خاطرات موتور سیکلت - THE MOTORCYCLE DIARIES

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : فرانسه، پرو، شیلی، آرژانتین، انگلستان، آلمان و آمریکا
محصول : ادگارد تننبوم، مایکل نوزیک و کارن تنکهوف
کارگردان : والتر سالس
فیلمنامه‌نویس : خوزه ریورا، برمبنای کتابی نوشتهٔ آلبرتو گرانادو و ارنستو چه گه‌وارا
فیلمبردار : اریک گوتیه
آهنگساز(موسیقی متن) : گوستاوو سانتائولالا
هنرپیشگان : گائل گارسیا برنال، رودریگو دِ لا سرنا، مرسدس موران، ژان پی‌یر نوئر، لوکاس اورو، مارینا گلسر و سوفیا برتولوتو
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۶ دقیقه


̎آلبرتو گرانادو̎ی بیست و نه ساله (د لا سرنا)، دانشجوی شیمی و دوستش، ̎ارنستو گه‌وارا̎ی بیست و سه ساله (برنال)، دانشجوی پزشکی، موتورسیکلت زهوار دررفته‌ای می‌خرند و به جاده می‌زنند تا کشورهای آمریکای لاتین را درنوردند. آن‌دو طوری برنامه‌ریزی کرده‌اند که سی‌امین سال تولد ̎آلبرتو̎ را در ونزوئلا جشن بگیرند. به شیلی که می‌رسند پولی برایشان باقی نمانده و بنابراین خود را پزشکانی معروف جا می‌زنند و در مطبوعات محلی از آنان تجلیل می‌شود. شهرتی که به‌هم می‌زنند باعث می‌شود مکانیک محلی موتورسیکلتشان را مجانی تعمیر کند. سپس در یک مهمانی شرکت می‌کنند که در آن همسر مکانیک به ̎ارنستو̎ علاقه‌مند می‌شود. اما مکانیک متوجه موضوع می‌شود و به اتفاق دوستانش خیال تکه‌تکه کردن آن دو رفیق را دارد که با زحمت فرار می‌کنند. وقتی موتورسیکلت نفس آخر را می‌کشد در جاده رهایش می‌کنند و پیاده به سفر خود ادامه می‌دهند. هنگامی که به معدن عظیمی در آتاکاما می‌رسند، ̎ارنستو̎ به استثمار کارگران اعتراض می‌کند. در پرو به بقایای تمدن درخشان اینکا می‌رسند ولی هرچه می‌بینند فقر و تنگدستی است. در لیما بیماران جذامی را تیمار می‌کنند و ̎ارنستو̎ در همان‌جا با زن دیگری آشنا می‌شود و حملهٔ بیماری آسم تقریباً از پایش می‌اندازد. در کولونی جذامی‌ها، غریبه‌ها را از ارتباط با بیماران بر حذر می‌دارند ولی ̎ارنستو̎ و ̎آلبرتو̎ این هشدارها را نادیده می‌گیرند. ̎ارنستو̎ در سالگرد تولد بیست و چهار سالگی‌اش، با شنا از عرض رودخانهٔ آلوده‌ای که کولونی جذامی‌ها را از محل سکونت مردم عادی جدا کرده، می‌گذرد و بدین‌ ترتیب هم‌دردی خود را با جذامی‌ها نشان می‌دهد و به نوعی بلوغ می‌رسد. ̎آلبرتو̎ و ̎ارنستو̎ از هم جدا می‌شوند. نوشته‌ای در پایان خبر می‌دهد که در سال ۱۹۶۰، ̎ارنستو چه گه‌وارا̎ دوستش ̎آلبرتو̎ را به کوبای انقلابی فرا خواند.
● فیلم‌نامهٔ این چندمین سرگذشت‌نامهٔ چه‌ گه‌وارا، که عملاً از روی یادداشت‌های شخصی خود او نوشته شده، آمیزه‌ای از تاریخ و سینما است و در قالب فیلمی جاده‌ای، ماجرائی را به تصویر می‌کشد که طی آن دو ̎دکتر بعد از این̎ مسافتی نزدیک به ده هزار کیلومتر را سوار بر موتورسیکلت می‌پیمایند. یکی از این موتورسواران، چه‌ گه‌وارای انقلابی است. او در این‌جا یک دکتر ایده‌آلیست معرفی می‌شود که خانواده‌ای مرفه دارد و طی این سفر، متحول به یک انقلابی مبارز تبدیل می‌شود. درون‌مایهٔ داستان، کشف و شهود یک انسان است و یافتن پاسخی برای این سئوال که: اصولاً ما برای چه هستی یافته‌ایم؟ این فلسفه که زیربنای اساسی ساختار فیلم قرار گرفته، در سطحی دیگر و در دو بخش نمود پیدا می‌کند: نیمهٔ اول فیلم که بیشتر به جنبه‌های شخصی زندگی چه گه‌وارا و دوستش و ماجراهای سفر آن‌دو می‌پردازد، زمینه‌ساز تغییر نگرش آنان است. اما در نیمهٔ دوم و با ورود آنان به قلمرو جذامیان، پرسش فلسفی بالا پُر رنگ‌تر می‌شود و دو قهرمان را عملاً در چالشی وارد می‌کند که بنا به ملاحظات انسانی، گریزی از آن نیست. بیداری آنان و مبارزه‌شان در نهایت و به تلویح پیام فیلم را، مبنی بر وجود رفتارهای غیرانسانی در جوامع بشری، حرص، طمع، و تأثیر صنعتی شدن بر دنیای مدرن، به خوبی به تماشاگر القا می‌کند ـ تماشاگری که با دیدن این فیلم می‌تواند واقعی بودن تصورات خود از آمریکای جنوبی دههٔ ۱۹۵۰ و قهرمانانی را هم که در آن فضا پرورش یافته‌اند ارزیابی کند. این نخستین فیلم دربارهٔ زندگی و مبارزات ارنستو چه گه‌وارا نیست و آخرین‌شان هم نخواهد بود، اما بی‌تردید و تا به امروز، سرزنده‌ترین و شوخ‌طبع‌ترین شخصیت را از او به تصویر کشیده است. فیلم، برندهٔ اسکار بهترین ترانه شد و نامزد دریافت اسکار برای بهترین فیلم‌نامهٔ اقتباسی هم بود.