ییلاق و قشلاق

ییلاق عشایر بویژه عشایر تركاشوند دامنه‌های كوه الوند است كه نواحی شمالی گنج‌نامه و كوه‌های كشانی و آرتیمان در نزدیكی تویسركان را در بر می‌‌گیرد.
تركاشوند از اواخر اردیبهشت تا اواسط خرداد ماه به تدریج به این ناحیه كوچ می‌كنند و از نیمه دوم مرداد ماه به سوی قشلاق حركت می‌كنند و آخرین گروه آنان اواسط مهرماه این منطقه را ترك می‌كنند. البته زمان ورود و خروج آنان به وضع مراتع و دمای هوا بستگی دارد. تركاشوندها پس از حركت از ییلاق به دو گروه تقسیم می‌شوند : گروهی كه نیمه یكجانشین هستند و گروهی كه به گرمسیر می‌روند. دسته اول به نواحی روستائی در اطراف شهرستان‌های صحنه و كنگاور، از آن جمله به دهات كلی دره، حمام دره، در مران، كل و سر می‌روند. اینان حدود یك ماه و نیم تا دو ماه پس از عید نوروز در آنجا می‌مانند تا دوباره به سوی ییلاقات حركت نمایند. از دسته دوم عده‌ای به ناحیه پشته امام حسن می‌روند، ولی اكثر آنها به دشت‌های خوزستان كوچ می‌كنند. ییلاق مردم ایل یارم تاقلو پیرامون همدان و قشلاقشان مناطق شمال لرستان و اطراف استان مركزی می‌باشد. منطقه ییلاقی ایل جمیر ارتفاعات شمالی و جنوب الوند می‌باشد و قشلاق آن‌ها در مناطق دهلران، شمال لرستان، شرق باختران و استان مركزی است. كوچ مسیر عشایر تركاشوند از چند طریق و در زمان‌های مختلف صورت می‌گیرد: نیمه یكجانشینان از دهات اطراف صحنه و كنگاور و از طریق دهستان خرمرود به دامنه‌های الوند روی می‌آورند. طول این مدت حدود یك هفته است. گروه مستقر در پشته امام حسن در حدود فروردین حركت كرده و در طول یك ماه به ییلاق می‌رسند. گروه مستقر در خوزستان در اواسط فروردین ماه بار می‌‌بندند و آرام آرام ظرف مدت پنجاه روز به دامنه‌های الوند می‌رسند.