نویسنده ای مفتون زیبایی

● مروری بر زندگی ادگار آلن پو؛ نویسنده و منتقد آمریكایی
یكی از معروفترین رهبران جنبش رمانتیك در ادبیات آمریكا، ادگار آلن پو، نویسنده ایرلندی الاصل است كه در حوزه نقد و داستان كوتاه آثار بی شماری از وی به یادگار مانده است.
وی در خانواده ای ایرلندی - اسكاتلندی در شهر بوستن ماساچوست در روز ۱۹ ژانویه سال ۱۸۰۹ به دنیا آمد. مادرش « الیزابت آرنولد هاپكینز» و پدرش «دیوید پو»، هر دو هنرپیشه بودند. هنگامی كه تنها سه هفته از تولدش می گذشت، پدرش خانواده را ترك كرد. یكسال بعد ادگار، مادرش را نیز به علت بیماری سل از دست داد و سپس تحت سرپرستی جان آلان ]كه نام خانوادگی آلن از او گرفته شده است[، بازرگان مشهور توتون و تنباكو، قرار گرفت.
تحصیلات مقدماتی اش را در مدرسه «مالور» واقع در «استوك نیو وینگتن» سپری كرد و بعد برای ادامه تحصیل به دانشگاه ویرجینیا رفت ولی تنها یك سال در آنجا ماندگار شد. بدهكاری های مالی و بازیگوشی های دوران جوانی رابطه اش را با خانواده سرد كرد و سبب شد تا به ارتش ملحق شود. در همین سالها نخستین كتابش را به چاپ رساند. اخیراً نسخه ای از چاپ اول این كتاب به قیمت ۲۰۰ هزار دلار فروخته شد. سال ۱۸۲۹ مصادف با «مرگ فرانسیس آلان»، مادرخوانده اش و چاپ دومین كتابش شد. در تابستان ۱۸۳۹ پو، به عنوان دستیار سردبیر مجله «بورتن جنتلمن» مشغول به كار شد. این شغل برای وی فرصتی را پدید آورد تا به چاپ نظرات و عقایدش در قالب مقالات و نقد و گزارش بپردازد و اینگونه چهره ادبی خود را در جامعه به نمایش بگذارد.
در سال ۱۸۳۹ مجموع گفتارهایی در باب گروتسك و آرابسك به چاپ رساند. او مدتی را نیز در سمت معاون سردبیر مجله گراهام به فعالیت ادبی خود ادامه داد. سپس به نیویورك عزیمت كرد و پیش از آنكه در سمت سردبیری مجله« برادوی» مشغول به كار شود مدتی را در مجله «عصر آینه» گذراند.
مرگ همسرش، یأس و ناامیدی را برایش به ارمغان آورد و به الكل پناه برد. در سوم اكتبر سال ۱۸۴۹ با حالتی نزار و نیمه جان در یكی از خیابانهای بالتیمور پیدا شد. پو، چهار روز آخر عمرش را در بیمارستان كالج واشینگتن سپری كرد و در سحرگاه روز ۷ اكتبر در سن چهل سالگی دیده از جهان فروبست.
گفته می شود كه او در طول مدت بستری اش از شخصی به نام «رینولد» نام می برد كه هزگر فاش نشد هویت واقعی او چیست. نقل است كه آخرین جمله ای كه ادگار آلن پو در بستر مرگ به زبان آورد این بود: «خداوندا، روح درمانده ام را دریاب» پو، اساساً به شعر بلند اعتقادی نداشت. در حوزه داستانهای كوتاه از ادبیات دیكنز الهام می گرفت.
وی را از پیشروان ادبیات جنایی و معمایی می دانند. او همچنین پایه گذار شیوه روایتی در ژانر افسانه ای است. در مقاله ای به قلم پو تحت عنوان «عقاید شاعرانه» به طرز شفافی نظرش را پیرامون رسالت هنر مطرح می دارد. او هدف غایی هنر را توجه به زیبایی می دانست. «پو» از مدافعان نظریه هنر برای هنر به شمار می رفت. وی معتقد بود ادبیات رزمی هیچ ارزشی ندارد و بویی از طراوت و زیبایی در آنها به مشام نمی رسد. در نقدهایی كه از او به جا مانده است تمركز و هدف اصلی تولید یك اثر ادبی و هنری زیبایی صرف بود.

منبع : روزنامه ابرار