دروازه‌بان‌های غیر ایرانی در لیگ برتر

مهم نیست در بوندس لیگا چه تعداد بازیکن غیرآلمانی حضور پیدا می‌کنند. حتی حضور مربیان غیرآلمانی هم به فوتبال ما آسیب شخصی وارد نمی‌کند. فقط باید مواظب بازی کردن خارجی‌ها در پست دروازه‌بانی باشیم. اگر این پست از فوتبال را به غریبه‌ها بدهیم، کلیت فوتبال خودمان را به خارجی‌ها واگذار کرده‌ایم.
فرانتس بکن‌باوئر، مونیخ، ۱۷ ژوئن / ۲۰۰۵
● آرزوهای داخلی
اگر وحید طالب‌لو سؤال شود که بزرگ‌ترین آرزوی زندگی‌اش چیست، برای این پرسش دو پاسخ در آستین خواهد داشت، اول اینکه به‌عنوان دروازه‌بان تیم ملی فوتبال ایران در بازی‌های جام جهانی آلمان ۲۰۰۶ حاضر شود و دوم اینکه تیم‌های باشگاهی ایران از استخدام دروازه‌بانان غیرایرانی خودداری کنند.
اما علت اینکه چرا دست‌اندرکاران باشگاه‌های حرفه‌ای ایران به‌جای انگشت گذاشتن بر دروازه‌بان‌های ایرانی به سراغ دروازه‌بان‌های خارجی به‌ویژه گلرهای آمده از کشورهای اروپای شرقی می‌روند، موضوعی است که تا به‌حال در جامعه فوتبالی این مملکت مورد توجه قرار نگرفته است.
● از تیم ملی تا باشگاه
آنچه به نقل از فرانتس بکن‌باوئر در پیشانی این مطلب درج گردیده است نشان‌دهندهٔ این است که مقامات فدراسیون فوتبال آلمان به تمامی متوجه این که نکته هستند که نباید اجازه ورود غریبه‌ها در پست دروازه‌بانی تیم‌های حاضر در بوندس‌لیگا را بدهند. آنها در این زمینه راهکارهای متفاوتی را به‌کار می‌گیرند. به‌عنوان مثال هنگامی‌که مسئولان تیم هرتابرلین بر استفاده از دروازه‌بان مجارستانی خود اصرار داشتند با یک تبصره اضافه که به قرارداد داخلی آنها الحاق کرده بودند حدود هفتاد درصد بیشتر از دیگران از برلینی‌ها مالیات گرفتند.
در عوض هنگامی‌که ینس لمان دروازه‌بان فعلی آرسنال، اصرار داشت که به انگلستان برود و به‌جای دیوید سیمن ملی‌پوش بازنشسته آرسنالی در هایبوری انجام وظیفه کند، انواع و اقسام حمایت‌های جانبی را از این انتقال به‌عمل آوردند. در واقع آلمانی‌ها مانند ایتالیائی‌ها و یکی دو کشور اروپائی درهای استادیوم‌های خود را به روی دروازه‌بان‌های غریبه بسته‌اند و یک گلر برای اینکه بتواند به‌عنوان مثال در مقام یک خارجی در استادیوم‌هائی چون جوزپه مه‌آتزا، دل‌آلپی تورین، المپیک مونیخ، اشتافون بندر هامبورگ و حتی در شهرهای درجه دومی چون فلورانس به میدان رود، باید از خصوصیات بسیاری برخوردار باشد که اشاره کردن به همه آنها مسلماً از حوصله یادداشت حاضر خارج خواهد بود. اما به قول گالیانی مدیرعامل باشگاه آث‌میلان ایتالیا که سال‌ها آماج انواع انتقادات برای استخدام ”دیدای“ برزیلی به‌عنوان دروازه‌بان اول قرمز و مشکی‌پوشان میلانی بوده است، دروازه‌بان‌های خارجی برای ایستادن درون دروازه‌های باشگاه‌های ایتالیائی باید ده‌ها فاکتور برجسته داشته باشند که مهم‌ترین آنها فیکس بازی کردن به‌عنوان دروازه‌بان اول در تیم ملی کشورشان است.
حال بیائید این گفتار مدیرعامل و رئیس باشگاه میلان را در خصوص تعدادی از گلرهای خارجی شاغل در لیگ برتر فوتبال خودمان مورد بررسی و توجه قرار دهیم. آیا دروازه‌بان خوش قد و بالای ذوب آهن گلر اول تیم ملی کشورش است؟ مسئولان صباباتری هم می‌توانند این ادعا را در خصوص گلر تیم‌شان مطرح نمایند؟ کمیل سوسکو از چه خصوصیاتی جهت ایستادن در دروازه تیم ملی کشورش برخوردار است؟ و انواع پرسش‌های دیگری که در این زمینه می‌توانند اسباب طولانی شدن بی‌جهت بحث و افزایش سردرد دروازه‌بان‌های ایرانی را به دنبال داشته باشد.
● نام‌ها و نشانه‌ها
مهم‌ترین خصوصیات دروازه‌بان‌های ایرانی تداوم داشتن در کیفیت کارشان است. این امری است که به هیچ وجه در گلرهای خارجی فعال در لیگ برتر دیده نمی‌شود و از این نظر طرفداران استخدام دروازه‌بان خارجی واقعاً با یک نقیصه کاملاً عیان مواجه هستند. به‌عنوان مثال مهدی واعظی دروازه‌بان و کاپیتان تیم پیکان پیش از یک دهه است که در یک سطح قابل دفاع از فوتبال این مملکت دروازه‌بانی می‌کند. حقش هم به مراتب بیش از این چیزی بوده است که تا به حال به آن دست یافته است و برای او نیز چندان اهمیتی نداشته است که در چه سطحی از فوتبال به دروازه‌بانی بپردازد. او عضو تیم ملی بوده، هم اکنون در بازی‌های زیرگروه لیگ برتر بازی می‌کند و سا‌ل‌ها هم در لیگ برتر حضور داشته است و...
همین مورد را در خصوص چهره‌هائی چون پرویز برومند دروازه‌بان کنونی تیم راه‌آهن و حسن هوری دروازه‌بان دوم تیم فولاد خوزستان می‌توان مطرح کرد.
برومند چه از زمانی‌که کاندیدای ایستادن در دروازه تیم ملی فوتبال ایران بود و چه روزهائی که در هفته‌های پایانی لیگ دسته یک برای راه‌آهن به میدان رفت در یک سطح دروازه‌بانی کرده است. او برخلاف رقیب سال‌های دور خود داود فنائی که مانند دیگر دروازه‌بان تیم پرسپولیس محمدی، دچار افتی فاحش گردید (و همین موضوع نشان می‌دهد که تیم پرسپولیس در زمینه کار با دروازه‌بانان خود دچار کاستی‌های مشخصی است) به هر حال دروازه‌بان قابل اعتمادی بوده است و حالا اگر نه به‌عنوان دروازه‌بان تیم ستارگان جهان، بلکه حداقل به‌عنوان یکی از گلرهای قابل اعتماد مسابقات باشگاهی می‌توان روی او حساب کرد.
حسن هوری ذخیره همیشگی ابراهیم میرزاپور نیز از جمله دروازه‌بان‌هائی است که عملکرد آنان در این زمینه می‌تواند مورد اشاره قرار بگیرد. هوری بازیکنی است که به قول بگوویچ بنیان‌گذار فوتبال نوین در باشگاه فولاد خوزستان هر بار به‌جای میرزاپور به میدان رفته از او بهتر دروازه‌بانی کرده است!
و امثال حسن هوری در فوتبال ایران به قدری زیاد است که به‌نظر می‌رسد وارد کردن نمونه‌های خارجی آنها یک‌جور بی‌عقلی و یا حداقل یک‌جور بی‌انصافی باشد؛ چرا که فوتبال ایران در هر زمینه‌ای که دچار کمبود باشد (مثل مربیان کار بلد و روزآمد و بزرگ) در زمینه در اختیار داشتن دروازه‌بان به یک‌جور خودکفائی رسیده است که کشورهائی چون کره جنوبی، ژاپن، عربستان سعودی و حتی برزیل و آرژانتین هم هرکدام به شکلی و در مقامی حسرت داشتن آن را می‌خورند.
● حساب‌های خارجی
چندی پیش تیم صباباتری به‌عنوان نماینده ایران در دور سوم مرحله اول لیگ قهرمانان آسیا در ورزشگاه درخشان صباشهر مقابل الوحده نماینده امارات متحده عربی قرار گرفت.
آبی‌پوشان صبا به قدری بر حریف سوار بودند که در همان نیم‌ساعت اول توسط دو هافبک خود قاسمیان و اکبری به دو گل دست یافتند و نیمه اول بازی را با نوعی اطمینان خاطر به پایان رساندند. پیش از شروع نیمه دوم المیر تولیا دروازه‌بان غیرایرانی صباباتری که در نیمه اول با درخشش آشکار خود چند فرصت مسلم گلزنی را از شاگردان جون جودار سرمربی الوحده گرفته بود، کشوید تا با گفت و گو با سهراب بختیاری‌زاده، علی دائی و یحیی گل‌محمدی به‌عنوان بزرگان تیم جای خود را به دروازه‌بان ذخیره صبا بدهد اما عدم وجود ارتباط درست میان مربی دروازه‌بانان صبا و تولیا ـ به‌عنوان یک خارجی ـ باعث شد که ضیائی مربی صبا همچنان بر استفاده از این دروازه‌بان در نیمه دوم هم اصرار داشته باشد و همین موضوع باعث شد که مرد بالکان صباتری در نیمه دوم ـ و فقط به فاصله دو دقیقه ـ بر اثر دو اشتباه مسلم، دو بار دروازه خود را باز شده ببیند و همین موضوع بیشترین آسیب را به داشته‌های نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا وارد نماید. پرسش نهائی این بحث اما این است که اگر به‌جای تولیا یک دروازه‌بان ایرانی، وظیفه مراقبت از دروازه شاگردان ضیائی را عهده‌دار شده بود آیا مسائل و مشکلاتی که در فاصله بین دو نیمه برای صبا باتری پیش آمد، می‌توانست تا بدین حد به این تیم آسیب وارد نماید؟ آیا صباباتری که به لطف درخشش دوباره کاپیتان علی دائی قابلیت نمایان شده در بازی‌های آسیائی را هم پیدا کرد است به این‌صورت دچار آسیب‌دیدگی و ترس و دلهره می‌گردید بدیهی است پاسخ این قبیل پرسش‌ها کاملاً منفی به‌نظر می‌رسند و صبائی‌ها نیز می‌توانستند در این مرحله از دیدارهای آسیائی خود با خاطری آسوده مسابقات را دنبال نمایند. البته... به شرطی که درون دروازه آنها به‌جای المیر تولیا، حداقل یک چهره شاخته شده از دروازه‌بانان ایرانی پیراهن شماره یک صباباتری را به تن می‌کرد همین!

منبع : مجله‌فوتبال