نوزاد

نوزاد بدنبال از دست دادن حفاظت كامل رحم مادر باید با تغییرات فیزیكی عمده ای، كنار بیاید به ویژه بدن نوزاد باید برای تنفس هوا و كاركرد مستقل از مادر سازگار شود. دستگاه های بدن كاركردهای اساس مورد نیاز زندگی را برعهده می گیرند ولی به تكامل و بلوغ خود در سراسر كودكی ادامه می دهند. همچنین نوزاد، الگوهای رفتاری خاصی را از خود نشان می دهد كه به زنده ماندن وی كمك می كنند كه از آن جمله می توان به این موارد اشاره كرد: پیدا كردن پستان مادر، مكیدن، پاسخ به محرك هایــی چون سر و صدا و گریه كردن برای جلب توجه و مراقبت.
● اعمال و حركات بازتابی
نوزادان با الگوهای رفتاری خودكار خاصی به دنیا می آیند. برخی از این فعالیت ها، اعمال غیر ارادی مثل تنفس و دفع ادرار و مدفوع و بقیه، اعمال بازتابی یعنی حركات غریزی برای در امان بودن و زنده ماندن هستند. برخی از اعمال بازتابی مثل مكیدن و »جست و جو كردن (دنبال پستان مادر گشتن) آشكارا به زنده ماندن كمك می كند. سایرین ممكن است باقیمانده یك مرحله ابتدایی تر از تكامل انسان باشند؛ برای مثال، گمان می رود بازتاب گرفتن از نیاكان میمون ما منشأ گرفتـه باشـد كـه نوزادانشـان مـی بـایـست در هنـگام حمل شدن به مـادر خـود مـی چسبیدند. نهایتاً با بلوغ دستگاه عصبی و عضلات كودك، اعمال ارادی كنترل شده جایگزین حركات بازتابی و حركات غیر ارادی مثل دفع ادرار می شوند. دو پاسخ بازتابی بسیار معمول در زیر نشان داده شده است:
● بازتاب راه رفتن
اگر یك نوزاد قائم نگه داشته شود، به طوری كه پاهایش روی یك سطح محكم باشد، حركاتی را انجام خواهد داد كه شبیه گام برداشتن یا راه رفتن هستند.
● بازتاب ترسیدن (مورو)
اگر نوازد بترسد، حركاتی محافظتی به صورت باز شدن بازوها و كشیده شدن پاها ایجاد می شود.
● قلب قبل و بعد از تولد
در جنین، وظیفه تحویل اكسیژن به خون و دفع گازهای دفعی بر عهده جفت است ولی در هنگام تولد، نوزاد باید تنفس را شروع كند و اكسیژن را از ریه ها بگیرید. قبل از تولد، قلب جنین خون را به سراسر بدن و طناب نافی پمپ می كند ولی بیشتر خون با عبور از دو مدخل ویژه در قلب، سرخرگ های ریوی(عروقی كه به ریه منتهی می شوند) را میان بر می زند. با اولین تنفس نوزاد، ریه ها متسع شده، هوا را وارد می كنند؛ این امر تغییراتی را در قلب و گردش خون برمی انگیزد و باعث بسته شدن دو ورودی قلب می شود، به طوری كه بعد از آن تمام خون بقیه بدن، از سرخرگ های ریوی به ریه ها می رود تا اكسیژن دار شود.
● گردش خون در قلب جنین
مدخلی به نام سوراخ بیضی و كانالی به نام مجرای سرخرگی،‌بیشتر خون را از سرخرگ های ریوی منحرف می كنند.
● گردش خون در قلب در هنگام تولد
سوراخ بیضی و مجرای سرخرگی بسته می شوند به طوری كه تمام خون از قلب به ریه ها می رود تا اكسیژن دار شود.

منبع : انجمن درمانگران ایران