موسیقی جزایر کارائیب

موسیقی فولكلور و موسیقی پاپ كارائیب، تركیبی از موسیقی آفریقای غربی و اروپا (عمدتاً اسپانیا) است. آفریقاییهای غرب كه به عنوان برده به جزایر آنتیل آورده شدند، توسط سازهای كوبه‌ای، از جمله طبل، موسیقی كارائیب را ساختند. آنها عناصر سبكی موسیقایی منحصر به فرد خود را نیز به همراه آوردند. از جمله ریتمهای ویژه تمپو (خطوط زمانی) كه توسط چوبها یا زنگهایی كه به هم می‌خوردند، نواخته می‌شدند و نیز ریتمهای چند لایه و مقطع و ترانه‌هایی كه به صورت پرسش و پاسخ اجرا می‌شدند. اروپاییها با خودشان گیتار و شكلهای رقص اسپانیایی و استفاده از هارمونی به شیوه‌ اروپای غربی را آوردند.
سبكهای موسیقی كارائیبیها از جزیره‌ای به جزیره دیگر فرق می‌كند. در كوبا، محبوب‌ترین سبك موسیقی، سون نامیده می‌شود كه نوعی سبك محلی ترانه‌خوانی برای اجرای رقص است. این موسیقی شامل موسیقی رقص مامبو و چند سبك دیگر است. اغلب سونهای كوبایی به تغییر سریع ریتم موسیقی و به شكل بداهه‌خوانی یك خواننده و پاسخ دادن گروه نوازنده و خواننده به او، ختم می‌شود. از دیگر رقصهای محبوب آفریقایی ـ كوبایی، می‌توان به رقص رومبا اشاره كرد كه در سالهای ۱۹۳۰، به عنوان رقص مجلسی آمریكایی محبوبیت پیدا كرد.
مرنگوی دومینیكنی به ویژه در پوئرتوریكو، هائیتی و ونزوئلا محبوبیت دارد. در گروههایی كه موسیقی رقص مرنگو را می‌نوازند، از آكاردئون، طبل و نوعی ساز به نام ماریمبا استفاده می‌شود.
رگ‌گای جامائیكایی كه توسط گروهی به نام باب مارلی و ویلرز به شهرت رسید، توسط سبكهایی به نام اسكا و راك استیدی دنبال شد.
سبكهای موسیقی در پوئرتوریكو شامل بومباست و به صورت پرسش و پاسخ‌ و با همراهی طبل اجرا می‌شوند. همچنین پلنا
كه نوعی ترانه‌خوانی همراه با داستان‌گویی و شبیه به نوعی موسیقی در مكزیك است.
كالیپسو عمدتاً در ترینیداد و توباگو پیشرفت كرد و نوعی سبك ترانه‌خوانی مردمی است كه غالباً در آن هجو و انتقاد اجتماعی كمدی به كار می‌رود.
سبك تامبوبامبو هم در این منطقه رواج دارد كه كمتر شناخته شده است و با سازی مركب از لوله‌هایی از بامبو اجرا می‌شود. ترینیداد و توباگو را مهد طبل فلزی می‌دانند.

سازهای موسیقایی كارائیب
طبلهای كونگا: نوعی طبل كوبایی به شكل بشكه كه با یك دست و به صورت دوتایی یا چهارتایی نواخته می‌شود.
طبلهای بونگو: مجموعه‌ای از دو طبل یك طرفه كه بین زانوها گذاشته شده و با دست نواخته می‌شود.
نقاره: مجموعه‌ای از طبلهای یك طرفه فلزی كه با چوب نواخته می‌شوند.
طبلهای فلزی: با چوبهایی كه انتهای آنها پلاستیكی است نواخته می‌شوند و معمولاً در گروههایی كه سازهای فراوانی دارند، به كار گرفته می‌شوند.
كلاوز: چوبهایی ساخته شده از چوب سخت كوبایی كه غالباً برای نگه‌‌داشتن ریتم نواخته می‌شوند.
ماراكاس: جغجغه‌هایی كه به صورت جفت در سرتاسر آمریكای لاتین نواخته می‌شوند.
گوئیرو: نوعی كدوی خالی كه با چوب نواخته می‌شود.
تامبو بامبو: لوله‌های توخالی بامبو كه به هم یا به زمین نواخته می‌شوند.
تای پل: سازی كوچك در پوئرتوریكو، با چهار یا پنج سیم
امروزه در جزایر كارائیب از سازهایی چون ویولون، باس الكتریك، باس آكوستیك، ترومپت، ترومبون، ساكسوفون و گیتار اسپانیایی شش سیمی هم استفاده می‌شود.


پی‌نوشت:
۱- Caribbean
۲- Antille
۳- Dominican
۴- Puerto Rico
۵- Martinique
۶- Guadeloupe
۷- Aruba
۸- Trinidad
۹- Tobago
۱۰- Tempo
۱۱- Sohn
۱۲- Mambo
۱۳- Rumba
۱۴- Merengue
۱۵- Marimba
۱۶- Reggae
۱۷- Bob Marley
۱۸- Wailers
۱۹- Ska
۲۰- Rock Steady
۲۱- Bomba
۲۲- Plena
۲۳- Calypso
۲۴- Tamboo Bamboo
۲۵- Conga
۲۶- Bongo
۲۷- Claves
۲۸- Maracas
۲۹- Guiro
۳۰- Tiple
۳۱- Electric bass
۳۲- Acoustic bass
۳۳- Trumpet
۳۴- Trombone
۳۵- Saxophone


ترجمه:سیدوداد توحیدی

منبع : پایگاه رسمی انتشارات سوره مهر