ابراهیم گلشنی بردعی

جنسیت: مرد
نام پدر: محمد بن ابراهیم
تخلص: گلشنی
تولد و وفات: (۸۳۰ -۹۴۰) قمری
محل تولد: بردع
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر و صوفی
ملقب به هیبتی. ابتدا تخلص هیبتی داشت سپس تخلص خود را به گلشنی تغییر داد. نسبت او از جانب مادر به حضرت علی (ع) و از جانب پدر به اوغوز آتا ، واضع لغت ترک ، می‌رسد. تحت نظر عموی خود تربیت یافت. وی سپس به تبریز رفت و از مریدان ده عمر روشنی ، خلیفهٔ سید یحیی خلوتی ، شد و از او کسب فیض و کمالات نمود و بعد از فوت ده عمر ، جانشین وی گشت. گلشنی در زمان شاه‌اسماعیل صفوی و رواج مذهب شیعه ، چون سنی متعصبی بود ، از تبریز به قاهره رفت و در قبهٔ‌المصطفی به ارشاد پرداخت و طریقه گلشنی را رواج داد. در ۹۲۶ق در قاهره خانقاهی بنا کرد. جماعت زیادی در مجلس وعظ او حضور می‌یافتند. وی در مصر وفات یافت و در جوار زاویه‌ای منسوب به خودش دفن شد. از آثارش: منظومه "معنوی" یا "مثنوی "معنوی الخفی"در مقابل "مثنوی" مولوی ، حاوی چهل هزار بیت؛ قصیده‌ای به زبان عربی در مقابل "قصیده‌تائیه" ابن فارض؛ "دیوان" شعر ، شامل اشعار فارسی ، ترکی و عربی.

منبع : مطالب ارسالی