حملات پارسیل

انواع حملات صرع
تقریباً تمام تشنج ها یا حملات صرع بطور ناگهانی و كوتاه مدت رخ داده و سریعاً هم خودبخود برطرف می شوند. اكثر این حملات بدون هشدار قبلی و بطور خودبخودی ایجاد می شوند و همانگونه كه قبلاً هم توضیح آن داده شد، نوع حمله یا تشنج بستگی به قسمتی از مغز دارد كه درگیر شده است.
حملات پارسیل
حملات پارسیل ساده: این حملات محدود به یك قسمت كوچك از مغز بوده و در طی این حملات، هوشیاری فرد از بین نمی رود. این حملات اغلب به حملات قسمت گیجگاهی (لوب تمپورال)، قسمت پیشانی (لوب فرونتال)، قسمت آهیانه ای (لوب پاریتال) و قسمت پس سری (لوب اكسیپیتال) تقسیم می شوند كه نشان دهنده محل شروع حملات در مغز می باشد.
در حملات قسمت گیجگاهی (لوب تمپورال)، بیمار ممكن است تجربه احساس ترس شدید، به یاد آوردن ناگهانی یك خاطره، احساس اینكه اتفاقی كه اكنون افتاده را قبلاً دیده است (دژا- وو deja-vu) و بوها یا مزه های ناخوشایند را داشته باشد. همه ما گاهی اوقات ممكن است چنین تجربیاتی را داشته باشیم كه البته نمی توان به آنها حملات صرعی گفت. برای مثال، دژا-وو یك تجربه طبیعی و بسیار شایع در افراد می باشد كه گاهی اوقات اتفاقی كه برایشان می افتد را به نظرشان می آید كه قبلاً نیز چنین اتفاق مشابهی را داشته اند. تفاوت اصلی این موارد بین افراد طبیعی و مبتلایان به صرع در این است كه در افرادی كه دچار صرع هستند این چیزها بطور منظم و بدون لیل اتفاق می افتند كه در زندگی طبیعی و روزمره، نادر می باشد.
در حملات لوب فرونتال (قسمت پیشانی مغز) ممكن است حركات پرشی و كنترل نشده یك دست یا یك پا و یا سر ایجاد شود و چشمها به یك سمت بچرخند.
در حملات لوب پاریتال (قسمت آهیانه ای مغز)، بیمار ممكن است احساس سوزش یا گزگز در یك نیمه از بدنش داشته باشد.
در حملات لوب اكسیپیتال (قسمت پس سری مغز)، بیمار ممكن است در یك نیمه میدان بینایی اش نورهای درخشان و چشمك زنی را ببیند. این حملات معمولاً فقط چند ثانیه طول می كشد.
حملات پارسیل پیچیده و مركب: این حملات واقعاً مرحله بعدی حملات پارسیل ساده هستند و به همین خاطر از اصطلاح پیچیده و مركب در توصیف آن استفاده می شود. در چنین مواردی، قسمت بزرگتری از مغز درگیر این حملات می شود و به قسمتهای دیگری از مغز نیز انتشار می یابد، بطوریكه بیمار، دیگر از محیط اطرافش خبری نخواهد داشت (یعنی بیهوش می شود). انتشار حملات می تواند بقدری سریع اتفاق بیفتند كه بیمار، حملات پارسیل ساده را تجربه نكند و یا اینكه آنقدر آهسته باشد كه بیمار حملات پارسیل ساده را احساس نماید و برای مثال احساس یك مزه ناخوشایند یا مشاهده نورهای درخشان از چند ثانیه تا چند دقیقه را قبل از بیهوش شدن داشته باشد.
در طی حملات پارسیل پیچیده و مركب، انجام حركات عجیب یا نامناسب توسط فرد مبتلا به صرع كاملاً شایع می باشد (این وضعیت را اصطلاحاً "اتوماتیسم" یا حركات غیر ارادی می نامند). برای مثال بیمار ممكن است شروع به گشتن چیزی در لباسهایش كند و یا اینكه بیخودی شروع به جویدن نماید.
گاهی اوقات حركات بیماران در طی این حملات، هماهنگ است و می تواند حتی نوعی از دویدن، رقصیدن، در آوردن لباسها و یا گفتن حرفهای بی ربط باشد. این حملات معمولاً فقط چند دقیقه طول می كشند اما گاهی اوقات مدت زمان بیشتری به طول می انجامند. در طی چنین حملاتی، بیمار اصلان از كارهایی كه انجام می دهد آگاهی ندارد.
حملات ژنرالیزه ثانویه: این حملات براثر انتشار به هردو نیمكره مغز رخ می دهند. انتشار حملات می تواند آنقدر آهسته رخ دهد كه بیمار متوجه شود كه تا چند دقیقه دیگر احتمال وقوع تشنج وجود دارد و یا اینكه بقدری سریع رخ بدهد كه بدون اینكه چیزی بفهمد دچار حمله و بیهوشی شود. هشداری كه قبل از تشنج و بیهوش شدن، بیمار متوجه آ، می شود را اصطلاحاً "اورا" (aura) می نامند. در حملات ژنرالیزه ثانویه، اغلب بدن بیمار سفت می شود (اصطلاحاً به آ، مرحله تونیك Tonic گفته می شود) و مكنن است یك جیغ هم بكشد. بیمار سپس به روی زمین افتاده و ممكن است صورتش كبود شده و دستها و پاهایش بطور ریتمیك و مرتب حركات پرشی نماید (كه به این وضعیت اصطلاحاً مرحله كلونیك Clonic گفته می شود)، در چنین مواقعی بیمار صدای خرخر كرده و ممكن است از دهانش كف بیرون بیاید.
در طی حمله، بیمار ممكن است زبان خود را گاز بگیرد و یا اینكه ادرار نموده و خود را خیس كند. حمله معمولاً فقط چند دقیقه طول می كشد و بعد از آن بیمار اغلب گیج می باشد و ممكن است نداند كه در كجا است و اغلب نیز بعد از حمله به خواب می رود. اثرات بعد از حمله به مدت چند دقیقه تا چند ساعت طول می كشد.
این حمله را كه اصطلاحاً به آن حمله "صرع بزرگ" یا "گراندمال" (grand mal) گفته می شد، امروزه به اسم حمله تونیك - كلونیك معروف می باشد كه بعضی از اوقات به آن "تشنج" نیز گفته می شود

منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران