مایکروسافت به عرصه یکپارچه‌سازی سرور وارد می‌شود

در آزمایشی که ما انجام دادیم، Virtual Server ۲۰۰۵ – تکنولوژی که شرکت مایکروسافت با خرید Connectix در سال ۲۰۰۳ ارائه نمود—نشان داد که ارزش پولی که بابت خرید آن پرداخت می‌شود را دارد (۴۹۵ دلار برای یک میزبان که دارای چهار عدد CPU است) چرا که به شما امکان اجرای چندین نمونه از ویندوز (از NT ۴.۰ با Service Pack ۶ گرفته تا ۲۰۰۳) را بر روی یک ماشین می‌دهد. و با کیت Virtual Server Migration، راهی را برای انتقال و یکپارچه‌سازی برنامه‌های کاربردی قدیمی ویندوز NT و ۲۰۰۰ سرور به سخت‌افزار جدید فراهم می‌نماید. کیت مهاجرت همچنین به حل مشکلات سخت‌افزاری خاص ویندوز کمک می‌نماید، مواردی از قبیل مهاجرت دادن یک ویندوز ۲۰۰۰ سرور که بر روی یک آداپتور گذرگاه میزبان SCSI قدیمی اجرا می‌گردد به زیرسیستم‌های ذخیره‌سازی جدید درون ماشین میزبان با تغییرات بسیار جزئی.
VMware (که اخیرا توسط EMC خریداری شد) مدت زمان طولانی است که مجازی‌سازی سرور را با ESX و GSX خود برای انواع سیستم‌‌عامل‌ها ارائه نموده است. Virtual Server ۲۰۰۵ به برازندگی نرم‌افزار VMware نیست و فقط سرورهای ویندوز را به صورت رسمی پشتیبانی می‌کند. Virtual Server ۲۰۰۵ به عنوان یک سرویس ویندوز بر روی یک سیستم Windows ۲۰۰۳ Enterprise Server اجرا می‌گردد. یک مدیر می‌تواند چندین محیط سرور همروند را بر روی همین سرور فیزیکی واحد برپا نماید – که تحت عنوان ماشین‌های مجازی شناخته می‌شوند – به گونه‌ای که هر یک از آنها از لحاظ دسترسی به منابع، محدودیت‌های خاص خودش را داشته باشد. ما برای سخت‌افزار، استفاده از چندین CPU و میزان زیادی رم (حداقل ۵۱۲ مگابایت برای هر سرور مجازی به اضافه‌ی ۵۱۲ مگابایت به عنوان پایه) را پیشنهاد می‌کنیم. ما به سادگی Virtual Server ۲۰۰۵ را بر روی سه پلاتفرم سخت‌افزاری نصب نمودیم: یک NFrame ۱۶۰۰ با دو پردازنده، یک HP DL۳۸۰ با دو پردازنده و یک HP DL۵۸۰ با چهار پردازنده.
کنسول مدیریت یا Virtual Server ۲۰۰۵ Management Console یک برنامه مبتنی بر وب است که وضعیت مطلوبی نداشته و از نظر امکانات مدیریتی دارای کاستی‌هایی می‌باشد. با این حال، توانایی آن در مانیتور نمودن هر یک از سرورهای مجازی از طریق یک صفحه وب فرایند مزبور را به میزان قابل توجهی تسهیل نموده است. به طور کلی سه راه برای ساختن یک ماشین مجازی درون یک سرور میزبان وجود دارد. نخستین راه، نصب نمودن نرم‌افزار سرور بر روی یک ماشین مجازی تخصیص یافته است، که در هنگام بوت شدن به عنوان یک سرور جدید ظاهر می‌گردد. روش دوم، کپی کردن تنظیمات منبع از یک ماشین مجازی قبلا ساخته شده دیگر است. این تنظیمات، به همراه برنامه بارگذاری شده، می‌توانند به سادگی برای ایجاد ماشین‌های مجازی بیشتر رونوشت‌گیری شوند. سومین راه نیز مهاجرت دادن یک نمونه برنامه/سرور سازگار به یک ماشین مجازی با استفاده از کیت مهاجرت است.
پس از نصب Virtual Server ۲۰۰۵، شما می‌توانید پارامترهای از پیش تنظیم شده مایکروسافت را به کار ببرید یا برای برپا کردن تنظیمات مورد نظر خود برای هر ماشین مجازی از GUI استفاده نمایید. این تنظیمات شامل کنترل دیسک (اندازه، نوع دیسک، مکان و فضای تخصیص یافته)، حداکثر حافظه برای مورد استفاده قرار گرفتن، آدرس IP و حالت کاری می‌باشند. هر ماشین مجازی می‌تواند نامگذاری شده و آدرس‌های شبکه‌ای که داخلی، خارجی یا بر روی یک شبکه‌ی مجازی هستند را مورد استفاده قرار دهد. این ماشین‌های مجازی همچنین می‌توانند مستقل باشند و به هیچ شبکه‌ای اتصال نداشته باشند. ماشین‌های مجازی منابع میزبان را هنگامی که در حال استفاده از آنها هستند قفل می‌نمایند – منابعی از قبیل درایوهای CD/DVD، پورت‌های سریال، پورت‌های موازی و سایر ابزارها -- تا سایر ماشین‌های مجازی نتوانند به منابع مزبور دسترسی یابند. سایر منابع ممکن است به صورت مداوم مورد نیاز باشند یا این که عکس این موضوع صادق باشد. به عنوان مثال، دیسک‌ها می‌توانند فضای اختصاص یافته اشتراکی یا اختصاصی را مورد استفاده قرار دهند اما فایل‌هایی که منابع فقط-خواندنی محسوب می‌گردند این گونه نیستند. منابعی از قبیل درایوهای USB خارجی و ابزارهای احرازهویت بیومتریک نمی‌توانند ابزارهای اشتراکی باشند.
در آزمایش‌های صورت گرفته ما انواع گوناگون سرور را ایجاد کرده و مهاجرت دادیم. کل زمان مهاجرت محدوده‌ای شامل کمتر از شش ساعت برای MS SQL Server در حال اجرا بر روی NT ۴ SP ۶ تا بیش از هفت ساعت برای Microsoft Exchange ۵.۵ در حال اجرا بر روی Windows ۲۰۰۰ Advanced Server SP ۳ را در بر می‌گرفت. این زمان‌ها شامل زمان صرف شده برای ساختن تصاویر، تقریر تنظیمات منبع، نصب تصویر بر روی سرور مجازی، و restart نمودن سرور و برنامه‌های آن می‌باشد. سخت‌افزار سریع‌تر مطمئنا به این فرایند سرعت بیشتری می‌بخشد، همان گونه که مطالعه دقیق مستندات کیت مهاجرت نیز چنین تاثیری در فرایند مزبور خواهد داشت. برنامه و اسکریپت‌های مهاجرت با موفقیت منابع سخت‌افزاری را نگاشت مجدد کردند. نرم‌افزار مزبور همچنین به ما امکان نگاشت مجدد آدرس MAC کارت‌های اترنت قدیمی به آدرس‌های سرور جدید را داد. هنگامی که ما Virtual Server ۲۰۰۵ را بر روی یک سیستم HP چهار سویه نصب نمودیم، آزمایش ما برای تست ظرفیت فشار و سطوح قابل دسترس بودن در شرایط از کار افتادن سیستم طراحی گردیده بود. ما هشت ماشین مجازی دارای ویندوز ۲۰۰۰ سرور را برای اجرای همزمان در حداقل فضای حافظه (۱۲۸ مگابایت برای هر کدام) ایجاد کردیم. سپس ما دستیابی‌های SSL را برای هر ماشین مجازی اجرا کردیم تا زمانی که CPU تخصیص یافته به هر یک اشباع گردید. ما دریافتیم که هر ماشین مجازی مطابق با پارامترهای منبع مطلوب ما رفتار می‌نماید. آنگاه ما اتصال ورودی/خروجی دیسک را مورد آزمایش قرار دادیم و دریافتیم که چندین عمل همزمان نوشتن بر روی دیسک می‌تواند به سرعت کش هر ماشین مجازی را پر نماید، اما ما در طی استفاده‌ی معمولی هیچ خطایی دریافت نکردیم.
سایر آزمایش‌ها به خطاهایی منتهی شدند که تنها ماشین مجازی مد نظر ما و منابعی که به آن تخصیص داده بودیم را تحت تاثیر خود قرار می‌دادند، به جای این که کل پلاتفرم Virtual Server ۲۰۰۵ را با مشکل مواجه نمایند. یادآوری می‌کنیم که برای دستیابی به این سطح از پایداری، ما ناچار شدیم سرور میزبان خود را به Win ۲۰۰۳ Enterprise Server SP ۱ ارتقا دهیم. هنگامی که ما عمدا یک ماشین مجازی را از کار انداختیم، در صورتی که از Microsoft Operations Manager (MOM) ۲۰۰۵ با بسته‌های مدیریت مناسب Virtual Server استفاده نکرده بودیم توانایی بالای آن در بهره‌برداری CPU به شکل پیش‌بینی نشده‌ای کاهش می‌یافت. بدون MOM ۲۰۰۵، شما باید log های یک سیستم مانیتور یا یک کنسول را ببینید تا در یابید که جلسات بلااستفاده گردیده‌اند. ما دریافتیم که سرعت دیسک در یک ماشین مجازی بر روی تمامی سرورهای مورد آزمایش معادل ۵ درصد سرعتش بر روی پلاتفرم محلی خودش است. کارآیی CPU در آزمایش‌های اولیه معادل میزبان بود، اما با ورودی/خروجی زیاد دیسک کاهش می‌یافت. روی هم رفته، ما Virtual Server ۲۰۰۵ را یک پلاتفرم قدرتمند ماشین مجازی یافتیم. پایداری و ثبات این محصول از تکنولوژی Connectix کسب شده است، اگر چه رابط کاربر آن باب طبع ما نیست.
● نحوه انجام آزمایشات
ما Virtual Server ۲۰۰۵ و نرم‌افزار ویندوز ۲۰۰۳ مورد نیاز را بر روی چندین پلاتفرم میزبان نصب کردیم، شامل یک سرور Netframe ۱۶۰۰ با دو پردازنده‌ی Xeon و ۴ گیگابایت رم، یک سیستم HPDL۳۸۰ G۳ که به شکلی مشابه پیکربندی شده بود، و یک سرور HP DL۵۸۰ G۲ با چهار پردازنده‌ی Xeon ۲.۵ گیگاهرتزی و ۴ گیگابایت رم. سپس ما اقدام به بازیابی نمونه‌های قدیمی Windows NT ۴ SP۶ (به همراه Microsoft SQL Server ۷.۰ و Exchange ۵.۵) به اضافه دیتاست‌های تصویری از آزمایش‌های اجرا شده بر روی Windows ۲۰۰۰ Advanced Server با SQLServer و چندین برنامه کاربردی ویژوال بیسیک برای SQL Server نمودیم.ما سرورهای کاربردی را با service pack ها به روز کردیم، سپس برای این که متوجه شویم تا چه حد توانایی مهیا شدن سریع برای مهاجرت را دارند آنها را مورد آزمایش قرار دادیم. ما تمامی روش‌های در دسترس را برای نصب سرورهای مجازی بر روی سه پلاتفرم میزبان، شامل نصب‌های از طریق CD، نصب‌های از طریق شبکه، به اضافه آنها که توسط Active Directory Service مورد استفاده قرار گرفته بودند به کار بردیم. ما نرم‌افزار را با چندین نسخه از سیستم عامل شامل Windows NT ۴ Server SP۵ و SP۶، Windows ۲۰۰۰ Advanced Server و Windows ۲۰۰۳ Enterprise Edition، و همچنین NetBSD ۱.۵، و SuSE Linux ۸.۰ تست کردیم.
ما از دسترسی‌های SSL به یک صفحه وب که برای افزایش حجم کاری سرور مجازی ایجاد کرده بودیم، با استفاده از WebAvalanche محصول Spirent، برای شبیه‌سازی یک بیشینه شامل حدود ۱۴۰۰ کاربر برای هر سرور جهت دستیابی به یک افزایش خطی متوازن در بهره‌برداری CPU استفاده نمودیم. ما از Windows Perfmon، Virtual Server Management Console و نرم‌افزار Microsoft Operations Management به منظور پیگیری بهره‌برداری منبع استفاده کردیم. ما همچنین برای آزمایش پایداری VS مبادرت به پر کردن فضای دیسک تخصیص یافته، هم در حالت استاتیک و هم در حالت دینامیک، نمودیم و پیغام‌های خطایی را که انتظار داشتیم مشاهده کردیم (در حالت استاتیک) و دیدیم که بسط فضای دیسک تخصیص یافته به درستی صورت گرفته است. ما همچنینSAN خود را برای تخصیص اندازه‌های متفاوت پارتیشن به کار بردیم، و دریافتیم که نمونه‌های Virtual Server ۲۰۰۵ می‌توانند SAN را یافته و به سهولت از آن استفاده نمایند.
Microsoft Virtual Server ۲۰۰۵ نسخه ۱.۲
امتیاز کلی – ۴.۳۸
▪ شرکت: مایکروسافت
▪ قیمت: تا چهار پردازنده ۴۹۵ دلار ؛ تا پردازنده ۳۲ ۹۹۵ دلار.
▪ جنبه‌های مثبت: بسیار پایدار، سیستم ماشین مجازی ویندوز-محور بسیار سازگار؛ میزان کم سربار مدیریت؛ کارآیی بالا.
▪ جنبه‌های منفی: به اندازه‌ی سایر محصولات قابل سفارشی شدن نیست؛ ویندوز-محور است؛ رابط کاربر آن در هم و بر هم است.
▪ نحوه امتیازدهی: ۵ = عالی؛ ۴ = بسیار خوب؛ ۳ = متوسط؛ ۲ = پایین‌تر از متوسط؛ ۱ = ضعیف.

نویسنده: Tom Henderson
مترجم: امین ایزدپناه

منبع : علم الکترونیک و کامپیوتر