شیخ هادی / محمد هادی هادوی بیرجندی

جنسیت: مرد
نام پدر: ملاحسین/ محمدحسین بن محمد حسن
تخلص: هادی
تولد و وفات: (۱۲۷۷ -۱۳۶۶) قمری
محل تولد: ایران - خراسان - بیرجند
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، فقیه ، مجتهد و شاعر
اصل او از اصفهان بود. خاندانش به هنگام فتنهٔ افاغنه به بیرجند مهاجرت کردند و او در آنجا به دنیا آمد. مقدمات و سطوح اولیه را در نزد پسرعمویش در مدرسهٔ معصومیهٔ بیرجند فرا گرفت. آن‌گاه به قصد اقامت به مشهد رفت. او درمحضر پدرش و آقا سید محمدباقر گلپایگانی و ملا محمدرضا بروغنی سبزواری ، استاد حکمت ، تلمذ نمود و از محضر حاج میرزا حبیب خراسانی و شیخ محمدحسن کرمانی نیز استفاده نمود. در ۱۲۹۹ق به عراق رفت و در سامرا از محضر میرزای شیرازی و در نجف از محضر آخوند خراسانی و آیت‌الله رشتی کسب مراتب عالیه علمی نمود.وی از میرزا حسن محدث نوری به دریافت اجازه روایت و از آخوند خراسانی به دریافت اجازه‌اجتهاد نایل گشت. سپس به ایران بازگشت ینا به خواهش بزرگانی چون حاج میرزا حبیب خراسانی و حاج شیخ حسنعلی اصفهانی مدتی در مشهد ماند ، سپس به بیرجند رفت و تا آخر عمر به تربیت و ارشاد معنوی مردم مشغول شد. وی در دورهٔ اول مجلس شوراء ملی از طرف آخوند خراسانی به عنوان مجتهد طراز اول معرفی گردید ، ولی وی نپذیرفت و عهده‌دار ریاست انجمن ولایتی گردید. او در بیرجند درگذشت. ازآثارش: گبستان‌الناظر" یا "بستان‌الناظرین" به سبک "کشکول" شیخ بهائی؛ "آئین سخنوری"؛ ترجمهٔ "ادب‌الکبیر" یا "درهٔ الیتیمیه" ابن مقفع؛ ترجمهٔ "نامهٔ حضرت علی (ع) به مالک اشتر؛ یا "عهدنامهٔ مالک اشتر"؛ "دیوان" شعر؛ "مائدهٔ محمّدیه" ، شعر.

منبع : مطالب ارسالی