سناریوی جدید بحران در لبنان

دشمنان مقاومت در سناریوی جدید خود علیه مقاومت ناکام شدند و حزب الله با درایت به مدیریت بحران جاری پرداخت و خسارت های خود را به حداقل رسانید. با این حال به اعتقاد برخی تحلیلگران بحران لبنان همچنان به مثابه آتش زیر خاکستر است و باید منتظر حلقه های بعدی سناریوی دشمنان علیه جنبش انقلابی حزب الله باشیم.
گویی خاورمیانه تاب آرامش ندارد و هر از چند گاهی باید شاهد بحرانی جدید در نقاط مختلف این منطقه حساس باشیم. هنوز درگیری های عراق فروکش نکرده بود که لبنان بار دیگر شعله ور می شود و بحران سیاسی به خیابان های بیروت و دیگر شهرهای این کشور سرایت می کند.
ماجرا از آن جا آغاز شد که ولید جنبلاط رهبر حزب ترقیخواه سوسیالیست ـ که دبیرکل حزب الله وی را نخست وزیر جدید لبنان خوانده است! ـ اتهامات جدیدی را علیه حزب الله وارد ساخت. این بار جنبلاط روی نقطه کلیدی و حساس مقاومت انگشت نهاد که عبارت بود از «شبکه مخابراتی» حزب الله. البته این گزینش هدفمند و مسبوق به سابقه بود. قرار بود در دهم اردیبهشت ماه با یک نقشه حساب شده سید حسن نصرالله ترور شود و همین شبکه پیشرفته موجب ناکامی طرح ترور شد و جالب آن که جنبلاط هدایتگر شبکه ای بود که در لبنان جهت انجام این ترور به اسراییل اطلاعات می داد.
از سویی گزارش کمیته وینوگراد بر نقش مهم این شبکه تاکید کرده و اعتراف کرده بود که کارایی بالای آن باعث پیروزی حزب الله در جنگ سی وسه روزه گردید. بنابراین شبکه مخابرات حزب الله از مدت ها پیش مورد هدف دشمنان و مخالفان این حزب بوده است.
گفته می شود سناریوی برچیدن این شبکه از سوی امریکا طراحی شد و دیوید ولش معاون وزیر خارجه امریکا در سفر خود به عربستان این طرح را ارائه کرد و عربستان هم آن را به سعد حریری رهبر جریان المستقبل واگذار کرد. چون حریری به لبنان بازگشت فردی بهتر از جنبلاط نیافت و او هم در مصاحبه خود حمله به شبکه مخابراتی حزب الله را آغاز کرد و مدعی شد حزب الله با دستگاه های پیشرفته خود، مکالمات شهروندان لبنانی و دولت را شنود می کند.
متعاقب این ادعاها دولت لبنان در جلسه اضطراری خود، مصوبه برچیدن این شبکه را صادر کرد و درخواست کرد به این موضوع رسیدگی قضایی شود. این سناریو می رفت تا حزب الله را در فشار قرار دهد و زمینه ساز تابستان داغی شود که پیش از این مقامات آمریکایی و اسراییلی از آن سخن گفته بودند.
سخنان کوبنده نصرالله در مصاحبه مطبوعاتی کافی بود تا رعشه بر اندام جناح حاکم بیفکند، زیرا بر خلاف گذشته لحن سید علیه مخالفان داخلی کاملا عریان و تهدیدآمیز بود و تصریح کرد شبکه ارتباطی از مهمترین سلاح مقاومت محسوب می شود و برچیدن آن به مفهوم همکاری با اسراییل جهت نابودی مقاومت است. وی تهدید کرد هر دستی که بر این سلاح دراز شود قطع خواهیم کرد.
نصرالله همچنین به شدت علیه ولید جنبلاط شورید و به نحو بی سابقه ای او را دزد و قاتل و دروغگو خطاب کرد. دبیر کل حزب الله در پاسخ به خبرنگاری که پرسید تاکنون می گفتید سلاح مقاومت فقط علیه اسراییل به کار می رود، اما در حال حاضر مخالفان داخلی را تهدید می کنید، گفت: سلاح ما در جبهه نبرد علیه اسراییل به کار می رود نه جبهه داخلی، اما اکنون مخالفان ما قدم به جبهه اسراییل گذارده و می خواهند ما را خلع سلاح کنند. بنابراین مقابله با این مخالفان هیچ تفاوتی با نبرد در عیناتا و بنت جبیل ندارد.
این موضعگیری قاطع کافی بود که جبهه ۱۴ مارس به زودی دچار انفعال شود و هر چند سران این جناح به سخنان و مواضع نصرالله حمله برده و اقدام طرفداران حزب الله در بیروت را کودتای مسلحانه و اشغال بیروت قلمداد کردند و یا مطابق معمول از دخالت های سوریه و ایران سخن گفتند، اما در عین حال در کلام آنان سخن از مذاکره و راه حل های مسالمت آمیز به چشم می خورد و نهایتا اداره امور را به ارتش سپردند.
این در حالی بود که برخی ناظران از وقوع جنگ داخلی در لبنان اظهار نگرانی کرده و معتقد بودند حزب الله بر سر دو راهی «تسلیم در برابر دولت» و یا «جنگ داخلی» قرار گرفته و راه سومی ندارد. اما نصرالله در سخنان خود به ضمانت های مربوط به عدم جنگ داخلی به ویژه از سوی شیعه و سنی پرداخت و در عمل هم درگیری های بیروت و برخی دیگر از شهرهای لبنان گستره زیادی نیافت و حزب الله مقرهایی را که اشغال کرده بود به سرعت به ارتش واگذار کرد و البته این اقدام حساب شده بود چون ارتش همچنان نماد ملی و فراطائفه ای لبنان محسوب می شود و حضور آن در مواقع بحران، می تواند اوضاع را آرام کند.
با این وصف تعابیری چون کودتا و یا اشغال بیروت مفهومی ندارد و به قول نصرالله اگر قرار بر اشغالگری و اقدام مسلحانه بود، مدت ها پیش از این کار تمام شده و دیگر اثری از جناح حاکم نبود، اما مساله مهم آن است که حزب الله همچنان به راه حل های مسالمت آمیز و گفت وگو اعتقاد دارد.
از سویی به نظر می آید حتی سران جناح حاکم که نسبت به وقوع فتنه و جنگ داخلی بی رغبت نبودند، دچار نگرانی شدند و احساس کردند حزب الله در تحقق وعده های خود جدی است خصوصا آن که حزب الله در پاسخ به تیراندازی ها اقدام به تیراندازی کرد و نصرالله در واقع چراغ سبز شلیک تدافعی را به هواداران خود داده بود.
حتی در صورت وقوع جنگ داخلی معلوم نیست برنده این جنگ لزوما جناح حاکم باشد چون از یک طرف حزب الله به لحاظ تسلیحاتی کاملا بر سایر میلیشیاهای موجود برتری دارد و از طرف دیگر هر گونه نبرد داخلی در لبنان به شدت ویرانگر و دارای افقی تیره بوده و تر و خشک را خواهد سوزاند.
از سوی دیگر جناح اکثریت متمایل به استفاده از ارتش می باشد، اما وارد کردن ارتش به معرکه نبرد علیه حزب الله کار آسانی نیست و ضمن آن که ارتش از ورود به هر گونه درگیری داخلی منع شده است، ارزیابی گروه ۱۴ مارس آن است که در صورت شعله ور شدن جنگ، بسیاری از عناصر و حتی برخی از فرماندهان ارتش در کنار حزب الله خواهند ایستاد.
با این تفاصیل می توان اذعان کرد دشمنان مقاومت در سناریوی جدید خود علیه مقاومت ناکام شدند و حزب الله با درایت به مدیریت بحران جاری پرداخته و خسارت های خود را به حداقل رسانید. با این حال به اعتقاد برخی تحلیلگران بحران لبنان همچنان به مثابه آتش زیر خاکستر است و باید منتظر حلقه های بعدی سناریوی دشمنان علیه جنبش انقلابی حزب الله باشیم.

نویسنده: فرزان - شهیدی

منبع : باشگاه اندیشه