بررسی علل مرگ در مبتلایان به سندرم گیلن باره در بخش مراقبت های ویژه

● زمینه و هدف:
تعیین مدت بستری بیماران در بخش مراقبت های ویژه با تشخیص سندرم گیلن باره، تعیین نسبتی که نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی پیدا می کنند و تعیین عوامل موثر در مرگ و میر آنها، مورد نظر این پژوهش می باشد.
● مواد و روش کار:
این مطالعه به صورت گذشته نگر با مطالعه پرونده های ۸۰ بیمار با تشخیص سندرم گیلن باره که از تیر ماه سال ۱۳۷۸ لغایت ۱۳۸۳ در بخش مراقبت های ویژه بخش اعصاب بیمارستان امام خمینی تبریز بستری شده بود صورت گرفت. میزان عوارض اتفاق افتاده و علل مرگ و میر ها با استفاده از آزمون های خی دو و آزمون دقیق فیشر و t-test ارزیابی و P<۰.۰۵ معنی دار در نظر گرفته شد.
● یافته ها:
از بیماران مورد مطالعه ۵۵ نفر (۶۸.۷%) مرد و ۲۵ نفر (۳۱.۲%) زن بودند. میانگین مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه ۱۹.۷ روز بود. ۲۷ نفر (۳۳.۷%) بیماران نیز به ونتیلاسیون مکانیکی نیاز پیدا کرده بودند و ۱۹ بیمار (۲۳.۷%) مبتلا به پنومونی شدند. ارتباط معنی داری بین پنومونی و ونتیلاسیون مکانیکی وجود داشت (P<۰.۰۵). نوع آکسونال بیماری با مرگ و میر بیشتری همراه بود (P<۰.۰۵). شایع ترین عارضه سپتی سمی و عوارض اتونوم بود. ۶ نفر (۷.۵%) از بیماران در نهایت فوت کردند.
● نتیجه گیری:
با توجه به این که عوارض اتونوم و سپتی سمی شایع ترین عوارض بوده و هم چنین افزایش مدت بستری ارتباط معنی داری با بروز سپتی سمی داشته لذا به نظر می رسد ارتقا کیفیت مراقبت های ویژه در کاستن از مرگ و میر این بیماری موثر است.

محمد یزدچی
هاله میکاییلی
محمدعلی آرامی
صفا نجمی
لقمان منصورپور

منبع : پایگاه اطلاعات علمی