پیشگیری از اعتیاد به انواع مخدر

اعتیاد به مواد یكی از معضلات بهداشتی، روانی و اجتماعی جهان امروز است. اعتیاد به داروهای مجاز و غیرمجاز در چند دههٔ گذشتهٔ بسیار فراگیر شده است و حاكی از بروز یك مشكل جدی درسلامت جسمی، روانی واجتماعی است.
مبارزه با اعتیاد درجهان بر سه روش كلی مبارزه باعرضه، درمان معتادان وفعالیت‌های پیشگیری در جهت كاهش تقاضا استوار می‌باشد. اگرچه مبارزه باعرضهٔ‌ موادبسیار ضروری است و بدون آنها مشكل مواد بسیار بدتر از امروز می‌بود، لیكن این تلاش مشكل سوء مصرف واعتیاد را از بین نبرده است.
دریك بازار بزرگ باتقاضای زیاد نمی‌توان حتی به میزان كم مواد راكمیاب نمود یا قیمت آن را اضافه كرد. درچنین بازاری توزیع كنندگان و دلالان به قدری افزایش می‌یابند تا قیمت‌ها نسبتاً پائین باقی بمانند. در آمریكا از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۹ هزینه ای كه صرف اجرای قوانین شد دو برابر گردیده اما در همان زمان قیمت كوكائین دربازار از ۱۰۰ دلار به ازای هركدام به ۷۵ دلار تقلیل پیدا كرد. مطالعات مختلف نشان داده اند كه تا وقتی تقاضا برای مواد زیاد است عرضه را نمی‌توان خیلی پائین آورد.
از طرف دیگر رویكرد درمانی نیز با مشكلات بسیاری مواجه است. بسیاری از افرادی كه برای درمان مراجعه می‌كنند دچار عوارض جسمی، روانی واجتماعی جدی شده اند كه برطرف كردن آن هزینه و وقت و انرژی زیادی صرف می‌كنند و میزان موفقیت نیز نامعلوم است. به دلیل پیچیدگی مشكلات اعتیاد، ساختار درمانی پیچیده ای مورد نیاز است تا همهٔ ابعاد زندگی و الگوی رفتار مختلف معتادان رادربرگیرد، ساختارهائی مانند درمانگاههای ویژه معتادان، مراكز سم زدائی و بازپروری، كارگاه‌های حرفه ای و جوامع درمانی.
رویكرد پیشگیری در جهان عمر كوتاه تری دارد واز سی سال پیش به تلاش و مبارزه علیه اعتیاد اضافه شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهند كه رویكرد پیشگیری نیز می‌بایست در كنار مبارزه با عرضه و رویكرد درمانی مورد توجه قرار گیرد. از سال ۱۹۸۰ میزان شیوع اعتیاد دركشورهائی كه فعالیت‌های پیشگیری از اعتیاد را از طریق كاهش تقاضا با جدیت پیگیری می‌نمایند،‌كاهش قابل ملاحظه ای یافته است. به عنوان مثال، تعداد مصرف كنندگان مواد مخدر در امریكا در سال ۱۹۹۰، نسبت به سال ۱۹۸۵ به نصف تقلیل یافته است،‌كه این تغییر مدیون فعالیت‌های پیشگیری از اعتیاد بود ه است.
لغت «پیشگیری» یعنی جلوگیری از وقوع یك اتفاق، از نظر بهداشتی، پیشگیری عبارت است از مداخله ای مثبت و اندیشمندانه برای مقابله با شرایط مضر قبل از اینكه منجر به اختلال یا ناتوانی شود.
هدف از پیشگیری اولیه پیشگیری از شروع اختلال است كه منجر به كاهش میزان بروز (Incidence) ودرنتیجه،كاهش میزان شیوع (Prevalence) می‌گردد.
●روش‌های پیشگیری اولیه عبارتند از:
۱- از بین بردن علل
۲- كاهش عوامل مخاطره آمیز
۳- افزایش مقاومت فرد
۴- جلوگیری از سرایت بیماری

منبع : ستاد مبارزه با مواد مخدر