شمه ای از زندگی و شخصیت حضرت معصومه(س)

نام شریف حضرت معصومه(س)، فاطمه و مشهورترین لقب آن حضرت «معصومه» است. پدر بزرگوارش امام هفتم شیعیان، حضرت موسی بن جعفر(ع) و مادر مکرمه اش حضرت نجمه خاتون(س) نام داشت.آن بانو مادر امام هشتم نیز هست لذا حضرت معصومه (س)با حضرت رضا (ع) از یک مادر هستند.
ولادت آن حضرت در روز اول ذیقعده سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه منوره است. دیری نپایید که در همان سنین کودکی با شهادت پدر گرامی خود، که در حبس هارون در شهر بغداد بود مواجه شد. بنابر این از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا(ع) قرار گرفت.
در سال ۲۰۰ هجری قمری، سفر تبعید گونه حضرت امام رضا (ع) در پی تهدید مامون عباسی صورت گرفت و یک سال پس از هجرت برادر، حضرت معصومه ( س ) همراه عده ای از برداران و برادر زادگان به طرف خراسان حرکت کردند. بدین جهت تا کاروان حضرت به مشهد ساوه رسید، عده ای از مخالفان اهل بیت (ع) سر راه را گرفتند و با آنها وارد جنگ شدند، در این ستیز، همه مردان کاروان به شهادت رسیدند و بنا بر روایتی حضرت معصومه (ع) نیز مسموم شدند و بر اثر مسمومیت از زهر جفا، بیمار و امکان ادامه راه به طرف خراسان برایشان فراهم نشد.
محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» بود که هم اکنون نیز محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام ایشان در روز دهم ربیع الثانی و «بنا بر قولی دوازدهم ربیع الثانی» سال ۲۰۱ هجری پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فرو بست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند.
مردم قم با تجلیل فراوان، پیکر پاک آن حضرت را به سوی محل فعلی که در آن روز بیرون شهر و به نام باغ بلبلان، معروف بود، تشییع کردند.
پس از دفن حضرت معصومه (ع) موسی بن خزرج سایبانی از بوریا برفراز قبر شریفش قرارداد تا این که حضرت زینب فرزند امام جواد (ع) به سال ۲۵۶ هجری قمری اولین گنبد را برفراز قبر شریف بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوی بزرگوار اسلام قبله قلوب ارادتمندان به اهل بیت (ع) و دارالشفاء دلسوختگان عاشق ولایت و امامت شد.

منبع : سازمان آموزش و پرورش استان خراسان