عراق در قباله آمریکا

سرانجام بعداز کشمکش های زیاد مجلس عراق با ۱۴۴ رای از مجموع ۱۹۸ نماینده حاضر توافق نامه باصطلاح امنیتی با آمریکا را تصویب کرد . هرچند تصویب این توافق نامه مشروط به تایید آن توسط مردم عراق در یک همه پرسی ظرف ۶ ماه آینده است لکن تردیدی وجود ندارد که آمریکا باهمان ترفند که خواسته های خود را به دولت و مجلس عراق تحمیل کرد همه پرسی را نیز با بکار گرفتن همان ترفند پشت سر خواهد گذاشت و اهداف خود را تامین خواهد کرد. به همین دلیل است که جریان صدر روز پنجشنبه را « روز سیاه عراق » نامیده است .
بدین ترتیب باید اعتراف کرد که آمریکا لااقل در این نبرد سیاسی در عراق پیروز شده و توانسته راه را برای تحقق اهداف آینده خود در این کشور هموار نماید. آینده عراق را با تصویب این توافق نامه می توان اینگونه ترسیم کرد.
۱) با توجه به محتوای توافق نامه آمریکا جای سازمان ملل را در عراق می گیرد و محتوای فصل هفتم منشور سازمان ملل را که تحت قیومت گرفتن عراق است راسا عمل خواهد کرد. به عبارت روشن تر از این پس آمریکا قیم عراق خواهد بود و عراق به مثابه یکی از ایالت های آمریکا تحت حاکمیت دولت واشنگتن قرار خواهد داشت . این واقعیت تلخ با ولایت قضائی تصریح شده در بند سوم از ماده ۱۲ توافق نامه و مواد مختلفی که پروازها و رفت و آمدهای آمریکائی ها به عراق را بدون بازرسی و بدون عوارض گمرکی در نظر گرفته تثبیت شده است .
۲ ) براساس اخباری که روز چهارشنبه منتشر شد بوش کوچک از انتشار متن انگلیسی توافق نامه به دلیل تفاوت آن با متن عربی جلوگیری کرده است زیرا در متن انگلیسی نکاتی وجود دارد که دست آمریکائی ها را برای اقدام نظامی علیه کشورهای همسایه باز می گذارد. در متن انگلیسی تشخیص اینکه چنین اقدامی ضرورت دارد به آمریکائی ها واگذار شده و روشن است که آنها با توجه به اهداف سلطه جویانه ای که در منطقه دارند هر وقت اراده کنند درباره تجاوز به کشورهای همسایه عراق تصمیم خواهند گرفت و اقدام خواهند کرد همانگونه که تاکنون در مورد پاکستان و سوریه انجام داده اند. حتی اگر چنین تفاوتی میان متن انگلیسی و متن عربی توافق نامه وجود نداشته باشد آمریکائی ها با اختیارات و امتیازاتی که اکنون بطور رسمی از دولت و مجلس عراق به دست آورده اند چنین حقی را برای خود قائل هستند و هر وقت لازم بدانند علیه همسایه های عراق اقدام خواهند کرد.
۳) درعین حال که نام توافق نامه از « امنیتی » به « خروج آمریکا از عراق » تغییر کرده ولی آمریکا در همین توافق نامه برای مدت ۳ سال بطور رسمی مجوز ماندن در عراق را آنهم با ولایت قضائی و آنهمه امتیازات به دست آورده درحالی که قبل از این توافق نامه قرار بود نظامیان آمریکائی در سال ۱۳۸۸ خاک عراق را ترک کنند . اهمیت این امتیازات برای آمریکا و خطر آن برای عراق هنگامی بیشتر روشن می شود که به این واقعیت تلخ توجه کنیم که نظامیان آمریکائی در طول ۶ سال گذشته که خاک عراق را در اشغال خود داشتند از چنین مجوزی برخوردار نبودند و با اینحال هر جنایتی که خواستند انجام دادند و طبیعی است که با دردست داشتن مجوز رسمی از دولت و مجلس عراق به خود حق می دهند مرتکب جنایات بیشتری بشوند.
در مورد ماندن یا رفتن نیز همانگونه که آمریکا برای اصل اشغال عراق و حضور چندین ساله در این کشور از کسی و جائی اجازه نگرفته از این پس نیز برای ادامه حضور در عراق نیازی به مجوز ندارد. با توجه به پایگاه های بزرگ و مجهزی که آمریکا برای نظامیان خود در عراق ساخته و با توجه به اظهارات دولتمردان آمریکائی که حتی سخن از ۵۰ سال ماندن در عراق را مطرح کرده اند ساده اندیشی است اگر تصور شود آنها بعد از سه سال عراق را ترک خواهند کرد. آمریکائی ها همانطور که با تهدید توانستند دولت و مجلس عراق را وادار به پذیرش این توافق نامه کنند باز هم همین کار را می توانند تکرار کنند و تا هر وقت خواستند بمانند و هرگونه خواستند با عراق رفتار نمایند.
۴) حفظ هویت و استقلال هر ملتی بر مقاومت آن ملت در برابر متجاوزان متکی است . در انجام این تکلیف دولتمردان تصمیم گیرندگان و تصمیم سازان نقش اصلی را برعهده دارند. در این مقطع از تاریخ عراق دولتمردان و تصمیم سازان و تصمیم گیرندگان به تکلیف خود عمل نکرده اند. بر کسی پوشیده نیست که این وادادگی و عقب نشینی در اثر تهدیدهای آمریکا به سرنگونی دولت مصادره کردن اموال و نفت ایجاد ناامنی در عراق عدم مساعدت برای حل و فصل بدهی ها و باقی نگهداشتن این کشور در فصل هفتم منشور سازمان ملل صورت گرفته است . گناه بزرگ دولتمردان عراقی نیز همین است که به جای مقاومت و بی اعتنائی به این تهدیدها در برابر خواسته های نامشروع دولت آمریکا آنهم در شرایطی که رئیس جمهور منتخب و جدید آمریکا سخن از خروج از عراق به میان آورده و زمینه مساعدی برای پس زدن مطالبات دولت بوش وجود داشته تسلیم شده اند! آمریکائی ها قطعا با به دست آوردن این نقطه ضعف مطامع خود را گسترش داده و از این پس مطالبات بیشتری را مطرح خواهند کرد و همواره با حربه تهدید مسئولان عراقی را وادار به تسلیم خواهند کرد.
۵) با توجه به اینکه امضا و تصویب توافق نامه امنیتی یا کاپیتولاسیون که در واقع عراق را به قباله آمریکا در آورده است در دوران حاکمیت دولت شیعه بر عراق صورت گرفته این اقدام کارنامه درخشان شیعیان در تاریخ این کشور را لکه دار خواهد کرد. واقعیت اینست که از مرجعیت شیعه نیز در این برهه حساس انتظار بیشتری وجود داشت .
اکنون تنها راه باقیمانده اینست که مردم عراق به صحنه بیایند و با ابراز مخالفت های مستمر راه را بر اجرائی شدن این توافق نامه ننگین ببندند. مرجعیت شیعه نیز می تواند با پشتوانه مردمی قصوری را که صورت گرفته جبران نماید و با خارج کردن عراق از قباله آمریکا اجازه ندهد این لکه ننگ در کارنامه درخشان شیعه در تاریخ عراق باقی بماند. انتظار از مرجعیت شیعه اکنون برعهده گرفتن همان نقشی است که در جریان اشغال عراق توسط انگلیس در دوران بعد از حاکمیت عثمانی ها علیه اشغالگری انگلیس ایفا کرد.

منبع : پایگاه خبری تحلیلی قلم پرس