مرگ بر جنگ درود بر صلح

هیچ قانونی کشتار جمعی را با هر توجیه و منطقی نمی پذیرد. جنگ این طاعون بشری پایان بخش زندگی هزاران انسان بی گناه است . آیا نباید با وجود این حوادث و کشتار فاتحه ای برای حقوق بین الملل خواند و در عوض قانون جنگل را بر جهان حاکم نمود؟
جنگ افروزان محکوم به بی ارزش نمودن انسان اند. به صورت جمعی انسان را و فرهنگ و تمدن را از بین می برند و بعد اعمال خود را توجیه می کنند.این جنگ افروزان چه آمریکا باشد که از اسرائیل و چه ایران و سوریه باشد که از حزب الله حمایت می کند محکوم اند و می بایست پاسخگوی تاریخ باشند . موشک و بمب و مسلسل پایان تلخی است که هر کسی می تواند در زندگی اش بچشد. اینکه هر لحظه امکان برخورد موشک بر خانه و خیابان وجود دارد و کودکانش با بمب ها و موشک های جنگ خواهند مرد تصویر تکاندهنده ای است.
جنگ و کشتار محکوم است آن هم کشتار غیر نظامیان و بخصوص کودکان. اما سوال اینجاست چرا حقوق بین الملل و سازمان های بین المللی و مدعیان صلح و حقوق بشر ناکارآمدی خود را بیش از پیش نشان داده اند؟ناکار آمدی سازمان ملل متحد و شورای امنیت در ایجاد صلح در فلسطین فاجعه ای انسانی و بالتبع حقوقی است و اینکه آمریکا بعنوان یکی از اعضای شورای امنیت یکی از جنگ افروزان و فاجعه آفرینان در فلسطین است تراژدی مضحک و تاسف آور است.
ورود سیاست در حقوق و سلطه ی مصلحت بر نظم و عدالت حقوق بین الملل را چنان ناکارآمد کرده که وضع فعلی فلسطین گویای آن است.
هیچ قانونی حمله ی وحشیانه ی اسرائیل و کشتار جمعی را تایید نمی کند و هیچ منطقی حمایت کشور ها را از جنگ بر نمی تابد. بی شک حامیان جنگ در این راستا همانند قاتلین عمل کرده و هر حمایتی از جنگ با نامها و توجیهات مختلف محکوم و غیر انسانی است. اگر ما این کشتار و جنگ را برای حزب الله دفاع مشروع تلقی کنیم و از آن دفاع نماییم مطمئنا طرف مقابل هم هراسی از نامیدن این دلیل برای عمل خود نخواهد داشت و حمایت از طرفین جنگ و تاکید بر جنگ خیانت به انسان و صلح و حقوق بشر خواهد بود.
مهران پایافر

منبع : مطالب ارسال شده