نان و عشق و حسادت - Pane, Amore, E Gelosia

سال تولید : ۱۹۵۴
کشور تولیدکننده : ایتالیا
محصول : نینو میزیانو
کارگردان : لوئیجی کومنچینی.
فیلمنامه‌نویس : مارچلو جیروزی، برمبنای داستانی نوشته ا.م. مارگادونا و کومنچینی.
فیلمبردار : کارلو مونتوری.
آهنگساز(موسیقی متن) : الساندرو چیکونینی.
هنرپیشگان : جینا لولوبریجیدا، ویتوریو دسیکا، روبرتو ریسو، ماریزا مرلینی و تینا پیکا.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۹۸ دقیقه.


نامزدی "مارشال" (دسیکا) با "آنارلای قابله" (مرلینی) و سرباز "استلونی" (ریسو) با "ماریا" (لولوبریجیدا) برگزار شده است. "ماریا" برای کسب پول جهیزیه عروسی در خانه "مارشال" به کلفتی می‌پردازد. به‌خاطر شایعات و سخن‌پراکنی‌های محلی، "آنارلا" دست‌خوش حسادت می‌شود و سرانجام "مارشال" و "ماریا" را در حالی که در ضیافتی مشغول والس رقصیدن هستند، غافلگیر می‌کند. "استلونی" هم شاهد این صحنه است و متعاقباً دو نامزدی برهم می‌خورد. "ماریا" ناامید و تسلیم سرنوشت به یک گروه نمایش سیار می‌پیوندد. "اوتاویو"، پدر فرزند "آنارلا" نزد او می‌آید تا جبران مافات کند. "مارشال" ناخشنود از این قضیه، برمی‌آشوبد. سپس زلزله‌ای همه را به یاد خدا می‌اندازد و آرام می‌کند. "ماریا" که الاغ محبوبش مرده ، نزد "استلوتی" برمی‌گردد و "آنارلا" همراه پسرش و "اوتاویو" شهر را ترک می‌کند تا زندگی خانوادگی مرتبی را آغاز کند. "مارشال" به‌زودی سراغ قابله جدیدی می‌رود که جانشین "آنارلا" شده است.
٭ دنباله‌ای بر فیلم قبلی کومنچینی، نان عشق و رویا (۱۹۵۳)، با همان بازیگران که سرنوشت شخصیت‌های عاشق‌پیشه را پی می‌گیرد و در پس پایان خوش آن فیلم، مشکلات و ناسازگاری‌های جدیدش را عیان می‌کند. فیلم بار دیگر موفق بود و نشان داد که الگوی این فیلم‌ها که از همان عنوانش هم دغدغه‌های بیرونی روزمره را به تعلقات شخصی پیوند می‌دهد، می‌توان در برآوردن هدف واقع‌گرائی تلطیف شده کارساز باشد. دینوریزی در سال ۱۹۵۵ با نان، عشق و... (ادامه‌ای دیگر با حضور سوفیا لورن به جای لولوبریجیدا) به کارگردانی تثبیت شده بدل گردید و حتی اسپانیائی‌ها کوشیدند دستی در این نوع فیلم بیازمایند. مهمترین ثمره این جریان، رواج و قوام "کمدی ایتالیائی" شد، یعنی ژانر مسلط بر سینای تجاری دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ ایتالیا. فیلم فرانکو بروزاتی در ۱۹۷۳، نان و شکلات، کنایه‌ای به‌نام این مجموعه دارد.