"ما خونمان را برای اسلام خواهیم ریخت"

فرانسواز شیپو خبرنگار لوموند در گزارشی از پاکستان به بررسی عقاید تشکیلات و موقعیت یکی از رهبران تندرو مذهبی پاکستان به نام "مولانا فضل‌الله" پرداخته‌است.
در این گزارش تشریح شده که چگونه انفعال دولت مرکزی در برابر گروه‌های تندرو باعث ناامن شدن منطقه شده‌است.
در چندین کیلومتری فرودگاه "سیدوشریف" در دره رودخانه سوات در شمال غربی اسلام‌آباد نیروهای شبه‌نظامی پاکستان، مواضع خود را مستحکم کرده‌اند. مولانا فضل‌الله درحالی‌که اعلام می‌‌کند در صورت حمله علیه وی تلافی خواهد کرد، برای حامیان خویش سخنرانی می‌کند.
● ما خونمان را برای اسلام خواهیم ریخت
روز سه‌شنبه ۲۴ اکتبر درحالی‌که ده‌ها هزار نفر، عجولانه با فراخوان پیامی‌ از امواج رادیویی گردهم آمده‌بودند،‌گفت: «اگر نیروهای امنیتی می‌توانند زندگیشان را وقف آمریکا، مشرف و دلارها بکنند، ما نیز حاضریم خونمان برای اسلام ریخته شود.»
روز بعد تقریبا در همان مکان یک کماندوی انتحاری اتومبیلش را به سوی یک کامیون نظامی راند که طی آن ۲۰ نفر کشته شدند؛ ۱۷ نفر از آن‌ها سرباز بودند. ۳۴ غیرنظامی نیز در دکه‌های کنار جاده زخمی شدند.
اگرچه مردان مولانا مسئولیت حمله اخیر را برعهده نمی‌گیرند و برای متهم کردن آن‌ها نباید عجله کرد، اما نمی‌توان انکار کرد که این سوءقصد چهارمین حمله علیه نیروهای امنیتی در دره سوات است، جایی‌که مولانا درصدد است شریعت را حاکم کند و روزبه‌روز در این منطقه بزرگ می‌شود.
این مرد ۳۲ ساله که داماد یکی دیگر از رهبران مذهبی تندرو به نام صوفی محمد رئیس تشکیلات ممنوع‌الفعالیت(TNSM) (جنبش برای اجرای قانون محمد) است.
این ارتباط خانوادگی باعث شد، مولانا مشهور بشود. اما شهرت مولانا بیش‌تر به خاطر خطبه‌های شورانگیزش در رادیوی خصوصی‌اش می‌باشد. این رادیو ابزار اصلی ارتباط او با اکثریت بی‌سواد و فقیر است. او نیز مانند پدربزرگش که در سال ۲۰۰۱ به خاطر گسیل هزاران جوان برای کمک به طالبان و نبرد علیه آمریکایی‌ها در افغانستان زندانی شد، آتش جنگ در سرزمین افغان‌ها را شعله‌ور کرده‌است.
او حتی به مدت چند ماه قبل از این‌که به روستایش "مام‌دهری" در اطراف سوات بازگردد، زندانی شده‌بود. در سال ۲۰۰۴ او رادیویش را روی امواج فرکانس با هدف موعظه راه‌اندازی می‌کند. اندک‌اندک او از حوزه مذهبی وارد مسائل سیاسی می‌شود و دولت را به خاطر اتحاد با ایالات «اگر نیروهای امنیتی می‌توانند زندگیشان را وقف آمریکا، مشرف و دلارها بکنند، ما نیز حاضریم خونمان برای اسلام ریخته شود.» متحد مورد انتقاد قرار می‌دهد.
"شدر مینگورا" پل باریک "ایوب" روی دره سوات که بین دو رشته‌کوه درخت‌کاری شده امتداد دارد، زده شده‌است و مرز ناپیدا میان محدوده کمابیش تحت کنترل پلیس و قلمرو مولانا فضل‌الله را مشخص می‌کند. یکی از پزشکان که تمایلی ندارد نامش فاش شود با ترس می‌گوید: «این‌جا بیش‌تر از سینما، تلویزیون، زنان و... پلیس مشاهده می‌شود.»
در جاده که از روستاهای بی‌شماری می‌گذرد طرفداران مولانا با موها و ریش‌هایی بلند در همه جا مشاهده می‌شوند. پزشک همچنین خاطرنشان می‌کند: «هنگام شب آن‌ها برای کنترل حمل کاست و الکل یکی از کناره‌های رودخانه را می‌بندند.»
● تقلید از ملاعمر
فضل‌الله که تحصیلات مذهبی هم ندارد با تقلید از ملاعمر رهبر طالبان با تلویزیون موسیقی و البته آموزش زنان مخالفت می‌ورزد. در بازار مینگورا، بدن ذغالی‌شده حدود سی دکه فروش سی‌دی یا فیلم‌های ویدیویی نشان می‌دهد که مولانا با فتواهایش شوخی نمی‌کند.
به گفته نیش‌بابا مدیر کالج مشترک سوات –سیدو شریف چندین دختر جوان بعد از تهدیدهای فضل الله و وقوع چندین انفجار در سه مدرسه دخترانه ترک تحصیل کردند.
دولت نیز که در این موارد مقاومتی نمی‌کند در هشتم سپتامبر با ارسال نامه ای به تمامی‌مسئولان موسسات ،اساتید و دانش آموزان پایه ششم(۹ تا ۱۰ساله)دستور داد تا از برقع استفاده کنند ولباسی را بپوشند که از سر تا پایشان را بپوشاند و توری را جلوی صورتشان قرار دهند.
نیش بابا می‌گوید: «برای چه دولت دختران کوچک را مجبور می‌کند برقع بپوشند؟این نوع دستور العمل ها رای اموزش دختران نا امید کننده است.»
● انفعال دولت پاکستان
در نظر بسیاری انفعال دولت به فعالیتهای مولانا فضل الله کمک می‌کند.کسی که تا سه سال پیش نا شناخته بوده است.
محمد وکیل و از فعالان حقوق بشر تایید می‌کند: «فضل الله در ابتدا از حمایت نظامیان برخوردار بود.»
او همچنین خاطرنشان می‌کند: «حداقل سه بار پلیس کامیونهایی را پر از اسلحه که برای مولانا ارسال می‌شد توقیف کرد.اما هربار پس از دخالتها یی افراد وتسلیحات ازاد می‌شدند.»
او اطلاعات مربوط به مکان و زمان این سه توقیف را ارائه می‌دهد.
فضل الله به طور قطع به تنهایی فعالیت نمی‌کندو گروههای تندرویی مانند جیش محمد که ممنوع الفعالیت شده اند؛نیز در منطقه فعال هستند.
ساکنان روستاها می‌گویند مبارزان خارجی که اصالتشان به اسیای مرکزی می‌رسد نیز در منطقه حضور دارند.
فضل الله همچنین با گروههای جهادی که در امتداد مرز افغان عملیاتهایی را انجام می‌دهند ارتباط دارد.
شاه دوران مرد شماره ۲ خاطر نشان می‌کند: «امروز نیازی به حضور در افغانستان نیست جهاد اینجا واجب است.»

منبع : پایگاه خبری ـ تحلیلی فرارو