صنعت فولاد چین

با فرارسیدن مهلت تعیین شده در مذاکرات بین چین و عرضه‌کنندگان اصلی آهن اوره به این کشور، یعنی اول ماه مارس، مشکلات کم‌کم رخ می‌نمایانند.
در ماه فوریه بزرگ‌ترین فولادساز چین، شرکت بائواستیل، با یک غول معدنی برزیلی، یعنی شرکت ویل قراردادی منعقد کرد. اما مذاکرات با دو عرضه‌کننده بزرگ دیگر به نام‌های ریو تینتو و بی‌اچ‌پی بیلیتون که هر دو عملیات بزرگی را در استرالیا در دست دارند نیز ادامه یافت. اکنون این روابط به روابطی کثیف بدل می‌شود.
در هفته‌های اخیر داستان‌های زیادی درباره کشتی‌های پرشده از آهن اوره استرالیایی نقل می‌شود. داستان‌ها حاکی از آن است که این کشتی‌ها قادر به اخذ مجوز واردات به چین نشده‌اند. مجوز واردات به چین نیز شرط لازم برای فروش محموله این کشتی‌ها در بازار چین است. مجوزها هنوز برای محموله‌هایی که از هند و برزیل می‌آیند، صادر می‌شود و اگر ثابت شود که چین در برابر محموله‌های استرالیایی رفتاری تبعیض‌آمیز در پیش می‌گیرد، محکوم به تخلف از قوانین تجارت بین‌الملل خواهد شد. اما با درخواست‌ها برای اخذ مجوز به صورت رسمی مخالفت نمی‌شود. در عوض آنها قربانی تاخیرهای بی‌توضیح شده‌اند.
شرکت بی‌اچ‌پی بیلیتون محموله‌ای داشته است که در استرالیا دچار معطلی شده است.
گفته می‌شود شرکت ریوتینتو نیز در چین شاهد معطلی محموله‌اش برای اخذ مجوز بوده است. تاکنون این جریان نتوانسته است بر درآمد شرکت‌ها تاثیری گذارد، بنابراین هیچ بیانیه دولتی نیز برای آن صادر نشده است، اما کشمکش‌ها از نزدیک پیگیری می‌شود.
گزارش‌های منتشر شده در رسانه‌های چین حاکی از آن است که دولت به عمد جلوی محموله‌های استرالیایی را گرفته است. اگرچه این موضوع توسط مقامات چین موردتایید قرار نگرفته، تکذیب هم نشده است. بسیاری از فعالان این صنعت چنین نتیجه‌گیری می‌کنند که این به معنای آن است که چین منتظر یک پیام است.
توقف محموله‌ها تا حدود زیادی نتیجه افزایش شدید قیمت فولاد است که علت آن هم تقاضای بسیار زیاد چین است. براساس گزارش مریل لینچ، یک بانک سرمایه‌گذاری، میزان عرضه‌ای که در قراردادها آمده است تنها ۳۵درصد نیازهای این کشور را تامین می‌کند.
در سال مختوم به ماه مارس آهن اوره ۵۰ دلار در هر تن به فروش رسید. سال آینده شرکت ویل برای هر تن از آهن اوره خود ۸۰دلار دریافت خواهد کرد. ریو تینتو و بی‌اچ‌پی بیلیتون حتی قیمت‌هایی بیش از این را مطالبه کرده‌اند با این توجیه که هزینه حمل کالای آنها برای چین ارزان‌تر درخواهد آمد تا کالایی که چین از استرالیا خریداری می‌کند.
واقعیت این است که چینی‌ها موقعیت قدرتمندی در این معاملات ندارند؛ چون راه جایگزین برای تامین نیاز آنها به جای توسل به قراردادهای ثابت این است که به معاملات نقدی روی آورند. یعنی معاملاتی که در آن هر تن آهن اوره چینی به قیمت ۲۰۰دلار و هر تن اوره کم‌کیفیت هندی ۲۲۶دلار معامله می‌شود. در واکنش به این فرصت مناسب، شرکت ریو در ماه دسامبر اقدام به فروش اوره استرالیا در بازارهای نقدی چین کرد و این موضوع مقامات چینی را که نگران شدت گرفتن قیمت‌ها و خارج شدن آنها از شرایط کنترلی بودند، آزرد.
بی‌شک توقف محموله‌های استرالیایی در مرز چین به فولادسازان چینی نیز آسیب می‌زند. اما دیگر هیچ چیز در چین به همین آسانی نیست. می‌توان در میان افرادی که در معاملات نقدی سودهای کوتاه‌مدت می‌برند، فولادسازان بزرگی را یافت که بخش اعظم مواد عرضه‌شده تحت قراردادهای بلندمدت را به خود اختصاص می‌دهند.
آنها با این کار به طور همزمان هم سود می‌برند و هم رقبا را تضعیف می‌کنند. براساس گزارش مرکز‌ مای استیل، در چنین شرایطی انباشت اوره در بندرگاه‌ها با نرخ ثابت افزایش یافته است. این موضوع می‌تواند نشان‌دهنده این واقعیت باشد که تقاضای صنعتی در چین در حال کاهش یافتن است. حداقل، می‌تواند توضیح دهد که چرا چین احساس می‌کند که می‌تواند از کالاهای عرضه‌شده روی برگرداند.

مترجم: شادی آذری

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد