توهّم بی‌نیازی

دولت نهم از اقبال بلندی برخوردار است زیرا کثرت سوژه‌های سیاسی، اقتصادی و بین المللی فرصتی باقی نگذاشته است تا مردم به سراغ دولتمردان بروند و با یادآوری برخی شعارهای انتخاباتی، مثلا‌ً از آنها بپرسند که <نمود کابینه هفتاد میلیونی> در کجا قابل مشاهده است؟
اما فراموشی مردم و یا برخی موضوعات روزمره که اذهان را از شعارهای انتخاباتی منحرف می‌کند، قاعدتاً بر دیدگاههای اصولی و مبنایی رئیس جمهور اثرگذار نخواهد بود. یکی از این دیدگاهها -که تنها ۴ روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری، در جمع ۱۴۰ نماینده مجلس هفتم توسط احمدی نژاد مطرح شد- لزوم استفاده از همه ظرفیت‌های داخلی برای پیشبرد امور کشور و مخالفت با حذف رقبا، در صورت پیروزی بود. احمدی نژاد در جمع تقریباً نیمی از نمایندگان مجلس اظهار داشت:
<اگر همه دست به دست هم دهیم و به مردم خدمت کنیم، باز هم کم می‌آوریم، بنابراین معنا ندارد در صورت رای آوردن در انتخابات، دوستان‌مان را به زمین بزنیم>
کیهان سه شنبه ۳۱ خرداد ۸۴.
نگارنده فعلا‌ً بنا ندارد به ارزیابی صحت ادعـای کـسانی بپردازد که بحث خانه تکانی دستگاههای دولتی و وابسته به دولت از وجود اکثریت مدیران پیشین را مطرح می‌کنند؛ اگرچه اظهارات فعالا‌ن سیاسی وابسته به جناح‌های گوناگون - و حتی اصولگرایان - حاکی از عدم موفقیت یا عدم علا‌قه‌مندی دولتمردان به بهره‌گیری کـامـل از تـجـربـیات گذشتگان و ظرفیت‌های کارشناسی و مدیریتی موجود در خارج از دولت فعلی می‌باشد. اما نمی‌توان در برابرحاکمیت این خصلت و روش بر موضوع حساس انرژی هسته‌ای که بر سرنوشت حال و آینده کشور تأثیرگذار است سکوت کرد.
هزینه‌های مالی، انسانی و حیثیتی که در سال‌های اخیر صرف پیشبرد فعالیت‌های هسته‌ای شده است و نیز دستاوردهای ناشی از دسترسی ایران به تکنولوژی صلحآمیز هسته‌ای - در صورت پیگیری عالمانه و همراه با تدبیر پرونده - در حدی است که هر نوع کوتاهی در این زمینه به هیچ وجه قابل جبران نخواهد بود. تفاوتی هم نمی‌کند که این کوتاهی، عدم بهره‌گیری از پتانسیل‌های موجوددر کشور باشد یا ایجاد بهانه برای دست کسانی که به دنبال انزوای ایران هستند و یا ساده‌انگاری و اعتماد به کشورهایی که تاکنون در اثبات دوستی خود با ملت ایران، نمره قابل قبولی کسب نکرده‌اند. البته اگر به دقت بررسی شود همه عوامل فوق از یک خصلت نشأت می‌گیرد: <تکیه بیش از حد عده‌ای از سیاستمداران و مدیران به قابلیت‌های خود و احساس بی‌نیازی از سایر دیدگاههای کارشناسی.>
در موضوع هسته‌ای، از نخستین روزهای استقرار دولت نهم، عده‌ای تلا‌ش کردند که سیاست های پیشین را منفعل و حتی گاه ضد ملی جلوه دهند و بر همین اساس تغییر بسیاری از استراتژی‌ها و تاکتیک‌ها را در دستور کار خود قرار دادند. اصرار بر نفی روش‌های گذشته در مورد پرونده هسته‌ای با اعلا‌م بی‌نیازی از مذاکره با اروپا - که البته بعداً تعدیل گردید - آغاز شد و بعدها در جلساتی که به عنوان جشن هسته‌ای برگزار گردید به شیوه‌هایی دیگر رخ نمود، به طوری که به هنگام اعلا‌م موفقیت‌های هسته‌ای، به نقش اساسی دولت‌های هاشمی رفسنجانی و خاتمی در کسب این موفقیت‌ها، کوچکترین اشاره‌ای نشد.
البته به یقین می‌توان گفت <خسّت> در تجلیل از گذشتگان، تنها باعث افزایش کدورت‌های داخـلـی نـگـردیـد بلکهاین توهم را در بعضی طرف‌های خارجی ایجاد نمود که موضوع هسته‌ای، نه یک امر اجماعی در داخل ایران، بلکه سوژه‌ای است که می‌توان به اختلا‌ف بر سر آن، دل خوش کرد. خوشبختانه تدبیر رفسنجانی و خاتمی و اصلا‌ح طلبان طرفدار آنها، تا حدودی این توهم را برطرف کرد.
اما نوع مواجهه تعدادی از عناصر شاخص در دولت نهم با سفر دکتر حسن روحانی به آلمان و احتمال مذاکره او با سولا‌نا، بار دیگر توهّم‌های سابق بخصوص توهّم <عدم تمایل دولت نهم به بهره‌گیری از پتانسیل‌های موجود در سیاستمداران و مسئولا‌ن دولت‌های قبلی> را در اذهان زنده کرده است. در ابتدای هفته جاری و پس از اعلا‌م رسمی خبر سفر روحانی، سخنگوی وزارت خارجه ایران نسبت به آن اظهار بی اطلا‌عی کرد و در پایان هفته - دیروز - سخنگوی دولت به گونه‌ای در این مورد سخن گفت که هر ناظر بیرونی، وجود اختلا‌ف میان دیدگاههای دولت نهم و مواضع دکتر روحانی پیرامون پرونده هسته‌ای را از آن برداشت می‌کرد. این در حالی است که یکی از اصلی‌ترین نقش‌ها در رساندن پروژه هسته‌ای ایران به وضعیت امروز، برعهده روحانی بوده و هم‌اکنون نیز او <نمایندگی رهبری در شورای‌عالی امنیت ملی> را به عهده دارد. آیا دولتمردان گمان می‌کنند ایجاد این شبهه که <حتی شخصیتی مانند روحانی سیاست‌های هسته‌ای دولت نهم را تایید نمی‌کند> باعث تقویت موضع کشورمان در مجامع بین‌المللی خواهد شد؟
در این مورد و نیز در خصوص بعضی روشهای مدیریتی و سیاسی دولت نهم، سخن بسیار است اما شاید لا‌زم باشد که دولتمردان برخی تصورات خود از دیگران را اصلا‌ح و برخی توهمات در مورد توانمندی‌های استثنایی خویش را نیز مورد بازنگری قرار دهند.

منبع : روزنامه آفتاب یزد