مدرسه

از وقتی بشر دریافت که فرزندان آدمی برای آماده‌تر شدن در فعالیت‌های زندگی باید آموزش یابند به فکر افتاد که این کار را انجام دهد. البته در دوران شکارگری، گله‌داری و آغاز دوران کشاورزی، پسران از پدران و بزرگترها با تجربه و مشاهده به کسب مهارت‌های لازم برای ادامه زندگی نایل می‌شدند ـ یا دختران از مادران خود آموزش‌های لازم را فراهم می‌گرفتند؛ اما کم‌کم معلوم گشت که برخی از تعلیمات کار پدران و مادران نیست ازین پس تأسیس مدارس ضرورت یافت. مثلاً در یونان باستان پسران را نخست تک‌تک تحت‌نظر مربیان حرفه‌ای آموزش می‌دادند. کم‌کم آموزش‌های دسته جمعی عملی گشت.
افلاطون و ارسطو و برخی فیلسوفان دیگر مدارسی تأسیس و شاگردانی تریبت کردند. حتی افلاطون یک دوره سه یا چهار ساله برای آموزش در آکادمی خود معین کرد.
در حدود ۲۵۰ ق ـ م یونانی مدارسی برای آموزش دستور زبان یونانی تأسیس کردند. بعدها رومیان از یونانی‌ها تقلید کردند و پسران رومی باید صبح خیلی زود از خواب برخاسته به مدرسه بروند و دستور زبان، یک زبان خارجی فرا گیرند و رفتاری خوب داشته باشند. در غیر این صورت با شلاق کتک می‌خوردند. در ایران نیز از عهد باستان تاکنون مدرسه از اهمیت فراوانی برخوردار بود.

منبع : مطالب ارسال شده