حمله مومبای

حمله به هتلهای پنج ستاره در شهر مومبای (بمبئی سابق) هند به خوبی برنامه ریزی شده بود اما انجام چنین حمله ای نیازمند اطلاعات لجستیکی فراوانی نبود. دلیل این مدعا هم آن است که همه اهداف در این حمله سهل الوصول بودند. هدف از این حمله تروریستی ایجاد هرج و مرج با نمایان ساختن مشکلات هند بود و تروریستها در انجام این کار موفق بودند. تا زمان نگارش این مطلب هویت گروه تروریستی مذکور که افرادش سرپوشهای سیاه به سر داشتند مشخص نشده بود.
نام “مجاهدین دیکان”، که با ارسال بیانه ای مطبوعاتی از طریق ایمیل مسئولیت این حمله را بر عهد گرفت، قطعا عنوان جدید است و احتمالا فقط برای انجام این عملیات برگزیده شده بود. اما گمانه زنی ها همچنان ادامه دارد. یکی از افسران بلندپایه نیروی دریایی هند ادعا کرده است که مهاجمان (که با یک کشتی به نام ام وی آلفا وارد مومبای شدند) با راهزنان دریایی سومالی ارتباط داشته اند. که یعنی این اقدام یک عملیات تلافی جویانه توسط دزدان دریایی ای بود که در اثر اقدام موفق اما خونین چند هفته قبل نیروی دریایی هند متحمل تلفات سنگینی شدند.
مانموهان سینگ، نخست وزیر هند، تاکید کرده است که این تروریستها در یک کشور خارجی مستقر بوده اند. رسانه های هند، این رشته بحث را تا پاکستان امتداد دادند و لشکر طیبه و القاعده را مظنون انجام حمله دانستند.
اما این مدعا ساخته و پرداخته تخیلات سیاسی دستگاه رسمی هند است. هدف از این ادعا هم تکذیب این احتمال است که شاید تروریستها، وطنی باشند، یعنی محصول جوانان تندرو هندی که از نظام سیاسی این کشور خسته و ناامید شده اند. پذیرش این نظر بدان معنا است که معالجان سیاسی هند باید اول خودشان را درمان کنند.
همان‌طور که سازمان سیا اخیرا برآورد کرد، القاعده یک گروه رو به افول است. این گروه دیگر نتوانسته است عملیاتی به قد و قواره یازده سپتامبر صورت بدهد.اصلا امکان دارد که رهبر اصلی این گروه یعنی اسامه بن لادن، مرده باشد. او همیشه در موسم برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا یک نوار ویدئویی بیرون می داد اما دیدیم که در این دوره چنین نواری منتشر نشد. معاونش هم که کاری جز تهدید و لاف زدن انجام نمی دهد.
پاکستان چطور؟ ارتش این کشور به شدت درگیر عملیات سنگین در مناطق مرزی شمال غرب این کشور است که در آنجا سرریز شدن جنگ افغانستان باعث بی ثباتی منطقه شده است. سیاستمدارانی هم که اکنون در این کشور زمام امور را در دست دارند، بارها به آشتی جویی با هند اشاره کرده اند. گروه لشکر طیبه که معمولا از به گردن گرفتن مسئولیت حملاتی که صورت می دهد ابا ندارد، هرگونه دخالت در حملات مومبای را موکدا تکذیب کرده است.
اما چرا هندی بودن عاملان حمله مزبور باید تا این حد تعجب برانگیز باشد؟ دیگر بر کسی پوشیده نیست که در میان جامعه غیرهندوی هند که فقیرترین قشر جامعه این کشور هستند خشم فراوانی از تبعیض سیستماتیک و اقدامات خشونت آمیز موج می زند. مثلا برنامه ضد مسلمان در ایالت گجرات در سال ۲۰۰۲ خشن ترین برنامه علیه مسلمانان این منطقه بود که با حمایت سروزیر آن ایالت و دستگاه دولتی محلی صورت گرفت.
بحران ادامه دار کشمیر را هم به این قضیه بیفزایید که نیروهای هندی دهها سال است با آن مانند یک مستعمره رفتار کرده و هر روزه کشمیری ها را دستگیر کرده و مورد شکنجه و تجاوز قرار می دهند. اوضاع کشمیر تحت سلطه هند از اوضاع تبت هم بدتر است. با این حال در غرب که دفاع از حقوق بشر به شدت ابزاری شده، همدردی چندانی با ملت کشمیر نمی شود.
دستگاههای اطلاعاتی هند به خوبی این را می دانند و نباید به تخیلات رهبران سیاسی خود دامن بزنند. بهترین کار این است که از لاک خود بیرون آمده و بپذیرند که در داخل آن کشور مشکلات جدی ای وجود دارد. در هند یک میلیارد نفر زندگی می کنند که از این تعداد ۸۰ درصد هندو و ۱۴ درصد مسلمان هستند. مسلمانان هند اقلیتی بسیار بزرگ هستند که بدون برانگیختن مناقشه ای بزرگتر و وسیع تر نمی توان آنها را پاکسازی قومی کرد.
اما هیچ‌کدام از این موارد انجام اقدامات تروریستی را توجیه نمی کند اما دستکم، حاکمان هند را وادار خواهد ساخت تا به کشور خود و اوضاع حاکم بر آن توجه بیشتری کنند. تجسم واقعی این خیال مسخره که تاثیر قطره ای سرمایه داری جهانی اکثر مشکلات را حل می کند مشاهد کرد که برگ انجیری برای پوشش شیوه های جدید بهره کشی است.
کتاب جدید طارق علی تحت عنوان “دوئل: پاکستان در مسیر پرواز قدرت آمریکایی”، چاپ انتشارات اسکریبنر است.

نویسنده: طارق علی
ترجمه: جمشید سلمانیان

منبع : روزنامه رسالت