زندگی هم‌چون یک خانه - LIFE AS A HOUSE

سال تولید : ۲۰۰۱
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : اروین وینکلر و راب کاوئن
کارگردان : اروین وینکلر
فیلمنامه‌نویس : مارک اندرس
فیلمبردار : ویلموش ژیگموند
آهنگساز(موسیقی متن) : مارک ایشم
هنرپیشگان : کوین کلاین، کریستین اسکات تامس، هیدن کریستنسن، جینا مالون، مری استین‌برگن، جرمی شریدان و ساندرا نلسن
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۵ دقیقه


̎جرج̎ (کلاین) آشیتکتی است که در خانه‌ای محقر، کنار دریا و همسایگانی با خانه‌هائی گران‌قیمت زندگی می‌کند. او مایهٔ رنج و عذاب در و همسایه و آن‌قدر بی‌نزاکت است که جلوی چشم آنان، آشغال‌هایش را از حیاط پشت خانه، به اقیانوس می‌ریزد. ̎آلیسا̎ (مالون) دختر نوجوانی که در همسایگی زندگی می‌کند، ̎جرج̎ را بامزه تلقی می‌کند ولی مادرش، ̎کالین̎ (استین‌برگن) از رفتار او خوشش نمی‌آید. همه چیز بر وفق مراد ̎جرج̎ پیش می‌رود تا این‌که یک روز او را از کار بیست‌سالهٔ آرشیتکتی‌اش اخراج می‌کنند و بعد دیری نگذشته که خبردار می‌شود فقط یک‌سال فرصت زندگی دارد. فشار عصبی و درد باعث می‌شود از حال برود و سری به بیمارستان بزند. وقوع این حوادث، ذهنش را متوجه همسر سابقش، ̎رابین̎ (اسکات تامس) و پسر عنان‌گسیخته‌ و ناآرامش، ̎سام̎ (کریستنسن) می‌کند. شوهر جدید ̎رابین̎، از بی‌قراری‌های ̎سام̎ جانش به لب رسیده و پسرک از فکر این‌که مجبور است تابستان را با پدری بگذراند که مدت‌ها از دور او بوده و بینشان رابطه‌ای وجود ندارد، اصلاً خوشحال نیست...
● اورین وینکلرِ تهیه کننده ـ و از جمله تهیه کنندهٔ دو تا از تأثیرگذارترین تصاویر از دنیای یک مشت‌زن حرفه‌ای، راکی (جان آویلدسن، ۱۹۷۶) و گاو خشمگین (مارتین اسکورسیزی، ۱۹۷۹) ـ در شصت سالگی کار کارگردانی را شروع کرد، ولی به اعتبار قبلی خود چیزی نیفزود. زندگی... شاید بهترین فیلم او در مقام جدید باشد. داستانی دربارۀ میان‌سالی و فرصتی که برای تجدیدنظر ایجاد می‌کند، با فیلم‌نامهٔ اندرس، نویسندهٔ فیلم شاخص دیگری از این رده ـ بهترین شکل ممکن (جیمز بروکس، ۱۹۹۷). شاید سن و سال وینکلر باعث شده او هم‌دلی و نزدیکی خاصی با احساسات و آرزوهای قهرمان تنها و غمگینش ـ با یک بازی بسیار ملموس از کلاین ـ پیدا کند و فیلم متأثر کننده و شبیه تجربهٔ دست اول به نظر برسد. این قهرمان که رویای آمریکائی موفقیت را عملی کرده، از آن گذشته و از همه چیز بیزار شده است، حالا می‌خواهد خانه‌ای بر لبهٔ صخره بسازد و این استعاره با همهٔ مضحک به نظر آمدنش در آغاز، کم‌کم به تصویری واقع‌گرایانه از فرآیند بازآفرینی شخصیت اصلی تبدیل می‌شود. راه‌حل، انجام دادن کاری آن‌طوری که خودت دوست داری و نه آن‌طور که دیگران ـ حتی عزیزانت ـ می‌خواهند، آشناست (و ساختن خانه طبق سلیقهٔ فردی هدف سفت و سخت کَری گرانت در آقای بلاندینگز خانهٔ رویائی خود را می‌سازدِ هـ.ک.پاتر ۱۹۴۷، نیز بود) اما جزئیات، گفت‌وگوها و حضور پر از درد و نومیدی کلاین فیلم را از کار در می‌آورد و صد البته لوکیشن بسیار زیبای منطقه‌ای ساحلی کنار اقیانوس آرام، جائی که این خانه قرار است ساخته شود، باعث می‌شود لحظات تصمیم روحی و درونی، چشم‌اندازی فریبنده داشته باشد.