در حاشیه پخش سریال «چارخونه»؛ اختلاف سطح مخاطبان یا اختلاف سطح مسؤولان؟!

یکی از فرحبخش ترین خبرهایی که در چند روز اخیر شنیدم، خبر به پایان رسیدن سریال «چارخونه» بود که واقعاً باعث خوشحالی شد!
البته براساس آنچه که در خبر آمده بود، متأسفانه مخاطبان محترم تلویزیون هنوز باید یکی دو ماهی صبر پیشه کنند تا اول ماه محرم که این سریال برای همیشه تمام، و خیال آنها هم برای همیشه راحت شود.
آقا انصافاً این مثلاً «طنز شبانه» دیگر بدجوری روی اعصاب مخاطبان تلویزیون راه می رود.
این را من نمی گویم، بلکه انبوهی از دوستان و آشنایان که می دانند گاهی دستی به قلم می بریم می گویند و توقع دارند که نظرشان را منعکس کنیم و گرنه ما که مدتهاست در ساعت پخش این سریال، پای تلویزیون باشیم یا نباشیم، شبکه را عوض می کنیم تا مبادا سطح سلیقه کودک دلبندمان پایین بیاید!
اما واقعاً این اختلاف سطح در بین سریالهای مختلف تلویزیون و نبودن یک استاندارد نسبی برای تولید این برنامه ها هم از آن مسایلی است که مسؤولان تلویزیون باید زودتر به آن توجه کنند؛ به هر حال برای هر کاری چارچوب و معیاری وجود دارد.
مقایسه کردن کاری مثل «مدار صفر درجه» با کاری مثل «چارخونه» اگر چه قیاسی مع الفارق است و شاید خنده دار به نظر برسد اما به هر حال برای رسیدن به یک «استاندارد» و داشتن یک «حداقل» لازم به نظر می رسد.
«چارخونه» را با «مدار صفر درجه» نمی شود مقایسه کرد زیرا این دو در دو ژانر متفاوت و با دو هدف متفاوت ساخته شده اند. اما چارخونه را با همنوعان طنزش مثلاً کارهای مهران مدیری که می شود مقایسه کرد.
از طرف دیگر چارخونه را با مدار صفر درجه هم می شود مقایسه کرد از این نظر که اگر در یک نگاه کلی، به «مدار صفر درجه» نمره ۱۷ یا ۱۸ بدهیم به «چارخونه» باید چه نمره ای بدهیم؟! منفی ۱۷؟
اگر چنین است یا چیزی نزدیک به این، معنایش آن است که واقعاً هیچ گونه استانداردی در سیما برای تولید سریالهای تلویزیونی وجود ندارد.
یک سریال در بالاترین سطح با امکانات موجود به روایت تصویری بخش مهمی از تاریخ معاصر کشورمان می پردازد و زیباترین و به یاد ماندنی ترین صحنه ها را در ذهن مخاطبان به یادگار می گذارد و تا حد زیادی به اهداف تعیین شده خود می رسد اما یک سریال دیگر انگار نه تنها هیچ هدف مشخصی ندارد بلکه از رعایت کردن پایین ترین سطوح استاندارد و قواعد شناخته شده در ساخت سریالهای تلویزیونی عاجز است و اصرار عجیبی هم به ادامه تولید خود دارد!
به راستی آیا سازندگان «چارخونه» هیچ تعریفی از مفهوم «طنز» دارند؟ به هر حال این مفهوم هم برای خودش تعریفی دارد! ما همین جا قول می دهیم اگر این دوستان تعریف خودشان را از مقوله طنز ارایه کردند - خواه در چارخونه لحاظ شده باشد، خواه نه- در همین ستون آن را برای استفاده خوانندگان محترم چاپ کنیم.
از طرف دیگر امیدواریم مسؤولان محترمی که سرمایه های سازمان (و در حقیقت مردم) را در اختیار سازندگان سریالها قرار می دهند، کمترین سطح خواسته ها و توقعات مردم را هم در نظر بگیرند و کاری نکنند که سرمایه ها تلف شده و وقت مردم هدر برود.

سید مصطفی حسینی راد

منبع : روزنامه قدس