امام‌زاده ابراهیم (سلطانیه) ، سجاس ، خدابنده

این آرامگاه كه بنایی ساده و كوچك است،‌ در سجاس، در پنج فرسخی غرب سلطانیه واقع شده است. پوشش گنبد آن به كمك چهار ترنبه انجام گرفته كه بر روی یكی از آن‌ها و بر حاشیه پاكار گنبد، نشانه‌هایی از تزئینات با نقش‌های گیاهی مشابه آثار دوران سلجوقی به جای مانده است. در این بقعه، صندوق چوبی منبت‌كاری‌شده‌ای قرار دارد كه با توجه به وضع ساخت آن و كتیبه روی صندوق، مكرر مورد مرمت قرار گرفته است. وجود چند قطعه چوب منبت‌‌كاری‌شده‌ بسیار نفیس در داخل بقعه كه از زیبایی و ظرافت خاصی بهره‌مند است، مؤید این امر است كه صندوق اولیه بقعه، دست‌كم به حدود قرن ششم هجری مربوط می‌شده است؛ ولی بخش عمده‌ صندوق كنونی، مربوط به قرن دوازدهم هجری است. تاریخ كتیبه مرمت صندوق مربوط به سال 1143 هـ.ق است كه مصادف با پایان سلطه هفت‌ساله عثمانی‌ها بر تبریز و بازپس گرفتن شهر توسط شاه طهماسب دوم است.
بر بدنه‌های دیگر صندوق، صلوات بر چهارده معصوم (ع)، «آیت‌الكرسی» و نام بانی صندوق، «میر شمس‌الدین الموسوی» كنده شده است. نكته جالب‌توجه در این بقعه، سنگ روی مرقد و تاریخ آن به سال 38 هـ.ق است؛ امری كه نادرست بودن آن از هر جهت مسلم است. از نظر منابع تاریخی محَقَق است كه امام‌زاده ابراهیم - فرزند امام موسی كاظم (ع) - در هیچ نقطه‌ای از ایران به خاك سپرده نشده است.