لباس رسمی - THE TUXEDO

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : آدام شرودر و جان هـ. ویلیامز
کارگردان : کوین دانوون
فیلمنامه‌نویس : مایکل لیسن و مایکل ج. ویلسن، برمبنای داستانی نوشتهٔ فیل هی، مت مانفردی و ویلسن
فیلمبردار : استیون ف. ویندون
آهنگساز(موسیقی متن) : کریستوف بک و جان دبنی
هنرپیشگان : جکی چان، جنیفر لاو هیوئیت، جیسن آیزاکس، دبی مازار، ریچی کاستر، پیتر استورمار، میا کاتت و رومانی مالکو
نوع فیلم : رنگی، ۹۸ دقیقه


̎جیمی تانگ̎ (جکی چان)، رانندهٔ تاکسی خوش قلب و قدری دست‌وپاچلفتیِ نیویورکی را ̎استینا̎ (مازار)، به‌عنوان رانندهٔ شخصی شریکش، ̎کلارک دولینِ̎ میلیونر (آیزاکس) استخدام می‌کند. پس از آن‌که حادثه‌ای مرموز سروکارِ ̎دولین̎ را به بیمارستان می‌اندازد، ̎تانگ̎ متوجه می‌شود که رئیس جدیدش، رازی دارد: ̎دولین̎ وقتی مشغول زدوبندهای اقتصادی نیست، مأموری مخفی است که برای یک آژانس امنیتی مهم کار می‌کند. راز موفقیت ̎دولین̎ به‌عنوان جاسوس، لباس رسمی خاصی است که می‌پوشد ـ لباسی پر از سلاح‌های مدرن که او را به یک ماشین جنگی سوپرمدرن تبدیل می‌کند. وقتی ̎تانگ̎ این لباس رسمی را تن می‌کند و به یک استاد ورزش‌های رزمی تبدیل می‌شود، جای ̎دولین̎ را می‌گیرد و پی می‌برد که جراحت‌های ̎دولین̎ تصادفی به سرش نیامده است. در حالی‌که ̎تانگ̎ در تعقیب مشتی آدم خبیث است که خیال سلطه بر دنیا را در سر می‌پرورانند، باید با هم‌کار جدید ̎دولین̎، ̎دل بلین̎ (هیوئیت)، مأموری تازه‌کار نیز کنار بیاید، چون ̎بلین̎ نیز به همان اندازهٔ ̎تانگ̎ در برابر مأموریت‌ جدیدش هاج‌وواج مانده است.
● لباس رسمی برای استعداده و قابلیت‌های چان چند سایز کوچک‌تر است. ستارهٔ هنگ‌کنگی خودش یک پا جلوه‌های ویژهٔ انسانی است ولی این‌جا حرکات اکشن منحصر به فردش را با جلوه‌های دیجیتالی ادغام کرده‌اند. این ایدهٔ بد، به خاطر کارگردانی بی‌بو و خاصیتِ دانوون ـ که قبلاً آگهی‌های تبلیغاتی می‌ساخته و در این‌جا نخستین فیلمش را کارگردانی کرده ـ بیش‌تر هم توی چشم می‌زند. به این‌ها پی‌رنگیِ نامفهوم و بازی بی‌نمک و سرد ستارهٔ فیلم، هیوئیت نیز اضافه شده است. فیلم، بی‌شک، ضغیف‌ترین تجربهٔ هالیوودیِ چان است. در نهایت، حکایت رانندۀ تاکسی‌ای که به کمک یک لباس رسمیِ پر از امکانات پیش‌رفته، به جاسوس تبدیل می‌شود، حکایتی است هشداردهنده برای دیگر ستاره‌های شرق آسیا، که هالیوود آنان را اغوا می‌کند تا پروژه‌های عظیم‌تری بسازند و به شهرت بیش‌تری برسند؛ حال آن‌که آشکار می‌شود که استعدادهای این ستاره‌ها الزاماً با گشاده‌دستی‌های هالیوود سازگاری ندارد.