دولت نهم و رسانه ها

روز قلم را پشت سر گذاشته ایم و حالا فقط یک ماه تا روز خبرنگار باقی مانده است. چهاردهم تیر و هفدهم مرداد، هر دو با نوشتن و اطلاع رسانی مرتبط هستند. اما هدفم از یادآوری این دو روز تنها ذکر این نکته نبود. از زمانی که محمود صارمی خبرنگار ایرنا توسط طالبان در افغانستان به شهادت رسید، هفدهم مرداد، روز شهادت او را روز خبرنگار نامگذاری کردند. از همان زمان، قرار شد تا همزمان با برگزاری جشنواره مطبوعات در اردیبهشت ماه، فراخوان آثار خبرنگاران و روزنامه نگاران که در نشریات مختلف منتشر شده صورت گیرد و در روز هفدهم مرداد - روز خبرنگار - اسامی برگزیدگان جشنواره مطبوعات اعلام شد. اما از زمانی که دولت نهم فعالیت خود را آغاز کرده، چون گویا قرار است کل ساختارها را تغییر دهد و طرحی نو براندازد، روال برگزاری جشنواره مطبوعات و تقدیر از روزنامه نگاران و خبرنگاران هم دچار تعلیق شده است.
سال گذشته اگرچه جشنواره مطبوعات طبق روال گذشته برگزار شد، اما فراخوان آثار خبرنگاران و روزنامه نگاران با تاخیر فراوان صورت گرفت; به طوری که مراسم اعطای جوایز به برگزیدگان، نه در روز خبرنگار، بلکه با پنج ماه تاخیر در سالگرد سقوط هواپیمای حامل خبرنگاران برگزار شد. حال، بگذریم از اینکه یادبود آن سفرکردگان در نظر برخی، مهم تر از معرفی و برخورد با عوامل بروز آن حادثه بوده است.
اما امسال، نه تنها جشنواره مطبوعات برگزار نشده، بلکه از فراخوان آثار خبرنگاران و روزنامه نگاران هم خبری نیست و با این شرایط، هفدهم مرداد و روز خبرنگار که هیچ، بعید است تا آذرماه هم شاهد تقدیر از برگزیدگان باشیم. هر چند ممکن است عده ای بر این باور باشند که دولت نهم اصلا اعتقادی به تقدیر از روزنامه نگاران و خبرنگاران برگزیده نداشته باشد. البته امیدوارم این برداشت صحیح نباشد ولی برخی اظهارات نزدیکان رئیس جمهور در مورد رسانه ها چندان امیدوار کننده نیست. معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رئیس جمهور گفته که «از یک ماه گذشته با روی کارآمدن یک تیم با سابقه رسانه ای مطبوعاتی در مجموعه اطلاع رسانی و ارتباطات دفتر رئیس جمهور، این مجموعه از لاک سکوت و انفعال خارج شده و هم اکنون با بهره گیری از روش های قانونمند و حرفه ای به اتخاذ مواضع فعال در برابر دشنام گویان و عوامل تبلیغات سیاه علیه دولت مردمی و مکتبی روی آورده و به صیانت از دولت در برابر دروغ پردازی ها و انگاره سازی های کثیف ادامه خواهد داد.»
آقای محمدجعفر بهداد همچنین گفته که ما حریف خود را از سال های قبل می شناسیم و موضع فعال دفتر امور رسانه های دفتر رئیس جمهور در یک ماه گذشته نیز با هدف روکردن دست هوچیگران و بدخواهان و بازشناسی این جماعت از مجموعه منتقدان دلسوز و خیرخواه بود که در همین مدت کوتاه موجب انفعال عناصر عنود و حسود شده است، زیرا هزینه هتاکی و تحریف و تمسخر دولت و فریب افکار عمومی افزایش یافته است.
البته ایشان نگفته که دولت مرز بین منتقدان دلسوز و خیرخواه با هوچیگران و بدخواهان را چگونه مشخص کرده است. همچنین آقای بهداد اعلا م نکرده که منظور از تبلیغات سیاه، دروغ پردازی و انگاره سازی های کثیف، کدام رسانه ها است؟اصولا عناصر عنود و حسود که منفعل شده اند کدام عناصر هستند و چگونه ایشان متوجه انفعال این عناصر شده اند؟ از همه مهمتر، اینکه هزینه هتاکی و تحریف و تمسخر دولت از نظر معاون ارتباطات و اطلا ع رسانی دفتررئیس جمهور افزایش یافته به چه معناست؟
در ضمن اگر منظور آقای بهداد از این جمله هم مشخص تر بیان می شد بهتر بود: «اگر زمان فاش گویی درباره نحوه، میزان و مصادیق چپاولگرای باندهای قدرت و ثروت در گذشته فرا برسد و ناگفته ها برای مردم بیان شود، آن وقت مشخص خواهد شد که این جماعت پرسر و صدا و دشنام گو همان جریانی است که شکم خود را از بیت المال پرمی کرد و از مال مردم خورها هم نباید انتظاری جز ناخن کشیدن بر چهره خدمتگزاران ملت داشت». منظور آقای بهداد از این سخنان کدام رسانه ها است و اگر هم مخاطب ایشان در این سخن رسانه ها نیست، بیان این سخنان چه ارتباطی با مسوولیت ایشان دارد؟ از اینها گذشته، آیا این ادبیات برای فردی که مسوولیت معاون ارتباطات و اطلا ع رسانی دفتر رئیس جمهور را بر عهده دارد و طبیعتا باید علم ارتباطات را آموخته باشد شایسته است؟
البته آقای بهداد در پایان، از انتقادات سازنده، راهگشا و دلسوزانه از عملکرد دولت استقبال کرده و همین امر تا حدودی نگرانی های رسانه ها را کاهش می دهد، اما همچنان این انتظار به قوت خود باقی است که ایشان، مخاطب سخنان خود را به طور شفاف معرفی کنند تا مرز بین هوچیگری و انتقاد سازنده برای ما روشن شود.
علا وه بر این گونه گفتارها، نوع عملکرد دولتمردان در دولت نهم در مورد رسانه ها هم می تواند در بازشناسی نگاه دولت نهم به رسانه ها ما را یاری دهد که یکی از مهمتر ین این شاخص ها چگونگی برخورد با جشنواره مطبوعات است. دولت بهتر است موضع خود را در مورد رسانه ها به طور شفاف بیان کند و اگر لزومی به برگزاری جشنواره ای برای مطبوعات و بها دادن به رسانه ها نمی بیند این مساله را صراحتا و نه در لفافه مطرح سازد.

نویسنده : حمیدرضا شکوهی

منبع : روزنامه مردم سالاری