جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا

فیلادلفیا - PHILADELPHIA


فیلادلفیا - PHILADELPHIA
سال تولید : ۱۹۹۳
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : ادوارد ساکسن و جاناتان دمی
کارگردان : دمی
فیلمنامه‌نویس : ران نیس‌وینر
فیلمبردار : تاک فوجیموتو
آهنگساز(موسیقی متن) : هوارد شور
هنرپیشگان : تام هنکس، دنزل واشینگتن، جیسن روباردز، مری استین‌برگن، آنتونیو باندراس، ران واوتر، رابرت ریجلی، جوآن وودوارد
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۵ دقیقه


ـ فیلادلفیا. هنگامی که مسئولان یک شرکت حقوقی از ابتلای یکی از وکلایشان، ̎اندی بکت̎ (هنکس) به بیماری ایدز و همجنس دوست بودنش آگاهی می‌یابند او را به دلایل ساختگی اخراج می‌کنند. ̎اندی̎ که قصد دارد شرکت را به دلیل رفتار ناعادلانه و تبعیض‌آمیز به دادگاه بکشد، دست یاری به سوی وکیلی سیاه‌پوست، ̎جو میلر̎ (واشینگتن) دراز می‌کند. ̎میلر̎ که نظر خوشی به همجنس دوستان ندارد، با تردید و اکراه پیشنهاد او را می‌پذیرد. در پایان، شرکت محکوم به پرداخت خسارتی چهار میلیون دلاری می‌شود. ̎جو̎ این خبر را به ̎اندی̎ که در بیمارستان بستری است، می‌رساند و او کمی بعد می‌میرد.
ـ اگر از کارهای مستقل فیلمسازانی مثل گاس وان سانت بگذریم، فیلادلفیا نخستین فیلم هالیوودی (که همیشه از پرداختن به همجنس دوستان گریزان بوده) است که به طور مستقیم به بیماری ایدز می‌پردازد. دمی و فیلمنامه نویسش، نیس‌وینر به شخصیت‌هائی پرداخته‌اند که آنان را می‌شناخته‌اند یا در طول مدت نگارش فیلمنامه با آنان آشنا شده‌اند. فیلم ملهم از زندگی و مرگ دوست همجنس دوست دمی، خوان بوتاس، و خواهرزادهٔ هموفیلی نیس‌وینر، و همچنین ماجرای وکیلی مبتلا به ایدز به نام کلارنس ب. کین است، که با موفقیت کسانی را که او را به جهت ابتلا به این بیماری اخراج کرده بودند، به دادگاه کشاند و محکوم به پرداخت خسارت کرد. فیلم موفق به برانگیختن احساسات تماشاگران می‌شود، بدون اینکه به ورطهٔ استفاده از کلیشه‌های احساساتی سطحی بغلتد. برخلاف نمونهٔ فیلم‌های با شخصیت‌ اصلی مبتلا به بیماری‌ای لاعلاج، از نمایش صحنه‌هائی تکراری مثل لحظهٔ آگاهی یافتن بیمار از نوع بیماری‌اش، خودداری می‌کند، همچنان که با جنبهٔ حرفه‌ای دادن به رابطهٔ ̎اندی̎ و ̎جو̎ از طرح آن به عنوان رابطه‌ای ̎دوستانه̎ و نمایش ̎یاری̎ و ̎همراهی̎ آن‌دو می‌پرهیزد. فیلم، موضع اجتماعی رادیکالی در قبال مضمونش اتخاذ می‌کند، اما برخلاف نمونه‌هائی مستقل و تجریدی مثل رنگ آبی (درک جارمن، ۱۹۹۳) نه قصد به مبارزه طلبیدن مخالفان و ارائهٔ دیدگاه‌های رادیکال را دارد و نه کوششی جهت ̎متفاوت نمودن̎ به عمل می‌آورد.