مصائب تیمی که می‌خواست بزرگ باشد

درنهایت بازهم به قول لوییز فان گال این داوران بودند كه تقصیر داشتند. دو گل آلكمار مقابل آژاكس در دیدارهای اخیرشان مردود اعلام شد و یك آفساید واضح و آشكار هم گرفته نشد تا جان هایتینگا در مرحله برگشت پلی‌اف برای كسب دومین سهمیه هلند برای لیگ قهرمانان گل اول مسابقه را به ثمر برساند.
بعد از گل دوم و زودهنگام آژاكس و ناتوانی آلكمار برای بازگشت به مسابقه آن هم با توجه به شروع محتاطانه، نماینده آمستردام یكبار دیگر خود را در دور مقدماتی برای صعود به لیگ قهرمانان فصل بعد خواهد دید. قطعا روی یكسری تصمیمات آلكمار خیلی بدشانس بود اما حمله آغشته به پارانویا لوییز فان‌گال در كنفرانس خبری بعد از بازی كه ادعا كرد باشگاه‌های بزرگ همه جور شانسی می‌آورند، بیشتر شبیه تصمیمی زیركانه برای این بود كه از صحبت كردن درباره اشتباهات‌ شاگردانش خودداری كند. بعد از یك فصل ارائه فوتبال هجومی، آلكمار به یكباره در بازی برگشت به دفاع نشست تا از برتری ۲ بر یك مرحله رفت دفاع كند. آژاكس در نیمه اول دچار مشكل شد اما بعد از وقت استراحت بین دو نیمه بهتر بازی كرد و تا به ثمر رساندن گل خیلی صبر نكرد.
هیچ بحثی نیست كه گل اول آژاكس گلی بحث‌برانگیز بود اما علاوه بر آن نتیجه ناموفق بودن بازیكنان این تیم در گرفتن آفساید هم بود؛ چیزی كه تا همین حال باعث شده آلكمار ۲ گل بخورد. این مساله باعث شد تا آنها یك فصل دیگر را هم در جام یوفا سپری كنند. لوییز فان‌گال این فصل با تیم مملو از استعدادهای جوانش معجزه كرد. اما شاید با ابراز مداوم این قضیه به رسانه‌ها كه تیم او «باشگاه بزرگ» و «مدعی قهرمانی» نیست با دستان خودش سقوط را به جان خرید. گاهی اوقات شاید حتی غیرارادی بازیكنانش فكر می‌كردند آن اعتماد به نفس لازم را كه می‌توانند عناوین مختلف را به دست آورند، ندارند. این در حالی است كه آنها با بردن دوگانه فقط دقایقی فاصله داشتند.
شكست‌ها مقابل آژاكس در فینال جام حذفی و مراحل پلی‌اف هر سال می‌توانست رخ دهد اما اگر برای قهرمانی در لیگ قرار باشد تیم هفدهم جدول را شكست دهید و ببازید آن هم در شرایطی كه از زمان كریسمس حتی در یك بازی لیگ هم شكست نخورده باشید، آن وقت بهانه چندانی نخواهید داشت.
تیم فان‌گال از فشار زیاد فلج شد و هرگز به بازی برنگشت. واضح بود كه او نتوانست بازیكنانش را به مسیر درستی بكشاند. ممكن است یك نفر بگوید آلكمار باشگاه بزرگی نیست چون آنها مربی بزرگی هم ندارند. شاید كمی گفتن این حرف تند باشد اما یكی از جنبه‌های حیاتی هدایت بازیكنان بزرگ به سمت پیروزی عناوین مختلف، روان‌شناسی است.
وقتی فان‌گال به دستان خالی از جام بازیكنانش در پایان این فصل و فصل گذشته نگاه می‌كند، باید فكر كند كه آیا روش‌های روانی و ذهنی‌اش كاری به نفع تیم انجام داده یا نه. مسلما بردن جام یوفا و لیگ قهرمانان به همراه آژاكس در اوایل دهه ۹۰ فراموش نشدنی بود اما همین حس زمانی كه به عنوان مربی در رساندن تیم ملی هلند به جام جهانی ۲۰۰۲ ناموفق عمل كرد هم در همه ایجاد شد.
بعد از اینكه برتری دو گله‌اش را در پرتغال و در ثانیه‌های پایانی از دست داد، صعود هلند به رقابت‌های شرق دور در سال ۲۰۰۲ به بازی با ایرلند در دوبلین ختم شد. وقتی گری كلی تنها بعد از گذشت یك ساعت از بازی دومین كارت زردش را دریافت كرد، بازی هنوز بدون گل مساوی بود اما هلندی‌ها به جای اینكه ۳ امتیاز لازم و ضروری را از تیم ۱۰ نفره بگیرند. یك گل خوردند تا نه‌تنها بازی كه حضور در شرق دور را هم از دست دهند.
آیا این فقط من هستم كه الگویی مشابه را زیر ذره‌بین قرار می‌دهم؟ به هر حال تابستان امسال برای آلكمار حیاتی خواهد بود. آیا آنها بدل به باشگاهی فروشنده می‌شوند كه استعدادهایشان به قصد تیم‌های اروپایی جدا می‌شوند یا اینكه آیا بازیكن می‌خرند تا تیمشان قوی‌تر و جزئی از نخبگان اروپا شود؟ شاید یك فصل دیگر زیر سایه جام یوفا به آنها كمك كند تجربه بیشتری به دست آورند تا سال بعد از آن نمایش بهتری در لیگ قهرمانان داشته باشند.

ارنست بووس ( نویسنده ESPN)

منبع : روزنامه هم‌میهن