هروله به سوی لیبی

باز هم طبق معمول یكی از مقامات لیبی بدون اعلا‌م خبر در مطبوعات و رسانه‌های داخلی، به صورت غیرمترقبه وارد ایران شد. در این پیوند چند نكته بسیار مهم و اصولی به نظر می‌رسد:
۱) چرا دولت نهم، در حالی كه به تبلیغات درباره موفقیت‌های خود در سیاست خارجی نیاز دارد، همواره از اعلا‌م خبر دعوت یا ورود مقامات لیبیایی به ایران پرهیز می‌كند و ناگهان نیمه‌های روز خبر ورود آنها را با رعایت حداقل انعكاس رسانه‌ای مخابره می‌نماید؟ این پرهیز و شاید احساس شرم - چه خودآگاه و چه ناخودآگاه - در چه اصلی ریشه دارد؟ ریشه این احساس شرمساری و نتیجتا لا‌پوشانی و سرپوش گذاشتن‌ها بر دعوت‌ها و دیگر تعاملا‌ت سیاسی با لیبی را باید در اصل <عزت اسلا‌می> و <غیرت ملی> ایرانیان جست‌وجو كرد. آن دسته از مقامات جمهوری اسلا‌می كه فكر می‌كنند باید به هر قیمت و با هر هزینه و هرگونه چشم‌پوشی از اصول دینی و ملی برای توسعه روابط خارجی تلا‌ش كنند وقتی كه به مورد <لیبی> می‌رسند، یا ناخودآگاه دچار تردید می‌شوند و وجدانشان اجازه توسعه روابط را نمی‌دهد و یا آگاهانه از عواقب هروله كردن به سوی لیبی پرهیز می‌كنند.زیرا در ضمیر خود و یا بر اساس عقل آینده‌نگر خود عواقب آن را پیش‌بینی می‌كنند، لذا از اینكه خبر اقداماتشان در قلمرو توسعه روابط با لیبی، مطرح شود احساس شرم می‌كنند.
۲) سوال بعد این است كه چرا احساس شرمساری می‌كنید؟زیرا هنوز خاطره اقدامات تروریستی رژیم لیبی و از جمله ربودن امام موسی‌صدر، اندیشمند مصلح، آن هم در بحرانی‌ترین شرایط تاریخ ایران و لبنان را فراموش نكرده‌اند، زیرا دولت نهم هنوز نتوانسته‌گامی در راستای آزادی امام موسی صدر و تعیین مجرم و محاكمه مجرمان این آدم‌ربایی بزرگ بردارد. بدین‌سبب، ویژگی‌های نامطلوب رژیم لیبی و بدنامی جهانی آن از یك سو و كوتاهی‌ها و غفلت‌های سكانداران سیاسی خارجی دولت نهم از سوی دیگر باعث این احساس شرمساری است.
۳) هنوز اقدامات رژیم لیبی در طرح مجدد مساله جزایر ایرانی خلیج فارس در سازمان ملل و اتحادیه اروپا از خاطر مردم ایران نرفته است و ایرانیان نمی‌توانند چنین برخوردی را از ذهن ایشان بشویند، حتی اگر معاملا‌ت سیاسی چنین اراده‌ای داشته باشد.
۴) هنوز مراجع عظام تقلید نسبت به تعاملا‌ت سیاسی و معاملا‌ت اقتصادی با رژیمی كه در اسلا‌م بدعت‌های گوناگون گذاشته، قسمتی از آیات قرآن را حذف كرده و بارها نسبت‌های ناروا به شیعیان بسته است، معترضند و بدیهی است كه نباید خبر دعوت مقامات لیبیایی به ایران زودتر از زمان ورودشان مطرح شود. باید مراجع تقلید و روحانیون بزرگوار را غافلگیر كرد.
۵) هنوز دانشگاهیان و كارشناسان كشور، رفتار رژیم لیبی را در فروش اطلا‌عات هسته‌ای ایران به غرب فراموش نكرده‌اند و این همه فشار و هجوم و تهدید غرب علیه ایران را معلول هروله لیبی به سوی آمریكا و اسرائیل می‌دانند.
۶) پول‌هایی كه رژیم لیبی برای نهضت تجزیه‌طلبان خوزستان پرداخت كرده است هنوز ذهن مسوولا‌ن اطلا‌عاتی و امنیتی كشور را می‌آزارد و اصل عدم اعتماد به لیبی نمی‌گذارد كه ایشان به راحتی با توسعه روابط موافقت كنند.
۷) اما این رسم قایم‌باشك‌بازی‌ها و غافلگیر كردن‌ها و اعلا‌م خبرنكردن‌ها از منظر دیگری نیز قابل تامل است.
آیا رژیم لیبی نمی‌فهمد كه مسوولا‌ن ایرانی- علی‌رغم این همه مخالفت و اعتراض داخلی از سوی همه اقشار و گروه‌ها- كاری غیراصولی و مغایر موازین حقوقی و آموزه‌های اسلا‌می و مبانی قانون اساسی در حفظ حقوق شهروندان می‌كنند؟
آیا فكر كرده‌اید چه تصویری از دستگاه سیاست خارجی دولت نهم در ذهن مقامات لیبیایی نقش بسته است؟ غیر از این است كه پنداشته‌اند دولت كشوری بلند و سرافرازی چون ایران به آنها نیازمند است و این پندار مغایر عزت اسلا‌می و غیرت ایرانی ما نیست؟
این چه نیازمندی بی‌نظیری است كه باید حقوق شهروندی امام موسی‌صدر را زیر پا گذاشت، مراجع عظام را غافلگیر كرد، بر خیانت‌های سیاسی دیگر چشم فروبست؟ من و بسیاری از مردم ایران، حتی بسیاری از نمایندگان این مردم و معتمدان این امت پاسخی برای سوال‌های مذكور نداریم، در حالی كه از این احساس شرمندگی احساس توهین و تحقیر می‌كنیم. ‌
سخن كوتاه كنم، دولت‌ها به میزانی كه به مردمشان احترام می‌گذارند و از حقوق شهروندانشان دفاع می‌كنند، در دنیای امروز مورد احترام و اعتبار قرار می‌گیرند. و دنیای امروز آن‌قدر كوچك شده است كه مصلحت‌بازی و سیاسی‌كاری را زود می‌فهمد و آن را ضعف بزرگی می‌داند و هنگام تعامل با چنین كشورها و دولت‌هایی، از آن نقطه ضعف استفاده می‌كند.

م. فریاد

منبع : روزنامه اعتماد ملی