۱۲ آبان ـ ۳ نوامبر ـ انتشار روز نامه از سوی یک دولت نوعی سانسور ، سانسور به طریقی دیگر است - اعتراض جهانی به روزنامه نگار شدن دولت

نوامبر ۱۹۷۸ ( دهه دوم آبان ۱۳۵۷ ) با اعتراض روزنامه نگاران از سراسر جهان به عبارتی از یك جمله دستور كار بیست و دومین اجلاس عمومی یونسكو آغاز شده بود كه اشاره به روزنامه نگاری دولت داشت. در آن زمان در شوروی و چند كشور دیگر از جمله سوریه ، روزنامه های عمومی با سرمایه و مدیریت دولت اداره می شدند و روزنامه نگاران کارمند دولت بودند که کارمند دولت بودن روزنامه نگار مغایر اصول این حرفه است ، زیرا که نمی تواند در نوشتن گزارش و مقاله ؛ بی نظر و بی طرف باشد و عادلانه عمل کند و به عبارت دیگر به دور از « خود سانسوری » باشد.
در اجلاس قبلی یونسكو در نایروبی ( كنیا ) هم به روزنامه نگار بودن دولتها اعتراض ، و گفته شده بود كه داشتن رادیو ـ تلویزیون برای دولتها كافی است و نباید وارد كار نشریات چاپی شوند و از دولت شوروی خواسته شده بود جز روزنامه های حزبی بقیه نشریات از جمله ایزوستیا را به اتحادیه های روزنامه نگاران این كشور واگذار و یا آنها را تعاونی كند. در آن زمان جز ایالات متحده و سه ـ چهار كشور دیگر ، در سایر كشورها شبكه های تلویزیونی دولتی بودند و به این عمل اعتراضی هم نشده بود.
در نوامبر سال ۱۹۷۸ صدای اعتراض ، نخست ازسازمانهای حرفه ای مطبوعات فرانسه بلند شد و عالمگیر گردید. اتحادیه های صنفی مطبوعات حرفه ای و سندیكاهای مربوط مداخله دولتها و سازمانهای دولتی را در مطبوعات از جمله نشر روزنامه به عنوان نوعی سانسور ـ سانسور به راهی دیگر ـ محكوم كردند و از كارشناسان حقوق اساسی و استادان علوم سیاسی و حکومت خواستند كه نظر خود را اعلام دارند و تایید شد كه دولتها می توانند رادیو ـ تلویزیون و خبرگزاری ملی ، پارلمانها نشریه برای درج اظهارات نمایندگان،شکایات واصله و سایر فعالیتها خود ، احزاب روزنامه ارگان و موسسات دولتی مجله تخصصی داشته باشند ولی روزنامه و نشریه حرفه ای كار دولت نیست و كار روزنامه نگار و یا شركتهای حرفه ای است ؛ مخصوصا که یک سازمان دولتی حق توزیع و فروش نشریه به صورتی که معمول است ندارد و نمی توان نشریات دولتی و حتی احزاب را به توزیع معمولی داد. توزیع این نشریات باید از طریق پست و یا توسط اعضای داوطلب حزب صورت گیرد و....
با توجه به این كه مطبوعات قوه چهارم دمكراسی بشمار آمده اند و این قوا در یک کشور منفک از هم باید عمل کنند ، با حمایت آمریكا طرحی تهیه شد كه یك نظام واحد جهانی بر رسانه های چاپی حاكم شود و حق دولت از داشتن روزنامه حرفه ای كه نمی تواند بی نظر باشد و نیز فروش روزنامه سلب گردد ؛ زیرا كه در آن زمان ۱۴۴ نوع قانون و یا ضابطه مطبوعاتی در جهان وجود داشت .
این طرح از همان آغاز با مخالفت و تهدید شوروی رو به رو شد و معلق ماند . پس از فروپاشی آن اتحادیه و بلوك شرق ، با این که دولتهای دارنده روزنامه عمومی در جهان كمتر از تعداد انگشتان دست شدند ؛این طرح با پی گیری ملایمتر همچنان در دستور است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز