خلوتگاه خود را بیافرینید

داشتن خلوتگاهی خاص خودتان برای رشد درونتان اهمیت بسیار دارد. این خلوتگاه می‌تواند اتاقتان یا گوشه‌‌ئی از یک اتاق باشد. جائی که بتوانید در آن سکوت و سکون درونتان را احساس کنید.
در خلوتگاهتان می‌‌توانید به مراقبه و تفکر و مطالعه و تجسم خلاق بپردازید، صفحات صبحگاهی یا خاطرات روزانه‌تان را بنویسید، یا عبارت‌های تأکیدی‌تان را تکرار کنید. در این گوشه می‌توانید تقویم و برنامه کارها و جعبه ستاره‌هایتان را بگذارید. و به روزی که پشت‌سر گذاشتید بیندیشید. هر کاری را که لازم می‌دانید به انجام برسانید تا خلوتگاهتان تا حد امکان برایتان ویژه‌تر و ارجمند‌تر شود.
خودم یک مبل راحتی را در گوشه‌‌ئی از اتاق، کنار پنجره‌ئی گذاشته‌ام. در آن‌جا می‌‌توانم آسوده به مطالعه بنشینم. یا با پشت صاف، هوشیارانه مراقبه کنم. چند کتاب مورد علاقه‌ام را کنار آن مبل گذاشته‌ام. در آن گوشه یک دستگاه صوتی گذاشته‌ام تا ضمن مطالعه به آهنگ‌های آرام گوش کنم. اگرچه شخصاً از هیچ‌چیز به اندازه سکوت لذت نمی‌برم. می‌دانم هرگاه بخواهم می‌‌توانم به آن گوشه بروم، تا انرژی بگیرم یا به حل مسأله‌ئی بپردازم یا فقط بنشینم و &#۷۸۲;بودن&#۷۸۲; را تجربه کنم. همسرم می‌داند که وقتی آن‌جا هستم نباید دور و برم بیاید یا حواسم را پرت کند.
اگر هیچ‌گاه از تجمل تملک خلوتگاهی خاص خودتان ـ گوشه‌ئی که بتوانید برای دور شدن از آهنگ یکنواخت زندگی روزمره به آن پناه ببرید ـ برخوردار نبوده‌اید، حتی یک ثانیه از وقتتان را به‌هدر ندهید. زیرا این فضا برای رشد معنوی‌تان امری حیاتی است.

منبع : مطالب ارسال شده