ساعت‌ساز سن پل - L'horloger De St. Pul

سال تولید : ۱۹۷۴
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : ریمون دانون
کارگردان : براتران تاورنیه
فیلمنامه‌نویس : ژان اورانش، پی‌یر بوست و تاورنیه، برمینای رمان ساعت‌ساز اورتون نوشته ژرژ سیمنون.
فیلمبردار : پی‌یر ویلیام گلن
آهنگساز(موسیقی متن) : فیلیپ سارد
هنرپیشگان : فیلیپ نوآره، ژان روشنفور، ژاک دنی، ایوآلفونسو، سیلون روژری، ژاک هیلینگ، کلوتیلد ژوآنو و کریستین پاسکال.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه.


«میشل دوکوم» (نوآره)، مردی بیوه است که یک مغازه ساعت‌ساززی در لیوان دارد و از شوخی سیاسی با دوستان دست‌چپی‌اش لذت می‌برد. او وقتی می‌فهمد که پسر نوجوانش، «برنار» (روژری) مردی را کشته و با دختری به‌نام «لیلیان» (پاسکال) فرار کرده، به‌شدت در هم می‌ریزد. مردی که کشته شده، «رازون» محافظ امنیتی کارخانه‌ای بوده که «لیلیان» در آنجا کار می‌کرده‌؛ او که از چتربازان سابق، سرباز داوطلب جنگ‌های هندوچین و الجزایر و از دست‌راستی‌ها بوده، از قرار معلوم با سوء استفاده از موقعیتش باعث اخراج «لیلیان» شده است. در حالی که پلیس به‌دنبال آن دو است، روزنامه‌نگاران و مردم باعث آزار «دوکوم» می‌شوند، از جمله روزنامه‌نگاری (هیلینگ) که می‌خواهد از این داستان برای بدنام کردن دست‌چپی‌ها در انتخابات بعدی استفاده کند؛ «ژانین» (ژوآنو)، گزارش‌گری که او را ترغیب می‌کند تا در برابر دوربین‌های تلویزیونی از «برنار» بخواهد خودش را تسلیم کند و بالاخره دو نفر از دوستان «رازون» که شیشه‌های مغازه‌اش را می‌شکنند. در اینجا «دوکوم» با ناراحتی متوجه می‌شود که در این مدت چه‌قدر کم با «برنار» حرف زده یا او را درک کرده است. او با «گیبو» (روشفور)، بازرس این پرونده و دو نفر از همکاران او دوست می‌شود. وقتی مشخص می‌شود که «برنار» و «لیلیان» در برتابی هستند، «گیبو» برای بازگرداندن آن دو می‌رود و «دوکوم» نیز راهی‌اش می‌کند. اما در آن‌جا «برنار» از دیدن او سرباز می‌زند و تنها اقرار می‌کند که او «رازون» را کشته، چون که یک «کثافت» بوده. وکیل «برنار» و «گیبو» سعی می‌کنند این پرونده را یک جنایت عشقی قلمداد کنند، اما وقتی «دوکوم» می‌فهمد که «برنار» تحت تأثیر جریانات سیاسی این جنایت را انجام داده است، از پیدا کردن دو دختری که درباره فعالیت‌های «رازون» در کارخانه به او چیزهائی گفته‌اند که به پرونده جنایت عشقی بسیار کمک می‌کند، صرف‌نظر می‌کند. در دادگاه نیز اتفاق نظر خود را با پسرش ابراز می‌دارد. «برنار» به بیست سال زندان محکوم می‌شود و «لیلیان» (که باردار هم هست) به پنج سال. حالا در اتاق ملاقات زندان، «دوکوم» صحبت کردن با پسرش را آسان می‌یابد.
* نخستین فیلم داستانی بلند تاورنیه که به شاعر نامدار، ژاک پره‌ور تقدیم شد، نشانی از علاقه او به سینمای کلاسیک ندارد بلکه به پیامی سیاسی شبیه است. اما بازی نوآره در نقش پدری خرد شده و تنها چنان تکان دهنده است که به فیلم وجوه احساسی غنی و ورای سیاست می‌بخشد.