دو تریلیون هزینه ی جنگ عراق در چه راهی می توانست مصرف شود؟

هرگاه آمریکا و ملتهای دیگر تصمیم بگیرند همانقدر برای صلح خرج کنند که برای جنگ می کنند، فقر ریشه کن خواهد شد.
در جنگ، چیزها به ندرت همان هستند که به نظر می رسند.
در سال ۲۰۰۳، و در روزهای منتهی به تهاجم ایالات متحده ]به عراق[ پنتاگون متبحرانه اصرار می کرد که آن جنگ، نسبتا کم هزینه خواهد بود. یعنی تقریبا ۵۰ میلیون دلار هزینه برمی دارد تا جهان از شر صدام حسین خلاصی یابد.
ما می دانیم که این پیش درآمدی شد برای اشتباه محاسبه های بیشمار دیگری که از پی آمد. اکنون که جنگ به پنجمین سال خود قدم می گذارد، جنگ عراق، نزدیک به ۵۰۰ میلیون دلار برای مالیات دهندگان آمریکایی هزینه برداشته است؛ و این رقم براساس محاسبه یک گروه پژوهشی بی طرف مستقر در ایالات متحده به نام پروژه ی اولویت های ملی به دست آمده است، رقمی که هر روز بزرگتر و بزرگتر می شود.
این رقم چشمگیر، با این حال، حتی نزدیک به رقم واقعی هزینه ی جنگ نیست. به موازات بزرگتر شدن بالون بهای تهاجم، اقتصاددانان و تحلیل گران در حال بررسی کل بار مالی جنگ عراق می باشند که شامل هزینه های نامستقیمی که آمریکاییان تا زمانی دراز پس از بازگشت سربازان به وطن، خواهند پرداخت، می شود.
رقمی که این تحلیل گران به آن رسیده اند بهت آور است. محاسبه توسط لیندا هلمز از دانشگاه هاروارد و اقتصاددان برنده ی جایزه ی نوبل، ژوزف ستیگلیز انجام گرفته و معتبر خواهد ماند.
آنان به این نتیجه رسیده اند که شما همین که سازه هایی چون هزینه های بیمارستانی سربازان مجروح، افزایش بهای نفت، و جایگزینی واحدهای نظامی را وارد محاسبه می کنید، هزینه ی پرداختی آمریکایی ها برای جنگ از دو تریلیون هم بالاتر می رود. تازه این رقم خسارت ها و خرابی های وارد بر عراق یا هیچیک از هزینه های عملیات متحدان آمریکا را در برنمی گیرد.
"آیا اگر آمریکاییان از کل هزینه های جنگ آگاه بودند، رویکرد دیگری به جای رفتن به جنگ پیش می گرفتند؟" این پرسشی است که هلمز و ستیگلیز در گزارش خود پیش روی هموطنانشان قرار داده اند و به دنبال پرسش بالا، می گویند: "شاید جنگ را به گونه ای متفاوت از آنچه کردیم، پیش می بردیم."
بسیار دشوار است تصور و فهم رقم دو تریلیون. حتا بیل گیتس را هم که یکی از پولدارترین افراد جهان است، شگفت زده می کند. اما همین که شما به آنچه که این مقدار پول می تواند بخرد نظر کنید، اثر جهانی اجرای این جنگ عمدتاً نامطبوع، آشکار می شود.
مجسم کنید که، بر پایه ی منابعی مانند جفری ساکس(Jeffrey Sachs) دانشگاه کلمبیا، انستیتو نظارت جهانی، و سازمان ملل، جهان با همین مقدار پول چه می تواند بکند:
▪ محو فقر گسترده ی همه جای جهان (۱۳۵ بیلیون دلار در سال نخست، و ۱۹۵ بیلیون دلار در سالهای بعد تا ۲۰۱۵ میلادی)
▪ دستیابی به هدف باسواد کردن مردم جهان (۵ بیلیون دلار)
▪ مصونیت بخشیدن به همه ی کودکان جهان در برابر بیماریهای مرگ آفرین (۳/۱ بیلیون دلار در سال)
▪ در اختیار گذاردن پول کافی برای کشورهای در حال توسعه به منظور مبارزه با اپیدمی ایدز (۱۵ بیلیون دلار در سال)
به سخن دیگر، با هزینه ای معادل ۳/۱۵۶ بیلیون دلار، تنها در سال جاری ـ که کمتر از یک دهم هزینه ی جنگ عراق است ـ می توان همه ی ملتهای جهان را از باتلاق فقر بیرون کشید، به همه ی افراد جهان سواد خواندن و نوشتن آموخت، مرگ و میر کودکان را به شدت کاهش داد، و همزمان، جهش های بزرگی در جنگ علیه ایدز کرد و در نتیجه میلیون ها جان را از مرگ نجات داد.
و بعد باقیمانده پولها را سالانه ۴۰ بیلیون تا ۶۰ بیلیون دلار صرف پروژه هایی کنیم که بانک جهانی می گوید برای هدفهای هزاره ی توسعه که توسط رهبران جهان در سال ۲۰۰۰ برقرار گردید، مورد نیاز است، تا بتوان همه اسباب و لوازم را در همه ی زمینه ها، از زدودن نابرابری جنسی (انسانی) گرفته تا بهبود و قابل زیست کردن محیط زیست، فراهم ساخت.
مفهوم درونی این تحلیل را نمی توان دست کم گرفت. این، بدین معناست که هرگاه ما علاقمند باشیم اولویت ها را جابه جا کنیم، یک دنیای بهتر و عادلانه تر برون از دسترس نیست.
هرگاه آمریکا و ملتهای دیگر تصمیم بگیرند همانقدر برای صلح خرج کنند که برای جنگ می کنند، فقر ریشه کن خواهد شد، و ناامیدی و احساسات ضد غربی، که انگیزه ی تروریزم است نابود خواهد شد ـ دقیقا همان چیزی که قرار بود از جنگ عراق حاصل شود.
بنابر این، همچنان که نامزدهای امسال برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری رقابت می کنند، چه راهی بهتر از آن که با ترمیم تصویر زنگ گرفته ی ]رئیس جمهوری[ ناشی از جنگ در برون مرز، تبدیل به یک رهبر توسعه ی جهانی شوند؟ شاید کمی دیر شده باشد برای عقب روی در زمان و دوباره اندیشه کردن درباره ی آغاز جنگ، ولی برای ایالات متحده و دیگر کشورهای پیشرفته، سرمایه گذاری برای آینده ]جهان[ هنوز دیر نشده است.

شهروند
تورنتواستار
کریگ و مارک کیل برگر
برگردان: کریم زیّانی

منبع : صدای مردم