شاه‌طهماسب صفوی

جنسیت: مرد
نام پدر: شاه‌اسماعیل اول
تخلص: عادل
تولد و وفات: (۹۱۹ /۹۲۰ -۹۸۴) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: مورخ و خطاط ، شاعر
وی دومین پادشاه سلسلهٔ صفوی بود. در ده سالگی پس از مرگ پدر به سلطنت رسید. از مهمترین حوادث دوران پادشاهی او که نزدیک به ۵۳ سال طول کشید جنگ‌های مداوم با ازبکان در شمال شرقی ایران و نبر با دولت عثمانی و همچنین کمک به همایون پسر ظهیرالدین بابر پادشاه تیموری هندوستان در بازگرفتن تاج و تخت سلطنت از دست مخالفانش پنجاه و سه سال و یک‌ماه و ۲۶ روز پادشاهی کرد. در میان سلاطین اسلامی هیچ‌کدام این مدت حکمرانی نداشتند.در پایان کار وی به دست مادر حیدر ، سرکردهٔ طوایف استاجلو مسموم شد و درگذشت. وی در شعر فارسی نیز دست داشت و تا اندازه‌آی خوب می‌سرود ، ولی اثر اصلی وی کتابی در خاطرات و شرح زندگی خود تا حوادث ۹۶۹ق نوشته که به نام "تذکرهٔ شاه‌ طهماسب" معروف است و یکی از بهترین اسناد برای تاریخ دورهٔ پادشاهی اوست. وی در خط و نقاشی نیز توانا بود. از آثار وی: "با روی شهر تهران"؛ "با روی شهر مشهد"؛ "عمارت دیوانی قزوین"؛ "مسجد تبریز"؛ "رباط فیما بین زنجان و سلطانیه"؛ "آئین قانون سلطنت"؛ "تذکرهٔ شاه‌طهماسب". قبرش در آستان قدس رضوی است.

منبع : مطالب ارسالی