جزیره ارواح گم‌شده - ISLAND OF LOST SOULS

سال تولید : ۱۹۳۳
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پارامونت
کارگردان : ارل ک. کنتن
فیلمنامه‌نویس : فیلیپ وایلی و والدمار یانگ، بر مبنای رمان جزیره دکتر مورو نوشته هـ.ج. ولز
فیلمبردار : کارل استروس
هنرپیشگان : چارلز لاتن، بلا لوگوسی، ریچارد آرلن، کاتلین برک. لی‌لا هایمز و استنلی فیلدز
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۷۰ دقیقه


ـ "دکتر مورو" (لاتن)، مسافران راه گم‌کرده‌ای را که از جزیره پرت و دورافتاده او سردرمی‌آورند، به اسارت می‌گیرد. "مورو" آزمایش‌های عجیب و غریبی انجام می‌دهد تا انواع مختلف حیوانات را به انسان تبدیل کند. حاصل موفق‌ترین آزمایش او، زن/ یوزپلنگی به‌نام "لوتا" (برک) است. با این همه حتی "لوتا" (که از میان سایر مخلوقات "مورو" به انسان نزدیک‌تر است) نیز نمی‌تواند طبیعت وحشی خود را به تمامی به فراموشی بسپارد و این امر عامل اصلی پریشانی "مورو" است. "مورو" بزرگترین اشتباهش را زمانی مرتکب می‌شود که به یک "مرد میمونی" دستور قتل یکی از مخلوقات عصبانگر رامی‌دهد. به این ترتیب مخلوقات او درمی‌یابند که توانائی طغیان دارند و به زودی وارد عمل می‌شوند، سرکردگی آنها را در شورش، شرورترینشان (ولگوسی) بر عهده دارد. مخلوقات، "مورو" را به بند می‌کشند. او را کشان کشان به محل شکنجه / آزمایشگاهش می‌برند و شروع به آزمایش روی او می‌کنند. در این بین محوطه به آتش کشیده می‌شود و آرام آرام شعله‌های آتش تمام جزیره را دربرمی‌گیرد. در پایان همه چیز و همه کس. جز دو دل‌یاخته جوان (آرلن و هایمز) که در بند "مورو" بوده‌اند و موفق به فرار شده‌اند، از بین می‌رود.
ـ شاهکار یکی از استادان کم‌تر شناخته شده سینمای ترسناک کلاسیک، که اگرچه آثار شاخص دیگری (مثل خاندان فرانکنستاین، ۱۹۴۰) نیز در کارنامه‌اش دارد اما هیچ‌گاه توفیق این فیلم را نمی‌تواند تکرار کند (با وجود نارضایتی ولز از بهترین اقتباس‌های سینمائی از آثار او به‌شمار می‌آید). کنتن درون‌مایه اصلی رمان ولز (کوشش برای به‌عهده گرفتن نقش خالق در ناکجاآبادی که نفس انسان بی‌هیچ قیدی اجازه هر کاری را می‌یابد) را با موفقیت به تصویر می‌کشد. اما نمایش فیلم در بسیاری از کشورها (از جمله در انگلستان تا سال ۱۹۵۸ به اتهام ترویج سوءرفتار و خشونت با حیوانات) با مشکل روبه‌رو می‌شود. میان مخلوقات "دکتر مورو" با کمی دقت می‌توان راندولف اسکات و آلن لد را نیز تشخیص داد. بازسازی‌های دان تیلر (۱۹۷۷) و جان فرانکن هایمر (۱۹۶۶)، هر دو با نام جزیره دکتر مورو، قابل توجه نیستند.