شوخی بوش با ملت ایران!

بوش سال آخر ریاست جمهوری خود را می‌گذراند. او امروز که ملت آمریکا و ملت‌های جهان مشغول ارزیابی دوران حکومت او در کاخ سفید هستند دست به یک معرکه‌گیری جالب زده است. بوش با سفر به اصطلاح خاورمیانه‌ای خود و صحبت رانی در مجامع مختلف معلوم نیست به دنبال چیست؟ اما آگاهان معتقدند او در پی ایجاد فضایی است که افکار عمومی به هر چیز غیر واقعی بیندیشند الا عملکرد خفت‌انگیز و خشونت بار او در منطقه! او در حقیقت برای سرپوش گذاشتن به شکست‌های پی‌درپی در فلسطین اشغالی، لبنان، افغانستان و عراق به منطقه آمده است. پیش درآمد این سفر سخنرانی رادیویی وی خطاب به مردم ایران بود که با واکنش هوشمندانه مقام معظم رهبری در جمع مردم و روحانیان قم به مناسبت سالگرد قیام ۱۹ دی روبرو شد. ترجیع‌بند سخنان بوش در سفر به خاورمیانه دفاع از آزادی و حقوق بشر و دموکراسی در کشورهای منطقه است و جالب این است این سخنان را ابتدا در کشوری مطرح کرد که بزرگترین ناقض حقوق بشر و آزادی‌های انسانی با حکومت یک تیم فاشیست و تروریست و خشن است و کوچکترین بویی از دموکراسی در این کشور به مشام نمی‌رسد. سفر بوش به فلسطین اشغالی، اولین فرود او پس از پرواز از واشنگتن بود.
سرزمین فلسطین مظلوم بیش از نیم قرن است که زیر چکمه سربازان صهیونیست مهر اشغال خورده است. ملت فلسطین سال‌هاست آواره شده و زنان و کودکان و پیران به ضرب گلوله و شلیک موشک هر روز به خون خود می‌تپند و جوانان به شکنجه‌گاه‌‌های مخوف کشیده می‌شوند.
بوش در فلسطین اشغالی نوید صلح و دوستی و امنیت سر داد در حالی که صدها هزار نفر از مردم غزه درمحاصره رژیم صهیونیستی از کمترین امکانات زیست شرافتمندانه‌ محروم هستند و هر روز شاهد شهادت عزیزانشان توسط گروه‌های تروریستی ارتش رژیم اشغالگر قدس هستند. در عراق ملت مظلوم و مسلمان این کشور صدها هزار بمب و موشک آمریکایی را هر روز بر سر خود تحمل می‌کنند و آن را ارمغان اشغالگری آمریکایی می‌دانند. روزی نیست که در بغداد بمبی منفجر نشود و مظلومانی در خاک و خون نغلتند!
آمریکا به افغانستان هنوز سرباز می‌فرستد اما از صلح، امنیت و آرامش در آنجا خبری نیست.
بوش در نطق خود در کانون پژوهش‌های راهبردی در ابوظبی سخنانی را خطاب به ملت ایران گفته است که می‌توان آن را نوعی شوخی با ملت ایران تلقی کرد.
بوش گفت: “ملت ایران این حق را دارند که در حکومتی زیست کنند که نسبت به خواسته‌های آنها گوش شنوا داشته باشد”.(۱) ما باید از خیرخواهی بوش نسبت به ملت ایران تشکر کنیم! اما زمان طرح این جملات باید درست در سال ۵۶ و ۵۷ باشد نه الان! در آن سال‌ها ما زیر چکمه مستشاران آمریکایی و زیر یک استبداد خشن تحت حمایت کاخ سفید هر روز شاهد به خون تپیدن مردم در سنگفرش خیابان‌ها بودیم، ملت ما در زندان‌های مخوف زیر شکنجه کارشناسان امنیتی شاه و آمریکا بود. ملت با قیام قهرمانانه تحت قیادت اعجاب انگیز یک مرد از سلاله پیامبران نظام استبدادی وابسته به کاخ سفید و حاکم نوکر آمریکا را به زیر کشید و یک نظام مردمسالار براساس آموزه‌های انبیای الهی و احکام قرآنی برپا کرد. آن روز شاه به‌عنوان حاکم مستبد وابسته به آمریکا فریاد میلیون‌ها ایرانی را در خیابان‌ها که خواهان استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی بودند، نخواست بشنود. اما ملت ایران همان طور که آقای بوش می‌فرمایند حق خود می‌دانست که در حکومتی زیست کند که نسبت به خواسته‌های آنها گوش شنوا داشته باشد. این حکومت ۲۹ سال است تشکیل شده است و ملت ایران بزودی بیست و نهمین سال تاسیس حکومت خود را در ۲۲ بهمن امسال جشن می‌گیرند. مردم موفق شدند حکومتی را سامان دهند که هر سال یک انتخابات برگزار می‌کند و تمام ارکان حکومت مستند به رای آنان می‌باشد.
بنابراین آقای بوش نباید در یک کشوری که امیرنشین است و اصلا انتخابات و دموکراسی در آنجا معنا ندارد علیه ملتی سخن بگوید که مردمسالاری یکی از ارکان مشروعیت قانونی حکومت آن است. ما این سخنان بوش را به حساب بدمستی‌های شبانه او می‌گذاریم که وقتی الکل مغز او را زایل می‌کند حرف‌هایی می‌زند که حتی خانم رایس باید به او تذکر دهد که بهتر است دهانش را ببندد! نکته‌ بعدی که بوش از باب مزاح گفته این است که؛ “روزی فرا می‌رسد که ایرانیان از حکومتی برخوردار می‌شوند که آزادی و عدالت را در آغوش خواهند گرفت و ایران به جامعه کشورهای آزاد جهان خواهد پیوست”.(۲) باید دید مفهوم آزادی و عدالت از نگاه بوش چیست؟ اگر مفهوم آزادی و عدالت همان چیزی باشد که اکنون در فلسطین اشغالی وعراق و افغانستان به یمن حضور آمریکا در منطقه تحکیم یافته است، می‌توان عدالت را میلیون‌ها تن بمبی تعریف کرد که به سر مردم این سه کشور اشغال شده هر روز فرود می‌آید. آزادی را هم باید رفتاری تعریف کرد که شکنجه‌گران آمریکایی و اسرائیلی در زندان‌های این سه کشور و نیز زندان‌های مخفی در اروپا و آمریکا و بویژه گوانتانامو دارند.
اکنون در خلیج فارس ۷۸ ناو جنگی آمریکا حضور دارد. از شرق و غرب ایران در کشورهای افغانستان و عراق ده‌ها نظامی آمریکایی منتظر صدور فرمان “پیش به سوی آزادی و عدالت” [بخوانید جنگ، خونریزی و آدم کشی] از سوی کاخ سفید هستند. بمب‌ها و موشک‌های پیشرفته و سربازان تعلیم یافته منتظر یک اشاره بوش هستند تا با پشتیبانی یک زرادخانه هسته‌ای و شیمیایی، ملت ایران را به جامعه کشورهای آزاد)!( پیوند دهند و آزادی و عدالت آغشته به بمب‌های اورانیومی را به ارمغان بیاورند!
اما به نظر می‌رسد خود بوش هم اعتقادی به سخنانی که باید در عرشه یک ناو جنگی بگوید ندارد لذا رفته در ابوظبی در یک محفل پژوهشی و راهبردی سخن گفته است. قیافه او هم نشان می‌دهد که حتی خود وی نیز از این اظهارات که به بیشتر به جوک شبیه است به خنده افتاده است.
دموکراسی، عدالت و آزادی را با بمب و موشک و نیز تهدید و خشونت و حتی پول، فریب و نیرنگ نمی‌توان به جایی صادر کرد.
این سه مفهوم تعاریف علمی و کاربردی خاص خود را دارد و منشاء قدرت حقیقی ملت‌هاست.
اکنون نزدیک به سه دهه قدرتی در ایران ظهور کرده است که معادلات قدرت در منطقه را به هم زده است و دسیسه‌ها و توطئه‌های کاخ سفید برای سرنگونی حکومت در ایران را ناکام نهاده است. این قدرت مستظهر به پشتیبانی ملت و متضمن آزادی و عدالت است و جالب اینجاست که کشورهای به اصطلاح آزاد جهان بویژه آمریکا با آن سر بی‌مهری و ناسازگاری دارد! اما جامعه جهانی بویژه کشورهای عضو پیمان غیر متعهدها و کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی ملت و حکومت ما را به رسمیت می‌شناسند و چهار پنج قدرت زورگوی جهان را که به اسم جامعه جهانی می‌خواهند استبداد جهانی را بر ایران حاکم کنند، منزوی کرده است. بوش ظاهرا این حقیقت را هم حداقل در موضوع پرونده‌ هسته‌ای ایران تجربه کرده است. به هر حال کسانی که نطق بوش را تنظیم می‌کنند باید از کلماتی بهره گیرند که سخن رئیس جمهور آمریکا را به شوخی و جوک میل نکند.

محمدکاظم انبارلویی
پی‌نوشتها:
۱و۲ - سخنان بوش به نقل از سایت وزارت امور خارجه رژیم اشغالگر قدس ۱۰/۲۴.۸۶/

منبع : روزنامه رسالت