سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا

تپش قلب من در سرزمین وحی


تپش قلب من در سرزمین وحی
لحظه وداع و خداحافظی لحظه ای سخت بود، لحظه ای که باید از جاذبه های دنیایی دور می شدم و به آفاق می پیوستم لحظه ای که هر قدر بالاتر می رفتم جاذبه زمین نیز از من دورتر می شد و نیاز به پرواز روحی در من عمیق تر. می خواستم حب دنیا را با همه شیرینی اش، از دلم بیرون کنم و حلاوت و شیرینی جاذبه های معنوی را تجربه کنم. برای شروع این وداع باید اعوذبالله من همزات‌الشیاطین را با خدایم نجوا می کردم تا کمکم کند، پرواز از دنیای خاکی یعنی دل کندن از گناه و اشتباه، رها شدن و بریدن از نفس اماره که هر آن انسان را به بدی ها سوق می دهد. خانه تکانی دل و غلبه بر کشش های گناه آلود آن و خروج از مدار شیطان.
زنگار را باید از دلم می زدودم و وزنه های پر کشش و پر زرق و برق دنیا را در جاذبه زمین رها می کردم تا سبک شوم و اوج بگیرم و در آسمان آبی کمال و خدادوستی و معرفت نفس به پرواز درآیم خدایا کمکم کن که اوج بگیرم و به حریم کبریایی ات، خانه دوست، کعبه، دست یابم آن قدر خود را سبک کردم تا بتوانم پرواز در آسمان پاک و آبی را تجربه کنم بعد از مدتی خود را در خانه دوست، مکه معظمه دیدم.
● لبیک لاشریک لک لبیک
آن گاه که به میقات درآمدم و غسل و نیت کردم که خدایا مرا از اشتباهات و گناهان بشوی و به سفارش پیشوای راستین شیعیان سیدالساجدین نیت کردم هنگام پوشیدن لباس احرام، لباس معصیت و نافرمانی را برای همیشه از تن بیرون آورم و جامه سفید اطاعت و فرمانبرداری را به جای آن بپوشم، لبیک را بر زبان جاری کردم و پیمان بستم که خدایا آن چه را که بر من روا نداشتی بر من حرام کن و توفیق عمل و ثابت قدم ماندن بر واجبات را برمن عطا فرما. طواف کردم، طوافی که مسیر عاشقان است عاشقی که باید با بال هایش بسوزد تا به نور برسد. در حال طواف، هزاران سخن ناگفته با خدا داشتم و از خدا خواستم که از شر شیطان نفس به او پناه برم تا عمل ناچیزم در حج برایم بزرگ جلوه نکند و تواضع را پیشه سازم و غرور و خودخواهی را زیر پا گذارم.
نماز حج را به جای آوردم. از خدا خواستم که شیطان نفس را هنگام سجده سرکوب کنم و بینی اش را بر خاک بمالم و در برابر عظمت و بزرگی خداوند به سجده افتادم و در نخستین وداع آخر از پروردگار مهربان خواستم که این وداع آخرم نباشد و عمل به دستورات قرآن کریم، و ائمه اطهار را برایم حفظ کند. در وداع آخر رو به خانه خدا ایستادم و گفتم: خدایا مرا از راه حقی بر خوردار کن که آن را ترک نگویم و مرا از نیت درستی بهره مند فرما که در آن دچار تردید نشوم و تا زمانی که عمرم در اطاعتت صرف شود، از نعمت طول عمر برخوردارم کن و هر گاه عمرم چراگاه شیطان شود جانم را بگیر پیش از آن که خشم شدید تو متوجه ام شود.
(هذا مقام عائذبک من النار) خدایا این مقام و جایگاه کسی است که از آتش دوزخ به تو پناه می برد.
خدایا نیروی مرا در راهی به کار گیر که مایه خشنودیت شود و آن چنان در دین خودت ثابت قدمم گردان که در آن بمیرم و در آن زنده شوم مرا از بندگان شایسته ات بگردان باشد که امام عصر حضرت مهدی عج از ما راضی باشد.
آمین یا رب العالمین

مرضیه محمدی
مربی حج عمره دانش آموزی
منبع : روزنامه خراسان


همچنین مشاهده کنید