زنجیر نحس 13 بریتانیا

در قوانین خانواده كشور انگلیس، حقوق كمی برای پدران پس از طلاق در نظرگرفته شده است. در بسیاری از پرونده های جدایی والدین، پدران تنها یك روز در هفته یا كمتر رامی توانند بافرزندشان سپری كنند. چندسالی است كه عده ای از پدران ناراضی برای در تنگنا قرار دادن دولت برای اصلاح قوانین، گروه فشاری تشكیل داده اند. نام این گروه پدران برای عدالت Fathers 4 Justice است و هرچند وقت یكبار تظاهراتی برای اعتراض به قوانین بریتانیا بر پا می كند. اعضای این گروه گهگاه با انجام حركات ماجراجویانه توجه عموم را به خود جلب می كنند.به طور مثال سال گذشته یورك مینستر، لباس اسپایدرمن بر تن كرد و برای چند ساعت از بالای جرثقیل پل تاور لندن خود را آویزان كرد. در ماه مه امسال گای هریسون 36 ساله به همراه دوستش پاتریك دیویس 48ساله در مراسمی تعداد زیادی كیسه پر از آرد را به سوی نخست وزیر، تونی بلر پرتاب كردند. گای به جرم حمله به نخست وزیر به پرداخت 600 پوند محكوم شد و محاكمه پاتریك هم در روز 13 سپتامبر انجام شد. برای بسیاری 13 عددی شوم به شمار می رود، اما قطعا این عدد برای دولت انگلیس بسیار نحس است زیرا زنجیره ای از افتضاحات امنیتی از همین روز شروع شد.

دوشنبه 13 سپتامبر
جمعیت زیادی در برابر كاخ باكینگهام تجمع كرده است. آنها به دعوت گروه پدران برای آزادی و برای اعتراض به قوانین كشور و محاكمه پاتریك دیویس گرد هم حلقه زده اند. اكنون چند ساعتی است كه تظاهركنندگان شعار داده اند و جلوی كاخ راهپیمایی كرده اند. آنها دیگر توانی برای فریاد زدن ندارند وخسته وشكست خورده به نظر می رسند. جیسون هچ یكی از اعضای گروه، لباس بت من بر تن كرده است و به وسط جمعیت می آید. او با شور و حرارت خاصی شروع به شعار دادن می كند. توجه جمعیت به این مرد خفاش نما جلب می شود. رفته رفته آنها هم با جیسون همراه می شوند. دقایقی بعد گویی جمیعت تازه تظاهرات را شروع كرده است. همه با شور و نشاط فریاد می كشند و بر ضد تبعیض پدران شعار می دهند. دو ساعتی از ظهر گذشته است و جمیعت به دور جیسون حلقه زده اند. یك ربع ساعت بعد، مردی با یك نردبان به سوی نرده های كاخ می رود. او دیوپایك۴۸ ساله است كه لباس رابین، همراه همیشگی بت من را به تن كرده است. جمعیت كانالی برای عبور بت من و رابین باز می كند و آنها خود را به نرده می رسانند. بت من سریع از پله ها بالا می رود و خود را از نرده ها به آنسو پرت می كند. او خود را به دیوار كاخ می رساند و شروع به بالا رفتن از آن می كند. در همین حال رابین كه خیلی هم آمادگی جسمانی بالایی ندارد به بالای نرده ها می رسد، ماموران پلیس به سوی او می دوند وتهدید می كنند كه اگر بازنگردد به او شلیك خواهند كرد. رابین برای اولین بار در تاریخ ! دوست خود را تنها می گذارد و بازمی گردد. جیسون از دیوار بالا می رود و خود را به كنار بالكنی در ارتفاع 10 متری می رساند. جمعیت جیغ می كشند و او را تشویق می كنند. آنها فریاد می زنند بت من، پدر قهرمان جیسون هم كه از حركت خود و همراهی مردم سرمست شده است آن بالاها برای مردم شكلك در می آورد. ماموران امنیتی بسیار دستپاچه اند و نمی دانند چه كار كنند. افسر فرمانده گارد كه یك انگلیسی زیرك است خود را به محل می رساند و بت من را در بالای سر خود می بیند. او بلافاصله به افرادش دستور می دهد به هیچ وجه قبل از دستور او شلیك نكنند. دقایقی بعد نیروهای ویژه پلیس و افسر روانشناس در محل حاضر می شوند و از بالكن با بت من گفت وگو می كنند. بالاخره پس از 5 ساعت گفت وگو جیسون حاضر می شود از دیوار پایین بیاید. بت من و رابین دستگیر و به پاسگاه پلیس برده می شوند.

چهارشنبه 15 سپتامبر
اعضای مجلس بر سر قانون محدود كردن شكار روباه توسط سگ ها در حال مذاكره هستند. شكار روباه یكی از سنت های قدیمی انگلیسی هاست كه سال ها جزو افتخارات آنها محسوب می شود. گروه زیادی از مخالفان این قانون خارج از ساختمان پارلمان شعار می دهند. گاهی افراد پلیس با تظاهر كنندگان درگیر می شوند و آنها را به عقب می رانند. چند خیابان آن طرفتر هشت نفر كه لباس كارگران ساختمانی برتن كرده اند در حالیكه ترانه YMCA یكی از ترانه های دهه 80 را بلند می خوانند به سوی مجلس عوام می آیند. آنها از پله های ورودی عمومی بالا می روند و خود را به پیشخوان گارد امنیتی ساختمان می رسانند. اوتیس فری پسر برایان فری خواننده موسیقی راك دعوت نامه ای را به محافظان نشان می دهد و می گوید كه برای تعمیرات به آنجا آمده اند چند روزی است كه راهروی كمیسیون های مجلس عوام در حال تعمیر است. هشت نفر وارد می شوند. آنها از پله ها بالا می روند و خود را به راهرو در حال تعمیر می رسانند. در انتهای راهرو دری وجود دارد كه به تالار عوام محل، برگزاری جلسات پارلمان ختم می شود. یكی از افراد گروه در الكترونیكی را باز می كند و هشت نفر وارد می شوند. در اطراف تالار عوام چهار راهرو وجود دارد. راهرو كه نمایندگان مخالف یك طرح از آن وارد بخش سمت راست تالار می شوند، راهرو آری كه نمایندگان موافق از آنجا وارد بخش سمت چپ تالار می شوند، راهروی هیات رئیسه كه رئیس پارلمان و منشی ها از طریق آن به بخش بالای تالار می روند و راهروی عموم كه خبرنگاران و افرادی كه از آنها سوال می شود از آنجا وارد صحن تالار می شوند. پنج نفر كه لباس منقش به صورت تونی بلر بر تن دارند، از راهروی نه وارد تالار عوام می شوند و به سوی جایگاه هیات رئیسه می دوند. سه نفر دیگر بیرون در منتظر می مانند. نفر آخر هم از در راهروی عموم به تالار می رود. آنها خود را به نمایندگان می رسانند و دست های خود را كه به پودری بنفش رنگ آغشته است به لباس حاضران در جلسه می مالند. محافظان سالن كه سال هاست لباس رسمی یعنی جوراب بلند مشكلی و كت بلند می پوشند به دنبال مهاجمان می دوند و مجلس را به آشوب می كشند. تمامی این تصاویر به صورت زنده از تلویزیون پخش می شود و یك آبروریزی همگانی به وجود می آورد. دقایقی بعد این هشت نفر با دستان بسته به پاسگاه پلیس برده می شوند و نمایندگان مجلس هم از ترس اینكه مبادا پودر بنفش حاوی مواد سمی باشد تالار را ترك می كنند.

جمعه 17 سپتامبر
آنتونی فرانس روزنامه نگار سان جمعه Friday sun است. او اكنون سه هفته است كه برای ورود به پارلمان انگلیس برنامه ریزی می كند. او از در ورود عموم وارد می شود و به بخش بازرسی امنیتی می رسد. آنتونی كه یك دوربین فیلمبرداری همراه دارد، خود را گردشگر معرفی می كند. گارد امنیتی بدون بازرسی كیف او اجازه ورود می دهد. كیفی كه درون آن اجزای یك بمب از جمله باتری، سیم و یك تایمر وجود دارد. آنتونی به جز دوربین ،مواد پلاستیك مانندی دارد كه می تواند ماده منفجره قوی باشد. او وارد تالار بزرگان می شود، به سرویس بهداشتی آنجا می رود. درون توالت او قطعات بمب را سرهم كرده و آن را آماده انفجار می كند. البته آنتونی از تمام مراحل از بدو ورود تا سر هم كردن بمب، با همان دوربین فیلمبرداری اش تصویر گرفته است. او رو به دوربین می گوید: این یك بمب مشقی است، اما اگر واقعی بود چه؟ او سپس به تالار بزرگان می رود. پس از چند دقیقه آنتونی به سوی جان پرسیكات معاون تونی بلر می رود و به او چای تعارف می كند و او هم می پذیرد. او پس از ساعتی از مجلس عوام خارج می شود.

نتیجه اخلاقی
شاید اولین نتیجه ای كه به ذهن شما می رسد این است كه دولت انگلیس برای محافظت از خانواده سلطنتی و مجلس عوام، هیچ اقدامی نكرده است، اما این عقیده نادرست است زیرا پس از واقعه 11 سپتامبر، كشورهای غربی با چالشی جدید به نام تروریسم بین الملل مواجه شده اند. آمریكا در خط مقدم مبارزه با این پدیده قرار گرفته است و با استفاده از مبالغه در احتمال وجود خطر، سیاست های خود را به پیش می برد. اقدامات شدید امنیتی ایالات متحده از كاخ سفید گرفته تا خیابان ها و مدارس، امكان به وجود آمدن این حوادث احمقانه را به شدت كاهش داده است ولی در انگلیس كه یار و یاور فعلی آمریكا در تمام سیاست های جهانی است سطح اقدامات امنیتی بسیار پایین تر است. همراهی همیشگی بریتانیا با ایالات متحده، این كشور را به بزرگترین هدف حملات تروریستی تبدیل كرده است. بر همین اساس تدابیری هرچند سطحی برای كنترل حوادث احتمالی در بریتانیا در نظر گرفته شده است. به طور مثال اطراف ساختمان مجلس عوام بلوك های سیمانی قرار دارد كه خطر حمله ماشین های بمبگذاری شده را تقریبا منتفی كرده است. فعالیت سازمان های اطلاعاتی و امنیتی انگلیس هم مانند ركن۵ 5 MI و ركن 6 ارتش۶ MI اینتلیجنت سرویس Intelligent service به شدت افزایش یافته است. چند وقتی است كه این سرویس ها از احتمال حمله القاعده به تالار عوام خبر می دهند، اما شاید این مساله تا قبل از اتفاقات چند روز اخیر توسط دولتمردان بریتانیا خیلی جدی گرفته نمی شد. گارد امنیتی مجلس با همان لباس قدیمی و بدون سلاح، وظیفه حفاظت از ساختمان را برعهده دارد و در جلسات عادی تنها یكی از افراد گارد به شمشیر ! مسلح است. كاخ باكینگهام هم با محافظان ویژه خودش با شلوار سیاه، كت قرمز و كلاه پشمی بزرگ كه همچون مجسمه ساعت ها به نقطه ای خیره می شوند، مراقبت می شود. البته 4 سال است كه در این ساختمان ها از دوربین های مداربسته هم استفاده می شود، اما گویی اپراتورهای این دوربین ها پشت دستگاه ها به خواب فرو رفته اند، بمبگذاری در ساختمان مجلس می تواند در ظرف چند دقیقه موجب از بین رفتن سران دولت و نمایندگان و 14 هزار نفر دیگر كه در ساختمان كار می كنند شود. اینگونه بی توجهی های امنیتی مساله تازه ای در انگلیس نیست زیرا نوامبر سال گذشته یك خبرنگار روزنامه دیلی میرور توانست در زمان بازدید جورج بوش، در لباس یك پادو تا فاصله چند قدمی به او نزدیك شود. یكی از سیاست هایی كه انگلیس را با مشكلات امنیتی مواجه ساخته است توجه به گردشگری است. سیستم اداره این كشور سلطنتی مشروطه سال هاست كه به عنوان افتخار این كشور محسوب می شود و كاخ باكینگهام و مجلس عوام نمادهای این نظام هستند. به همین دلیل انگلیسی ها دوست دارند كه گردشگران درون این ساختمان ها را به چشم ببینند و به قدمت تمدن بریتانیا پی ببرند. گردشگران می توانند از نزدیك، كاخ و مجلس را تماشا كرده و در بخش هایی از آن رفت و آمد كنند. خبرنگاران و پژوهشگران هم از اختیارات بالاتری برای گردش در ساختمان ها برخوردارند. مدتی است طرحی برای ایمن سازی مجلس عوام در دست بررسی است و آن استفاده از محفظه های شیشه ای است كه مردم بتوانند درون آنها بایستند و از نزدیك نمایندگان را نظاره كنند، بدون آنكه گرمای نفسشان به هم برخورد كند. اما مساله ای كه در اولویت بسیار بیشتری از این طرح قرار دارد، تعویض گارد سنتی با محافظان حرفه ای امروزی است. بسیار عجیب است، بریتانیا كه یكی از بهترین نیروهای حفاظت اشخاص از نزدیك، یك سرویس ویژه هوایی SAS را در اختیار دارد از این اژدهای خفته برای نگهبانی و اماكن نمادین و افراد كلیدی كشورش استفاده نمی كند. به هر حال فعلا زنجیره نحس 13 انگلیس به پایان رسیده، اما تازه چالشی بزرگ برای اصلاح ساختارهای موریانه خورده قدیمی آغاز شده است.

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد