طلسم ششم در انتظار طلائی‌پوشان

برزیل تنها گزینه قهرمانی است. در فوتبال سابقه نداشته که تیمی بدون انجام حتی یک بازی در جام جهانی همگان آن تیم را قهرمان بدانند. تیمی که در سال ۲۰۰۲ قهرمان و امسال هم بازیکنان جوان و جویای نام و باتجربه را با هم و در کنار هم دارد. وضعیت امروز برزیل درست همانند زمان حضور پله، اسطوره فوتبال و جهان و هم‌تیمی‌هایش در جام جهانی ۱۹۷۰ است. برزیل خود می‌داند که بهترین است اما بیش از هر کس دیگر به محدودیت‌ها نیز واقف است.
توستائو که در خط حمله برزیل در کنار پله بود می‌گوید برزیل بدون شک شانس زیادی برای قهرمانی و تنها شانس بالائی برای کسب جام جهانی دارد. اما تیم‌های زیادی هستند که به اندازه کافی برای قهرمانی شانس دارند. تفاوت ما با آن تیم‌ها خیلی ناچیز است فکر می‌کنم شانس برزیل در این دوره برای قهرمان نشدن بیش از قهرمان شدن باشد. نباید فراموش کرد که به‌غیر از برزیل ۳۱ تیم دیگر در جام جهانی حضور دارند و آنها هم نه برای باخت که برای برد و حتی قهرمانی به میدان می‌روند.
● تاریخ تکرار می‌شود
برزیل حساب ویژه‌ای روی بازیکنان آفریقائی ـ برزیلی خود باز کرده است. هواداران برزیل نیز می‌خواهند گلزنی‌ها و حرکات پا به توپ استثنائی این دسته بازیکنان را ببینند. لئوناردو، بازیکن ملی‌پوش سابق برزیل می‌گوید: هر بار که برزیل شانس قهرمانی داشته نتوانسته قهرمان شود. لئوناردو درست می‌گوید. در سال ۱۹۶۲ بود که برزیل شانس قهرمانی داشت و قهرمان شد و پس از آن هیچ‌گاه نتوانست شانسی برای قهرمانی بیاورد که جام را بالای سر ببرد. لئوناردو بازیکن برزیلی است که در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا حضور داشت و با برزیل قهرمان شد. لئوناردو در فرانسه نیز حضور داشت و با وجود آنکه در آن سال (۱۹۹۸) امیدوار کسب جام بود، جام در فرانسه به فرانسویان رسید. در سال ۲۰۰۲ برزیل وضعیت سختی داشت اما توانست در بازی فینال مقابل آلمان که صدراعظم وقت آلمان گردهارد شرودر، از تماشاگران آن بود و برای اسکورت جام به آلمان، به ورزشگاه یوکوهامای ژاپن آمده بود کانوی برزیلی جام را بالای سر ببرد و قهرمان شود. برزیل هیچ‌گاه نتوانسته در اروپا قهرمان جهان شو. لئوناردو می‌گوید: ”تنها یک‌بار و آن‌هم در سوئد بود که توانستیم در اروپا قهرمان جهان شویم. برزیل حتی زمانی‌که رقابت‌های جام‌جهانی در آلمان غربی برگزار می‌شد نه دوم و سوم که چهارم جهان شد. این‌بار با پیروزی مقابل آلمان در جام جهانی ۲۰۰۲ با این امید به آلمان آمده‌اند تا در اروپا قهرمان شوند اما تاریخ می‌گوید آنها در اروپا قهرمان نمی‌شوند. لئوناردو می‌گوید: ”در سال ۱۹۷۴ زمان پله و هم‌تیمی‌هایش به پایان رسید اما در این دوره نسل جدیدی از بازیکنان دو تیم حضور دارند.“
تنها تفاوت تیم امسال و آن سال این است که بهترین بازیکنان را در اختیار داریم. کاکا، روبینیو، آدریانو، رونالدینیو تجربه چندانی در جام جهانی ندارند اما خود را به‌عنوان بازیکنان حاضر در جام جهانی معرفی کردند. همه می‌دانیم این بازیکنان در میادین بزرگ ملی و باشگاهی بازی کرده‌اند اما باید دید فشار و استرس حاکم بر بازی‌های ملی مغلوب آنها می‌شود یا غالب بر آنها.
لئوناردو در ادامه می‌گوید وضعیت برزیل با دیگر تیم‌ها فرق دارد. برد سایر تیم‌ها تنها قهرمانی است اما برد برزیل دفاع از حیثیت و به نوعی دفاع از عنوان قهرمانی است این مسئله مهمی است. در جام جهانی ۱۹۸۲ بازیکنانی نظیر سوکراتس، فالکائو و برزیل حضور داشتند اما در آن دوره برزیل پس از ایتالیا دوم شد.
لئوناردو می‌گوید: ”سبک فوتبال برزیل و ایتالیا ۲ سبک متفاوت است. فوتبال برخلاف هر ورزش دیگری از ابتدا تا انتها شگفتی است و همیشه مطابق انتظار شما نیست. گاهی ایتالیا قهرمان می‌شود و گاهی همچون سال ۱۹۹۴ آمریکا ما قهرمان می‌شویم. برزیل تاکنون ۵ بار قهرمان جهان شده است. این بار شاید برزیل برای ششمین بار قهرمان شود. ۶ در زبان لاتین Hexa است اما Hex به معنی طلسم و مصیبت و نفرین است.
● توطئه فیفا
در قهرمانی ۲ دوره گذشته جام جهانی نقش داوران کم‌تأثیر نبوده است. به‌عنوان مثال در یک‌چهارم نهائی برزیل و هلند مصاف می‌کردند. روماریو صددرصد در آفساید بود ولی با این‌وجود توپ را به، به‌به‌تو رساند و او گل صعود را به ثمر رساند. اما هواداران حمایت داوران را از برزیل قبول ندارند زیرا در سال ۹۴ داور بازی از کاستاریکا بود. در سال ۲۰۰۲ نیز گل بلژیک به برزیل گلی سالم بود ولی داور آن را نپذیرفت. داور بازی از جامائیکا بود.
یوکا فوتبال‌نویس با سابقه می‌گوید: ”این چنین داورانی هیچ‌گاه تجربه حضور در مسابقات بزرگ را نداشته‌اند.“ او درست می‌گوید. اکثر داورانی که از آمریکای جنوبی برای رقابت‌های برزیل انتخاب می‌شوند چون فوتبال ضعیفی دارند بیشتر طرفدار برزیل هستند. این حس به‌طور ناخودآگاه در داوران و هواداران و حتی برگزارکنندگان وجود دارد اما وضعیت امسال چندان به نفع برزیل نیست اگر خطائی از داوران جام جهانی درباره برزیل یا سایر مسابقات سر بزند جایگاه سپ بلاتر در ریاست فیفا بیش از پیش متزلزل می‌شود. فراتر از این اگر برزیل این‌بار قهرمان شود سومین قهرمانی این تیم در ۴ دوره گذشته است. اگر برزیل در جام جهانی ۲۰۱۰ که در آفریقای جنوبی که آب و هوائی شبیه برزیل دارد قهرمان شود و همچنین جام جهانی ۲۰۱۴ که احتمالاً در برزیل انجام خواهد شد و در آن جام نیز قهرمانی از آن برزیل شود آن وقت این تیم دست نیافتنی خواهد شد.
● برزیل پول می‌خواهد نه جام
در سال ۱۹۹۸ مشکل کمپانی نایک بود و یا شاید سپ بلاتر. نایک حضور موفقی در برزیل داشت. برزیل کشوری فقیر است که تنها درآمد و یا شاید اصلی‌ترین منبع درآمد آن فوتبال باشد. برزیل برای پیشرفت و حضور در جمع برترین‌ها (اگر چه در این جمع حضور دارد) سرمایه‌گذاری برای فوتبال است. برزیل باید همانند کشورهای اروپائی که بخشی از درآمد را صرف ورزش به‌خصوص فوتبال می‌کنند مبلغ بیشتری را به این امر اختصاص دهد. قهرمانی در جام جهانی اهمیت چندانی برای برزیل فقیر ندارد. درد اصلی جامعه برزیل نه حفظ جام در خانه که بهبود وضعیت اقتصادی است. شاید اگر این دوره برزیل قهرمان نشود یکی از دلایل را بتوان وضعیت اقتصادی ضعیف و فقر نسبی جامعه برزیل دانست.
● مهار رونالدینیو
برزیل امید زیادی به قهرمانی در این دوره دارد. با مربیگری کارلوس آلبرتو پریه‌را امید این تیم برای فتح جام بیش از پیش افزایش یافته است. جوزینهو، بازیکن سابق برزیل می‌گوید: ”ما این دوره باید خیلی مراقب سایر حریفان باشیم. سایر تیم‌ها همگی سعی در مهار رونالدینو دارند اگر بتوانیم از این فرصت استفاده کنیم می‌توانیم پیروز شویم ولی نباید این تنها راه پیروزی ما باشد.“
● بزرگ‌نمائی‌ها را باور نکنید
برزیلی‌ها فاصله بین دیدار در دروازه کافو و کارلوس را مثلث برمودا نام نهاده‌اند. کارلوس و کافو ۲ ضلع این مثلث هیچ‌مدام در تیم‌های باشگاهی خود نتوانستند حضور موفقی در رقابت‌های اروپائی داشته باشند. امرسون و زی‌روبرتو، بازیکنان متوسطی هستند و در خط حمله نیز آدریانو، رونالدو و حتی رونالدینیو حضور دارند. برزیل را هیچ‌کس به خاطر دیدا، دروازه‌بان شماره یک میلان که در این فصل حضور خوبی در دروازه داشت، نمی‌شناسد. برزیل را با ستارگان خط حمله‌اش می‌شناسند. اگر به سال ۱۹۵۰ برگردیم باربوسا نیز دروازه‌بان خوبی بود اما در بازی نهائی مقابل اروگوئه گل خورد و برزیل دوم شد. تردید پیرامون کارلوس، کافو نه به‌دلیل سبک بازی که به‌دلیل سن این بازیکنان است. اگر این ۲ در زمین نباشند سیسینیو و گوستاوندی فاصله مثلث برمودا را بزرگ‌تر کرده و دیگر مثلث برمودائی وجود نخواهد داشت. لوسیو و روکه جونیور گزینه‌های مورد نظر پریه‌را برای خطر میانی خواهند بود، نباید اشتباه لوسیو را مقابل مایکل اوون در بازی یک‌چهارم نهائی فراموش کرد. از دیگر سو روکه جونیور به خاطر اشتباهاتش در بازی مقابل آرژانتین که شکست ۳ بر یک مقابل رقیب دیرینه برزیل را به همراه داشت از سوی مطبوعات انتقاد نشد. برزیل نباید فراموش کند که این‌بار نیز جام جهانی در اروپا برگزار می‌شود و این‌بار میزبان نه آلمانی غربی که آلمان است، آلمانی که بالاک و کان و سایر ستارگان را در اختیار دارد. آلمانی که در جام جهانی ۲۰۰۲ تا دقایق پایان برای شکست برزیل و کسب جام تلاش کرد.

منبع: Four Four Two
مترجم: علیرضا قدردوست نخ‌چی

منبع : روزنامه ابرار ورزشی