‎ ‎اعلام کرد: «به نظر ‏می‌رسد مشیت ایالات متحده را مأمور کزده است که به نام آزادی [قاره] آمریکا را دچار بدبختی کند.»‏
هوگو چاوز یک سرباز ونزوئلایی است. در ذهن او اندیشه‌های بولیوار به طور طبیعی جوانه می‌زنند. کافی ‏است راهی را که افکار او در مراحل مختلف سیاسی پیموده است در نظر بگیریم، از منشاء فروتنانه او، ‏مدرسه، آکادمی نظامی، مطالعات تاریخی‌اش، واقعیت کشور او و حضور تحقیرکننده سلطه یانکی.‏
او یک ژنرال نبود؛ او هیچ مؤسسه نظامی را تحت فرمان خود نداشت. او دست به کودتا نزد، و نمی‌توانست ‏دست به چنین کاری بزند. او نمی‌خواست صبر کند؛ نمی‌توانست هم صبر کند. او خود شورش کرد؛ او ‏مسؤولیت کامل رخداد‌ها را به عهده گرفت و زندان را به یک مدرسه تبدیل کرد. او موقعی که خارج از دولت ‏بود، همدردی مردم را جذب کرد و حمایت آن‌ها را برای آرمان خود به دست آورد. او تحت یک قانون اساسی ‏بورژوایی در انتخابات پیروز شد. او به یک سند جانکاه قسم خورد و وفاداری خود را به یک قانون اساسی ‏جدید اعلام کرد. او با ایده‌های از پیش شکل گرفته راست و چپ درافتاد و انقلاب بولیواری را در میان ‏دشوارترین شرایط ذهنی در کل آمریکای لاتین، شروع کرد.‏
طی ده سال، از شروع به دست گرفتن ریاست جمهوری کشورش، او افشاندن ایده در داخل و خارج از ‏میهن خود را متوقف نکرده است.‏
هیچ شخص صادقی نمی‌تواند کم‌ترین تردیدی داشته باشد که یک انقلاب واقعی در ونزوئلا در جریان است ‏و هم‌چنین در آنجا یک مبارزه استثنایی علیه امپریالیسم پیش برده می‌شود.‏
لازم به اشاره است که چاوز استراحت نمی‌کند، حتا تنها برای یک دقیقه. او در داخل ونزوئلا مبارزه می‌کند ‏و هم‌زمان با آن به طور سیستماتیک به پایتخت‌های کشورهای آمریکای لاتین و هم‌چنین ملت‌های مهم ‏اروپا، آسیا، و آفریقا سفر می‌کند.‏
او به طور دایم، ساعت به ساعت، ارتباط با مطبوعات ملی و بین‌المللی را حفظ می‌کند. او از پرداختن به ‏هیچ موضوعی ترسی ندارد؛ رهبران اصلی جهان با احترام به او گوش می‌دهند. او از قدرت واقعی که ‏کشورش دارد- بزرگ‌ترین ذخائر ثابت‌شدۀ نفت در جهان- درست و کارآمد استفاده می‌کند و یک برنامه ‏بی‌سابقه ملی و انترناسیونالیستی را طراحی کرده است.‏
با امضای یک موافقت‌نامه همکاری بین «گاز پروم» از روسیه و «شرکت دولتی نفت ونزوئلا» برای اکتشاف و ‏استخراج نفت و گاز، او کنسرسیومی ایجاد کرده است که در این عرصه در جهان دومی ندارد. همکاری ‏اقتصادی او با چین و روسیه، با بعضی کشورهای اروپا و دیگر کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا و دارای ‏منابع وافر، نیروهای رهایی‌بخشی را آزاد کرده است که راه را به سمت یک جهان چندقطبی هموار ‏می‌کنند. او ایالات متحده را از عرصه انرژی یا برنامه‌های مبادلات تجاری خذف نکرده است. این طرحی ‏عینی و متوازن است.‏
او بدون کنار گذاشتن نیروهای مولده مهم، درباره یک انقلاب سوسیالیستی برای کشور خودش فکر ‏می‌کند. در این مقطع تاریخی، کشور ما، بعد از ضربه دیدن از طبیعت و ویرانگری امپراتوری منحط، از این‌که ‏می‌تواند روی همبستگی چاوز حساب کند، حقیقتاً خود را خاص می‌داند.‏
ما هرگز هیچ عبارت انترناسیونالیستی‌تر و برادارنه‌تر از آنچه او به مردم ما گفت نشنیده ایم: «کشور ونزوئلا، ‏کشور شما هم هست!»‏
امپریالیسم سعی دارد به هر قیمتی که شده از نظر سیاسی از دست او خلاص شود یا او را به طور ‏فیزیکی نابود کند. بدون توجه به این‌که مرگ او برای ونزوئلا و هم‌چنین برای اقتصاد و ثبات همه دولت‌های ‏آمریکای لاتین و کارائیب فاجعه‌بار خواهد بود.‏
گفت‌وگوهای من با او را در یک نقطه نظر که من از آن دفاع می‌کنم می‌توان خلاصه کرد: در این نقطه ‏زمانی، مهم‌ترین چیز نجات دادن ونزوئلا از تاخت و تاز سیاسی دولت ایالات متحده است. طی آخرین سفر ‏او، ما ابعاد مساعدت او به ما و کمک‌هایی را که او مایل است به ما بدهد، بررسی کردیم؛ و هم‌چنین ‏پیشنهاد ما مبنی بر این‌که او باید بیش‌ترین مقدار منابع ممکن را در نبرد داخلی- که او در حال حاضر علیه ‏تهاجم رسانه‌ها و واکنش‌های شرطی که امپریالیسم طی سال‌های بسیار ایجاد کرده است- درگیر آن ‏است، متمرکز نماید.‏
از حالا تا ٢٣‏‎ ‎نوامبر [زمان برگزاری انتخاباب محلی و منطقه‌ای ونزوئلا]، نبردی که صورت خواهد گرفت از ‏اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است، و ما نمی‌خواهیم از حمایت او از کوبا به عنوان بهانه‌ای برای لطمه زدن ‏به انقلاب بولیواری استفاده شود.‏
نود و دو کارگر ساختمانی ونزوئلایی عضو «بریگاد کار داوطلبانه سوسیالیستی»، که برای ساختن خانه به ‏‏«پینار دِل ریو» اعزام شدند، یک نماد دوران ما هستند. ‏
ما در لحظات بسیار مهمی زندگی می‌کنیم. رفراندوم همگانی برای تصویب قانون اساسی اکوادور که ‏پس‌فردا برگزار می‌شود، بسیار اهمیت دارد. چاوز روز دوشنبه در برزیل با پرزیدنت «لولا» دیدار خواهد کرد. ‏امشب یک مناظره تلویزیونی بین «اوباما» و «مک‌کین» برگزار می‌شود. این‌ها اخبار مهمی هستند.‏
به این خاطر بود که من نخواستم نوشتن این سطور را به دوشنبه موکول کنم. فردا شنبه، چاوز به کشور ‏خود بازخواهد گشت و روز یک‌شنبه با مردم خود صحبت خواهد کرد. او همیشه در نبرد خود، از فرازهایی از ‏این تأملات استفاده می‌کند.‏

فیدل کاسترو روز
‏٢۶‏‎ ‎سپتامبر ۲٠٠۸‏
ساعت۵۶‏‎:‎‏۵ بعد ازظهر
گرفته از تارنگاشت عدالت
منبع: گرانما

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه