اندکی خیانت

انگلیسی ها برلین را به خاك و خون هم كه بكشند، باز یك انگلیسی هست كه ریكاردو را روی تخم چشم هایش بگذارد و دلش غنج بزند از این شكست نابهنگام.حضرتش روی نیمكت انگلستان لمیده بود. استیو مك لارن بلافاصله پس از پایان كار انگلستان، مسئولیت هدایت این تیم را عهده دار می شد. او عجولانه برای حذف تیمش لحظه شماری می كرد. مك لارن نمی خواست تیم قهرمان را تحویل بگیرد، خوشایندش نبود جایگزین اریكسونی شود كه بر چكاد قهرمانی ایستاده و جام را بعد از چهل سال به جزیره می برد.
قهرمانی انگلستان باعث سردی استقبال از سرمربی جدید نمی شد اما سطح انتظارات را آنقدر بالا می برد تا به بیخ گلوی او می رساند. در ضربات پنالتی، زمانی كه استیون جرارد دورخیز كرد تا مضحك ترین شوت زندگی اش را بنوازد، دست اریكسون دور گردن دستیارش بود. دنیا روی سر سوئدی بداقبال خراب شد.
انگار اسكوربورد كه داشت او را نشان می داد روی سرش سقوط كرده بود. اما مك لارن سرخوشانه پوزخندی زد و خود را از قید اسون گوران اریكسون آزاد دید. واكنش منفعلانه مك لارن پس از حذف تیم ملی انگلیس را با عكس العمل های او پس از فروپاشی دروازه میدلز بورو در فینال جام یوفا مقایسه كنید تا مفاهیم تزویر در فوتبال را بهتر درك كنید.
اما سرنوشت تری ونبلز، گراهام تیلور، گلن هادل و كوین كیگان پیشانی او را هم داغ خواهد زد. مك لارن در فینال جام یوفا گل سرخ بزرگی را توی جیب كتش گذاشته بود كه رگبار بازیكنان سویا هم دروازه بانش را گلباران كرد. مك لارن كه مطبوعات بریتانیا وقت ندارند از او انتقاد كنند و كماكان پا بر جنازه اریكسون می كوبند، روز پرتغال دلش با تیمش نبود. اما نفرت از اریكسون، چشم منتقدین تیم ملی انگلیس را كور كرده. وعده آنها با مك لارن، جام ملت های اروپا در سال ۲۰۰۸. شاید آن روز او هم طعم زهرخند دستیارش را بچشد.استیو آنی نیست كه فوتبال انگلستان را به جایی برساند. او مرتكب اشتباه وحشتناكی شد. مك لارن می توانست به عنوان دستیار اول، فاتح جام جهانی شود اما دلش نمی خواست.
غافل از این كه به عنوان سرمربی، حدود توانایی اش احتمالاً به آفرینش فاجعه ۱۹۹۴ و عدم راهیابی به جام جهانی ختم خواهد شد و حسرت ۲۰۰۶ را خواهد خورد. جایی كه تمام قضابلاهای بازی ها به جان اریكسون افتاد. رونی مصدوم شد، وقتی هم كه خوب شد اخراج شد. اوون مصدوم بود، وقتی هم كه خوب شد دوباره مصدوم شد. لمپارد با استنفورد بریج یك دنیا فاصله داشت. دروازه بان هم نداشتند. انگلستان كه حذف شد غیر از استیو مك لارن كسی در اوج نبود.

مهدی رستم پور

منبع : روزنامه شرق